Τη συναίνεση των εργαζομένων στον άγριο σφαγιασμό της ίδιας τους της ζωής, των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, στη βάση ενός διαλόγου από «μηδενική βάση», όπου τίποτα δε θα αναγνωρίζεται ως δεδομένο, απαιτούν οι εμποροβιομήχανοι.

Αυτό είπε ούτε λίγο ούτε πολύ χτες μιλώντας στη γενική συνέλευση του Ελληνοσουηδικού Επιμελητηρίου ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ) Κ. Μίχαλος, ο οποίος, ιεραρχώντας τις προτεραιότητες - αξιώσεις του κεφαλαίου για την έξοδό του από την καπιταλιστική κρίση, χαρακτήρισε «επείγουσα ανάγκη» τη «διαμόρφωση ενός συναινετικού κλίματος μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, μεταξύ της Πολιτείας και των πολιτών».

Εξήγησε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αυτό που απαιτεί το κεφάλαιο είναι οι εργαζόμενοι να δώσουν τη συναίνεσή τους στην κλιμάκωση της άγριας επίθεσης που δέχονται σε όλα τα μέτωπα. «Αναφέρομαι σε ένα νέο "κοινωνικό συμβόλαιο" που θα αφήσει στην άκρη τις όποιες διαφορές, θα αμβλύνει τα εμπόδια, θα φέρει όλες τις κοινωνικές ομάδες του τόπου στο τραπέζι του διαλόγου», είπε, απαιτώντας καμία κατάκτηση και κανένα δικαίωμα να μη θεωρείται δεδομένο, διευκρινίζοντας ότι αυτό το «τραπέζι» «δεν θα κοιτάξει πώς να διατηρήσει το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, ούτε πώς θα το διορθώσει. Αλλά, πώς θα το ανατρέψει, ξεκινώντας από μια νέα αφετηρία». Στο επίκεντρο των στοχεύσεων δεν είναι τίποτα άλλο παρά «πώς θα αξιοποιήσει προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της αγοράς τους πόρους που διαθέτουμε».

Κατά τα άλλα ο Κ. Μίχαλος επανέλαβε τις πάγιες αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων για «δραστικό περιορισμό της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία» και στον προσανατολισμό του κράτους στην υπηρεσία των επιχειρήσεων, «ουσιαστική απελευθέρωση της αγοράς (...) χωρίς παράθυρα, χωρίς ημίμετρα, χωρίς χαριστικές ρυθμίσεις», ακόμα μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, ενίσχυση των προνομίων των εργοδοτών και όξυνση της εκμετάλλευσης σε μια «ευέλικτη αγορά εργασίας που δε θα επιβαρύνει τόσο πολύ τον εργοδότη».