Σκηνή από το «Cafe Muller»

«Cafe Muller» (1978, 50'). Σκηνοθεσία: Pina Bausch. Κινηματογραφημένη παράσταση του Χοροθεάτρου του Wuppertal, σε ψηφιακά αποκαταστημένη κόπια. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1978. Ισως σε κανένα άλλο έργο της να μην έχει εκφράσει με τόση θλίψη το θέμα που αποτελεί τον πυρήνα των χορογραφιών της: Την αναζήτηση ασφάλειας κι αγάπης. Ομως, στην ασταμάτητη κι επίμονη αυτή αναζήτηση δεν κρύβεται μόνον η θλίψη, αλλά και η δύναμη και η θέληση του ανθρώπου να μην παραιτηθεί, να μην αφήσει την απελπισία να τον βγάλει από το δρόμο της αναζήτησης. Οι άριες που διαλέγει η Pina Bausch προσδίδουν στο έργο μελαγχολική και ονειροφαντασιακή ατμόσφαιρα, καθώς εκφράζουν τον πόνο του χωρισμού, το πένθος και την απόγνωση.

«Η Ιεροτελεστία της Ανοιξης» (1978, 36'). Σκηνοθεσία: Pina Bausch, Pit Weyrich. Μουσική: Igor Strawinsky. Η «Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του Igor Strawinsky συγκαταλέγεται σ' εκείνα τα μουσικά έργα που μεταφέρονται χορογραφικά πολύ συχνά στη σκηνή. Η χορογραφία της Pina Bausch θεωρείται ως η πιο ριζοσπαστική και πιο συγκινητική που έχει γίνει ποτέ. Ακολουθώντας το βαθύ πιστεύω της χορογράφου - ότι χορός σημαίνει να φτάνεις στα όρια, είτε από χαρά είτε από πόνο, έτσι να που να γεννιέται κάτι νέο - οι χορευτές ερμηνεύουν το έργο σαν να χόρευαν για την ίδια τους τη ζωή.