Ο Απτον Σίνκλερ, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Η ζούγκλα», (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή») μας μεταφέρει στο Σικάγο της αυγής του 20ού αιώνα. Περιγράφει την επικράτηση των μονοπωλίων, την υπαγωγή της κοινωνικής παραγωγής κάτω από τον έλεγχο των τραστ και των κονσόρτσιουμ, των καρτέλ... Μια παραγωγή που χαρακτηρίζεται από την τεράστια συγκέντρωση των μέσων παραγωγής και των αποτελεσμάτων της σε λίγα χέρια, ενώ από την άλλη διευρύνεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής, ένα γεγονός που σηματοδοτεί το βασικό χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού, που τον κάνει να είναι η εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό, ώστε να λυθεί αυτή η βασική αντίθεση. Μια αντίθεση που όσο δε λύνεται, ο άνθρωπος ζει σε ένα σύστημα που σαπίζει. Και πραγματικά στο βιβλίο η σαπίλα είναι διάχυτη στους χώρους δουλειάς, όπως τα κονσερβάδικα των μονοπωλίων του κρέατος, για τα οποία ο συγγραφέας περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες την υπαγωγή της επιστήμης στην εξυπηρέτηση των μονοπωλίων, στο να πουλήσουν ακόμα και το σάπιο κρέας για καλό. Μέσα από τις λεπτομέρειες της ζωής του κεντρικού ήρωα, ενός Λιθουανού μετανάστη, περιγράφει πώς η βασική οικονομική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας διέπει όλες τις κοινωνικές σχέσεις και η σαπίλα του συστήματος εκδηλώνεται στην πολιτική, στην απονομή της δικαιοσύνης, στη διάδοση των ναρκωτικών...