ΕΚΒΙΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σωθεί η πατρίδα μας σήμερα εκτός από τη μεγάλη εθνική συνεννόηση (...) το έργο είναι πολύ μεγάλο για τις πλάτες του καθενός ξεχωριστά (...) όποτε και αν γίνουν εκλογές, όποιος και αν κερδίσει, θα κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τους ίδιους δανειστές και εταίρους που θα βάλουν τους ίδιους όρους ως προϋπόθεση για τη στήριξή τους. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μόνο στον κόσμο της... Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων (...) Είμαστε όμως σε μια πάρα πολύ κρίσιμη στιγμή (...) είναι τρελό οι δανειστές μας να ζητούν συναίνεση, ενδεχομένως έπειτα από κυβερνητική εισήγηση, να ακούνε τα εξ αμάξης από την αντιπολίτευση και μετά και από την κυβέρνηση (...) η τραγωδία των Ελλήνων πολιτικών ηγετών είναι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει μαγική λύση στο πρόβλημά τους. Οσο δειλιάζεις να απολύσεις 10.000 υπαλλήλους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα τόσο πιο σίγουρο κάνεις ότι θα αναγκασθείς σε λίγους μήνες να απολύσεις 100.000» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

`Η ΕΚΛΟΓΕΣ: «Μας δανείζουν με τους όρους τους, αν μας αρέσει. Τελευταία απαίτηση η πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα. Ορος καινοφανής στην πολιτική ζωή, προκαλεί ποικίλες συζητήσεις, αλλά έπρεπε ίσως να έχει τεθεί το ζήτημα από εμάς τους ίδιους προτού προβληθεί από τους δανειστές μας. Η επιλεκτική στήριξη ορισμένων μόνον από τις προβλέψεις του Μνημονίου δεν συνιστά συναίνεση. Οπως δεν είναι συναίνεση το να επιλέξει η κυβέρνηση και να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις που περιλαμβάνει το Πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Συναίνεση δεν είναι η στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά η σύγκλιση των δύο κομμάτων στη μέση οδό. Τέτοια σύγκλιση δεν υπάρχει και φυσικά καθένας των δύο πολιτικών αρχηγών διατηρεί τις απόψεις του. Θα ήταν πολύ διαφορετική η κατάσταση της χώρας αν ο κίνδυνος της οικονομικής καταρρεύσεώς της είχε προκαλέσει κλίμα συναίνεσης και σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τραβούν διαρκώς το σεντόνι προς το μέρος τους. Βέβαια η έλλειψη συναίνεσης έχει και τα καλά της. Πιστώνεσαι τα κέρδη εις το ακέραιον ή πληρώνεις το μάρμαρο εις ολόκληρον. Σημείωση: Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν εκλογές» (ο Σ. Ψυχάρης στο ΒΗΜΑ).