Στην εξαφάνιση οδηγεί την τευτλοκαλλιέργεια η πολιτική της κυβέρνησης και της διοίκησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Οι εξευτελιστικές τιμές που έδωσε η διοίκηση της ΕΒΖ και η αναγγελία ιδιωτικοποίησης των ζαχαρουργείων είχαν ως αποτέλεσμα να σπαρθούν φέτος ακόμα λιγότερα στρέμματα. Οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι μέχρι πριν από μερικές μέρες είχαν σπαρθεί λιγότερα από 80.000 στρέμματα, όταν πέρυσι είχαν καλλιεργηθεί 136.000 στρέμματα, το 2009 221.000 στρέμματα, ενώ το 2005 ήταν 428.000 στρέμματα. Η κατάσταση που διαμορφώνεται οδηγεί με σιγουριά στο να μην καλύπτεται η ποσόστωση που δικαιούται η Ελλάδα, αλλά στο να παραχθεί περίπου το 1/3 της ζάχαρης που δικαιούμαστε να παράγουμε ως χώρα. Επίσης, σημαίνει απαξίωση της ΕΒΖ και διευκόλυνση της πώλησής της σε ανταγωνιστές της. Η ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οδηγεί την τευτλοκαλλιέργεια στην εξαφάνιση και τους εργαζόμενους ενός σημαντικού διατροφικού κλάδου στην ανεργία. Ηδη με την εφαρμογή των ολέθριων μέτρων της ΕΕ από το 2006 η τευτλοκαλλιέργεια μειώθηκε στο μισό και έκλεισαν δύο από τα πέντε εργοστάσια της ΕΒΖ. Κι όπως φαίνεται, κινδυνεύουν να κλείσουν και τα υπόλοιπα τρία, αν δεν υπάρχει πρώτη ύλη, αφού με τις εξευτελιστικές τιμές που επιβάλλουν η ΕΕ και η κυβέρνηση, η καλλιέργεια τεύτλων είναι ασύμφορη. Η τευτλοκαλλιέργεια και ο τομέας παραγωγής της ζάχαρης αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα για το πώς πλήττονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική η αγροτιά και η εργατιά. Και η απάντηση σ' αυτή την ολέθρια πολιτική βρίσκεται στο δυνάμωμα του κοινού μετώπου πάλης για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, φιλολαϊκής πολιτικής, που θα οδηγεί σε ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, με κριτήριο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού, και θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.