Μπορεί ο ιός του 2000 να μη «χτύπησε», η μιλενιουμίτιδα όμως μας «ξετίναξε» πριν ακόμη μπούμε στο 2000 και από ό,τι φαίνεται θα εξακολουθεί να μαστίζει τα κεφάλια μερικών. Και τι δεν έγινε για το περιβόητο μιλένιουμ! Από ποτήρια και ειδικά καταστήματα, από εκδηλώσεις δισεκατομμυρίων μέχρι τα πρώτα μωρά του μιλένιουμ, τα οποία πριν κλάψουν άρχισαν να μαλώνουν για το ποιο γεννήθηκε πρώτο. Και το αστείο είναι ότι όλοι ως φαίνεται μαλώνουν σε ξένον αχυρώνα. Γιατί από την πρώτη κιόλας ημέρα του χρόνου επιστήμονες επιμένουν ότι άδικα έγιναν όλα αυτά γιατί η νέα χιλιετία μπαίνει του χρόνου. Και καλά, δεν μπορούσατε κύριοι επιστήμονες να μας τα πείτε νωρίτερα, να μας σώσετε από αυτή τη φρενίτιδα την τόσο μεταδοτική; Ξέρετε από πόσα πράγματα θα μας είχατε γλιτώσει; Γιατί, κύριοι επιστήμονες; Μήπως σας είχαν κρύψει τις προηγούμενες μέρες για να κάνουν ανενόχλητοι το κέφι τους;

Και καλά, όποιος θέλει μπορεί να κάνει το κέφι του. Δικαίωμά του είναι να γιορτάσει υπαρκτές και ανύπαρκτες, υποτιθέμενες γιορτές, όμως με τα λεφτά των άλλων; Περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δραχμές στοίχισαν στον ελληνικό λαό οι εκδηλώσεις, τουλάχιστον τα φανερά, γύρω από την Ακρόπολη. Οταν πρόκειται για έργα, «το ταμείον είναι μείον» ισχυρίζονται οι κατέχοντες, για φιέστες, ατζέντηδες και μάνατζερς πάντα βρίσκονται χρήματα. Κι όλα αυτά γιατί; «Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη»;

Στις εκδηλώσεις για το «Μιλένιουμ» αναφέρθηκαν με Ερώτηση προς την υπουργό Πολιτισμού οι βουλευτές του ΚΚΕ, Μπάμπης Αγγουράκης και Νίκος Γκατζής.Συγκεκριμένα επισήμαναν ότι «είναι πολλά τα ερωτήματα για τις εκδηλώσεις αυτές, δεδομένου ότι η εμπειρία από τη "Θεσσαλονίκη - Πολιτιστική Πρωτεύουσα" είναι νωπή, ενώ ήδη μορφοποιείται το πρόγραμμα της "Πολιτιστικής Ολυμπιάδας"» και υπογραμμίζουν: «Θεωρούμε ότι ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η απευθείας ανάθεση συγκεκριμένων καλλιτεχνικών γεγονότων σε συγκεκριμένους ανθρώπους και όχι η προκήρυξη διαγωνισμού. Δημιουργούνται, επίσης, εύλογα ερωτηματικά για την πρόσληψη Γερμανού σκηνοθέτη, ενώ υπάρχουν πολλοί άξιοι Ελληνες σκηνοθέτες, οι οποίοι αγνοήθηκαν από το υπουργείο. Τέλος, ιδιαίτερη εντύπωση και απορίες προκαλεί η είδηση ότι τα ηχητικά μηχανήματα παραγγέλθηκαν από το εξωτερικό, ενώ υπάρχουν αρκετές και επαρκείς ελληνικές εταιρίες, καθώς και το ότι τα πυροτεχνήματα παραγγέλθηκαν από το εξωτερικό, ενώ στη χώρα μας υπάρχουν τέτοια εργοστάσια που θα μπορούσαν να καλύψουν τις εκδηλώσεις».

Λίγες ώρες πριν, λοιπόν, από τον Ιερό Βράχο εκτοξευτούν πυροτεχνήματα και λέιζερ, πριν χορωδίες ψάλουν τον Ολυμπιακό και Εθνικό Υμνο και εκκλησιαστικούς ύμνους, τις ώρες που όλοι οι καλλιτέχνες έκαναν πρόβες για να μην «υστερεί» η Ελλάδα απέναντι στην Ευρώπη, σε κάποιες γωνιές της Αθήνας μοίραζαν συσσίτιο σε αστέγους και φτωχούς. Και μπορεί το ΥΠΠΟ να επέλεξε Γερμανό σκηνοθέτη (τον Γκερτ Χοφ) για την «παράσταση» του μιλένιουμ, αλλά σκηνοθέτης της πραγματικής κατάστασης στην Ελλάδα των ανέργων, των αστέγων, των χαμηλόμισθων και φτωχών εργαζόμενων και συνταξιούχων είναι η κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που δεν ντρέπεται να δεξιώνεται εαυτούς και παρατρεχάμενους με λεφτά του φτωχού λαού της. Το φαγοπότι και το θέαμα με φόντο την Ακρόπολη ένωσε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, που εναγκαλίζονταν ως απαστράπτουσες κυρίες μπροστά σε τηλεοπτικούς και φωτογραφικούς φακούς.

