Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να δώσουν ηχηρή απάντηση υπερψηφίζοντας μαζικά τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ. Ιδιαίτερα, καλούμε τους νέους συναδέλφους μας (ωρομίσθιους, κάθε συμβασιούχο, αλλά και μόνιμους) να σταθμίσουν το τι έρχεται, ποια δύναμη προειδοποίησε για τον πόλεμο κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και ποιες δυνάμεις συναίνεσαν. Να συμμετάσχουν μαζικά στις αρχαιρεσίες, να οργανωθούν στα σωματεία, να στηρίξουν το ΠΑΜΕ. Οι εκλογές είναι ευκαιρία, είναι όπλο στα χέρια τους, έχουν κάθε λόγο να ισχυροποιήσουν την πάλη τους:

Το ΠΑΜΕ είναι η μόνη δύναμη που έχει ξεκάθαρη θέση, δεν μασάει τα λόγια του. Παλεύει με συνέπεια για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, την ίδια ώρα που ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου για γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση. Την ίδια ώρα, που, από κοινού με ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ είχαν υιοθετήσει την ανάγκη να διορίζεται ο εκπαιδευτικός, μετά από προϋπηρεσία, δηλαδή πρώτα συμβασιούχος και μετά μόνιμος! Αντί η απόκτηση του πτυχίου να αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση διορισμού, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ έθεταν την προϋπηρεσία, ως προϋπόθεση διορισμού!

Στήριξαν το ΑΣΕΠ, αφού πουθενά δεν διεκδικούν την κατάργησή του, υπερασπίζονται το προηγούμενο σύστημα διορισμών, το λεγόμενο 60%-40%. Δηλαδή, διορισμοί 60% από ΑΣΕΠ, 40% από προϋπηρεσία! Οι χιλιάδες των εκπαιδευτικών, που συμμετέχουν σε αλλεπάλληλους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, εξουθενώνονται ψυχικά και οικονομικά, κουβαλώντας ακόμα και σε καρότσια τα παιδιά τους, πρέπει να κρίνουν την κάθε δύναμη από τη στάση της στο ζήτημα αυτό. Οι χιλιάδες συμβασιούχοι, των 300 και 400 ευρώ το μήνα, πρέπει να θυμηθούν πως οι πλειοψηφίες σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ θεωρούν περίπου φυσιολογική αυτήν την εξέλιξη. Αντίθετα, το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί στον αγώνα των συμβασιούχων παντού, στην εκπαίδευση, στους Δήμους, στα νοσοκομεία, στήριξε τον αγώνα των STAGE. Οι νέοι συνάδελφοι που διορίστηκαν στην εκπαίδευση και βλέπουν πως η μονιμότητα και η οργανικότητα αμφισβητούνται, πως οι μετακινήσεις από νομό σε νομό σε όλη την Ελλάδα είναι θέμα χρόνου να προχωρήσουν, πρέπει να ξέρουν πως αυτές οι πλειοψηφίες δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Το απέδειξαν και φέτος, όταν χαρακτήρισαν νίκη του κινήματος (!) την αναστολή της μετακίνησης εκπαιδευτικών, π.χ. από τη Θεσσαλονίκη σε άλλες περιφέρειες, αλλά «έκαναν γαργάρα» τη μετακίνηση εντός περιφέρειας, δηλαδή από νομό σε νομό, ενώ το υπουργείο δήλωσε πως ανακαλεί τη μετακίνηση, μόνο γιατί γίνεται μέσα στη χρονιά, δηλαδή από Σεπτέμβρη δεν υπάρχει πρόβλημα!

Δεν είναι τυχαίο πως στις 23/09/2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατέληξε σε ψήφισμα με τίτλο «Βελτίωση της ποιότητας της κατάρτισης των εκπαιδευτικών», όπου τονίζεται: «Η καθιέρωση ανταγωνιστικών διαδικασιών επιλογής στη διαδικασία πρόσληψης των εκπαιδευτικών μπορεί να καταστήσει τη διδασκαλία ελκυστικότερη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την πεποίθηση ότι "καθένας μπορεί να διδάξει"». Το κείμενο αυτό υπερψηφίστηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ.

Χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί μπαίνουν με όνειρα στην εκπαίδευση, διψούν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, να διδάξουν τα παιδιά του λαού. Ερχονται αντιμέτωποι με το αντιδραστικό περιεχόμενο και την αποστολή του σημερινού σχολείου. Ωστόσο, ακόμα και το σημερινό σχολείο σε λίγα χρόνια θα αποτελεί μακρινή ανάμνηση. Το «νέο» σχολείο, που θέλει το κεφάλαιο και υλοποιεί η κυβέρνηση, με τη συμφωνία ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., γίνεται ακόμα πιο αντιδραστικό, ακόμα πιο αποτελεσματικό στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας. Διαστρέφει πλήρως το ρόλο του εκπαιδευτικού και από παιδαγωγό τον μετατρέπει σε μεσάζοντα σκόρπιων δεξιοτήτων, σε φωνή, που πρέπει να υπερασπίζεται τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, αν θέλει να αξιολογηθεί θετικά και να πάρει ολόκληρο τον (ήδη κουτσουρεμένο) μισθό του. Το περιεχόμενο αυτό καλύπτεται πίσω από θετικά φορτισμένες έννοιες, όπως «αυτονομία σχολικής μονάδας και εκπαιδευτικού, δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία, καινοτόμες μέθοδοι διδασκαλίας, διαθεματικότητα» κ.λπ. Πλειοψηφίες σε ΔΟΕ (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) και ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) γνώριζαν εδώ και χρόνια το τι έρχεται. Εχουν ευθύνη για το γεγονός πως όχι μόνο δεν προετοίμασαν την αντίδραση των εκπαιδευτικών, από κοινού με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά συνέβαλαν στο πέρασμα της κυρίαρχης πολιτικής. Είτε αποδέχτηκαν βασικές πλευρές της (π.χ., διπλό σχολικό δίκτυο), είτε εξωράισαν άλλες, σπέρνοντας αυταπάτες (π.χ. παιδαγωγική ελευθερία, αυτονομία του σχολείου από την οικονομία κ.λπ.), είτε λειτούργησαν και ως «λαγοί», διεκδικώντας αιτήματα, που αξιοποίησε το υπουργείο στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής (π.χ. ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας).

• Το ΠΑΜΕ παλεύει καθημερινά για τη δημιουργία οργανωμένου, εργατικού κινήματος στους χώρους δουλειάς, που θα βάλει εμπόδια στη σημερινή επίθεση και θα ανοίξει το δρόμο για φιλολαϊκές εξελίξεις σε επίπεδο εξουσίας.
• Το ΠΑΜΕ είναι δύναμη σταθερή, που δε μεταμφιέζεται.
• Στη λαίλαπα αυτή, είναι δύναμη, που μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος.
• Η αποφασιστική ενίσχυσή του σίγουρα θα ανησυχήσει τα επιτελεία, που θέλουν το λαό μας φοβισμένο να «κλαίει τη μοίρα του».

Καλό βόλι, λοιπόν!