«Η σύμβαση της κυβέρνησης, όμως, που καταργεί τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του λαού, έληξε οριστικά» επισημαίνει σε χτεσινή του δήλωση ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους του ΟΠΑΠ.

Το να βγαίνουν και να λένε - ούτε λίγο ούτε πολύ - στους εργαζόμενους ότι καταρρέει σαν χάρτινος πύργος η πολιτική (που στηρίζει και το ΠΑΣΟΚ) κατακρεουργώντας στοχοπροσηλωμένα και ανυποχώρητα το δικαίωμα σε σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, στήνει επικίνδυνες και βαθιές παγίδες για τους εργαζόμενους. Γιατί καλλιεργεί όχι μόνο αυταπάτες αλλά και επανάπαυση. Αλήθεια, λήγει η σύμβαση της κυβέρνησης για κατάργηση των αναγκών του λαού όταν συρρικνώνει δραματικά τις δημόσιες δομές π.χ. Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας; Οταν μετατρέπει σε εμπορεύματα όλες τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας; Οταν όχι μόνο δεν καθορίζει αυτές τις ανάγκες με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά και τις εγκαταλείπει έρμαια σε όσους πλουτίζουν μοσχοπουλώντας τες και «παρέχοντάς» τες ανάλογα με το πώς διασφαλίζουν εύκολο και γρήγορο κέρδος.

Αλλωστε και το δικό τους κόμμα απλώνει χείρα βοηθείας στη λογική «κάλυψης» των αναγκών ανάλογα με τα κριτήρια που βολεύουν την κερδοφορία των πολυεθνικών. Μήπως δεν είναι το κόμμα που στηρίζει το δικαίωμα στην εργασία όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες λες και δεν είναι πάγια και διαρκής ανάγκη η σταθερή εργασία με δικαιώματα; Μήπως δεν είναι το κόμμα που χαρακτηρίζει υπερφίαλα όσα αιτήματα δε σέβονται την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας»; Απ' ό,τι φαίνεται η σύμβαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τον αποπροσανατολισμό και την αθώωση της ένοχης για τα προβλήματα του λαού πολιτικής είναι ισόβια.