«Καρφίτσα δεν πέφτει κάτω, στη Σούδα. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ακούγονται τα "παράπονα" περίπου 300 συνταξιούχων Αμερικανών στρατιωτικών που ζουν στην Ελλάδα, οι οποίοι διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν ούτε να μπουν στη βάση για να κάνουν τις αδασμολόγητες αγορές τους, γιατί έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο από τους "ξένους" - ΝΑΤΟικούς και Αμερικανούς - στρατιωτικούς που έχουν καταφτάσει εκεί για τις ..."ανθρωπιστικές ανάγκες" της Λιβύης, και έχουν προτεραιότητα (...) Αντε, λοιπόν, τελειώνετε μ' αυτή την υπόθεση της Λιβύης (...) για να μπορέσουν, τέλος πάντων, να αποκτήσουν και πάλι πρόσβαση στα αδασμολόγητα της Σούδας οι Αμερικανοί συνταξιούχοι στρατιωτικοί, αντί να τρέχουν στη μικρή και ανεπαρκή εγκατάσταση του Τυρνάβου, η οποία εξυπηρετεί κυρίως Αμερικανούς από το Κόσοβο» (το σχόλιο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Περιχαρής ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, "χαιρέτισε" το σχέδιο του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος των ΗΠΑ στο 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2015 (από 10,9% σήμερα), και τις περικοπές 4 τρισ. δολ. για την επόμενη 12ετία, ώστε να υποχωρήσει το δημόσιο χρέος σε διατηρήσιμα επίπεδα. Διόλου περιχαρείς οι Αμερικανοί εργαζόμενοι, που ήδη βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, αφού θα αντιμετωπίσουν εκτός των δυσκολιών ανεύρεσης εργασίας, εξασφάλισης στέγης, ακόμη και τροφής και τη διάλυση των ήδη "όχι ικανοποιητικών" προγραμμάτων περίθαλψης για τους ανέργους και τους ηλικιωμένους, όπως το "Medicare" και το "Medicaid". Ενώ κινδυνεύει άμεσα και η Κοινωνική Ασφάλιση (Social Security). Πρώτες εκτιμήσεις αναλυτών αναφέρουν ότι οι περικοπές σε τομείς όπως η Παιδεία, το Περιβάλλον, οι μεταφορές και άλλες υποδομές, καθώς και στους μισθούς και τα επιδόματα για τους εργαζόμενους σε ομοσπονδιακό επίπεδο τη 12ετία θα ανέλθουν σε τουλάχιστον 770 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή σχεδόν το ένα πέμπτο των συνολικών περικοπών που ανακοινώθηκαν» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Οι ΗΠΑ είναι ένα συνονθύλευμα εκατοντάδων πνευματικών και συναισθηματικών κομματιών, όλων με τα δικά τους προβλήματα. Ας αφήσουμε τη φούσκα της Ουάσιγκτον και της Γουόλ Στριτ και ας μπούμε σε έναν κόσμο σπιτιών που κατασχέθηκαν, καταστημάτων που έκλεισαν και 50χρονων πρώην μεσαίων στελεχών που ψήνουν χάμπουργκερ και νιώθουν μάλιστα τυχεροί που το κάνουν. Το χάσμα ανάμεσα στη Γουόλ Στριτ και στα αστρονομικά κέρδη που απολαμβάνει και στον επιστάτη που ζει σε τροχόσπιτο δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο» (το άρθρο σε Bloomberg/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).