Συναυλίες όλων των ειδών και προτιμήσεων από το Ζάππειο μέχρι το Θησείο, προβολείς, γιγαντοοθόνες, πυροτεχνήματα, λέιζερ, δεξιώσεις για τους επισήμους. Ενα κράμα φολκλόρ, αλλά ευρωπαϊκού επιπέδου, έτσι όπως το ήθελε η υπουργός Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη, η οποία έσπευσε να δηλώσει: «Οι εκδηλώσεις κέρδισαν τις εντυπώσεις». Μάλιστα όλα για τις εντυπώσεις! Αυτοί, λοιπόν, κέρδισαν τις εντυπώσεις και περιχαρής η υπουργός στην ανακοίνωσή της συνεχίζει: «Το BBC που συντόνιζε την παρουσίαση της αλλαγής του χρόνου μέσω των τηλεοράσεων 60 χωρών επεξέτεινε τη μετάδοση από την Αθήνα, ενώ το αμερικανικό δίκτυο ABC μετέδιδε στις ΗΠΑ επί 13 λεπτά τις εκδηλώσεις στην Ακρόπολη. Το CNN έδωσε συγχαρητήρια στην Αθήνα, όπως και το Euronews».

Αυτά λοιπόν κέρδισαν, όσοι ενδιαφέρονται για τις εντυπώσεις. Εμείς όμως τι κερδίσαμε; Τι κέρδισε ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο άστεγος, ο άνθρωπος της περιφέρειας, ακόμη όμως και αυτός που παρακολούθησε άλλος από μακριά και όποιος ήταν «τυχερός» από πιο κοντά; Τι κέρδισαν; Και όσοι ετοιμάζονται να πουν από αυτούς που βρέθηκαν κοντά ότι κέρδισαν το θέαμα, θα αισθάνονταν το ίδιο κερδισμένοι αν τους έλεγε κανείς ότι για να απολαύσουν αυτό το θέαμα τους στοίχισε τουλάχιστον 500.000 κατά άτομο, αν υποθέσουμε ότι κατέβηκαν 2.000 άτομα. Αλλά και για το ταμπλ ντοτ της βραδιάς στους δρόμους της Αθήνας άλλοι πλήρωσαν. Αλλά για να λέμε την αλήθεια, δεν τους πήρε ο πόνος να προσφέρουν διασκέδαση στις μερικές χιλιάδες που πέρασαν από την Ακρόπολη ή τα άλλα σημεία των εκδηλώσεων. Ο μεγάλος πόνος τους ήταν το τι θα έλεγαν έξω. Τι εντύπωση θα δίναμε σαν χώρα. Αλλωστε οι ξένοι δεν μπορούν να ξέρουν, ούτε μπορούσαν να δουν τις ουρές στα συσσίτια, αν και εκείνοι έχουν ανέργους και αστέγους. Αλλά όπως καλά ξέρει κάθε εξουσία, τους κρύβει και παριστάνει την εύπορη και ευτυχισμένη χώρα.

Ετσι και η χώρα μας σκέφτηκε τα εν οίκω μη εν δήμω. Και κάποιοι μπορεί να πουν, γιατί όχι τελικά; Πρέπει να είμαστε μίζεροι; Δεν πρέπει να γιορτάσουμε παρά τη φτώχεια μας; Ασφαλώς, η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Αλλά το υπουργείο Πολιτισμού θα μπορούσε να γιορτάσει με άλλο τρόπο το μιλένιουμ, όχι αφήνοντας στη φτώχεια τους εποπτευόμενους οργανισμούς. Από πού να αρχίσει κανείς, με τις οφειλές του ΥΠΠΟ; Από το Θεατρικό Μουσείο, την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, τους επιχορηγούμενους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου που ακόμη δεν πήραν δραχμή για τη θεατρική περίοδο που άρχισε από τον Οκτώβρη, για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και Θεσσαλονίκης, για τα ΔΗΠΕΘΕ; Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος.

Και όλα αυτά τελικά για ένα μιλένιουμ που θα έρθει το 2001. Λέτε όσα είδαμε και όσα δώσαμε να ήταν για μια πρόβα μιλένιουμ και του χρόνου να το επαναλάβουμε;