Ηταν μια απόφαση που πάρθηκε ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σε μια παρέα φίλων, από τα φοιτητικά μας χρόνια. Να κάνουμε ένα οδοιπορικό στη Δυτική Μακεδονία, με αφετηρία την πόλη της Καστοριάς και τελικό προορισμό τις Πρέσπες. Ενα ταξίδι που μας προέκυψε εντελώς τυχαία, χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει μήνες πριν, και που ίσως γι' αυτό, να μας έμεινε και αξέχαστο.

Δε χρειάστηκε και πολλή σκέψη. Αδεια από τη δουλιά, - από εκείνη που είχαμε φυλάξει από τις καλοκαιρινές διακοπές -, τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μας, προετοιμασία ρούχων και φαγητού για το ταξίδι. Πας οιωνός άριστος: ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί της επόμενης κιόλας μέρας.

Διαλέξαμε την πόλη της Καστοριάς για πρώτο σταθμό του ταξιδιού μας, γιατί την είχαμε επισκεφτεί τα Χριστούγεννα και περάσαμε υπέροχα, αλλά και λόγω της μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης, που είχαμε να διανύσουμε ως τις Πρέσπες, και έπρεπε κάπου να διανυκτερεύσουμε, ώστε να πάρουμε δυνάμεις για τη συνέχεια του οδοιπορικού μας.

Φτάσαμε μεσημεράκι στην Καστοριά και αφού ταχτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, βγήκαμε μια βόλτα, για να θαυμάσουμε την πόλη και να ξεναγήσουμε και τους υπόλοιπους της παρέας, που δεν είχαν επισκεφτεί την Καστοριά και ενθουσιάστηκαν με τις φυσικές ομορφιές, την ηρεμία και τη γαλήνη του τοπίου. Την επομένη το πρωί, πήραμε το δρόμο για τις Πρέσπες, περνώντας μέσα από δασικούς δρυμούς, ανεβαίνοντας σε υψόμετρο, για να συναντήσουμε το Γράμμο και το Βίτσι, δύο βουνά με πλούσια ιστορία από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, όπου τα ανταρτόπουλα του ΕΛΑΣ έδωσαν αμέτρητες μάχες. Κάναμε μια στάση, για να τιμήσουμε τους νεκρούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αφήνοντας λίγα αγριολούλουδα στις χαράδρες του βουνού, μια ανάπαυλα για να θαυμάσουμε τη μοναδική θέα και συνεχίσαμε το οδοιπορικό μας.

Διασχίζοντας την πόλη της Φλώρινας, φτάσαμε στο Πισσοδέρι το ιστορικό αυτό ακριτικό χωριό, γνωστό για τις μάχες του Δημοκρατικού Στρατού. Από εκεί πήραμε το δρόμο για την Κρυσταλλοπηγή, το τελευταίο συνοριακό χωριό στο χάρτη - συνορεύει με την Αλβανία - και, φτάνοντας στη διασταύρωση, στρίψαμε δεξιά για Πρέσπες. Η διαδρομή εκτείνεται μέσα από δασικούς δρυμούς και το θέαμα είναι μοναδικό, ενώ όσο πλησιάζαμε, διακρίναμε στο βάθος του ορίζοντα τη μικρή και τη μεγάλη Πρέσπα.

Η Λίμνη των Πρεσπών, αποτελείται από τη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα, δύο λίμνες μοναδικής περιβαλλοντικής αξίας για τα Βαλκάνια, που ταυτόχρονα αποτελούν και τη φυσική συνοριακή γραμμή της χώρας στο τριεθνές, - το σημείο δηλαδή, που η Ελλάδα, συναντά την Αλβανία και τη Γιουγκοσλαβία. Πέρσι και συγκεκριμένα στις 2 του Φλεβάρη του 2000, υπογράφτηκε συμφωνία για την προστασία των Πρεσπών, από τους πρωθυπουργούς της Αλβανίας, της Ελλάδας και των Σκοπίων, κάνοντας έτσι την αρχή για την ίδρυση του Πάρκου Πρεσπών, της πρώτης Διασυνοριακής Προστατευόμενης Περιοχής των Βαλκανίων. Το Πάρκο των Πρεσπών είναι ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους των Βαλκανίων και της Ευρώπης, διαθέτει ένα από τα πλουσιότερα οικοσυστήματα σε πανίδα και χλωρίδα και αποτελεί καταφύγιο για σπάνια πουλιά που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως ο αργυροπελεκάνος και ο ροδοπελεκάνος.

Στους Ψαράδες, το παραλίμνιο συνοριακό χωριό των Πρεσπών, καθίσαμε για να ξεκουραστούμε και να δούμε από κοντά αυτό το υπέροχο τοπίο. Μια βαρκάδα στη λίμνη των Πρεσπών, που είναι σημαντικός βιότοπος για πολλά είδη πουλιών και ο θαυμάσιος καιρός ήταν ό,τι καλύτερο μετά από πολύωρη οδήγηση. Οι ψαράδες μάς εξήγησαν τη σπουδαιότητα της λίμνης για την οικονομία του χωριού, αφού το άφθονο ψάρι προσφέρει ένα επιπλέον εισόδημα στις οικογένειές τους, τις δύσκολες μέρες του χειμώνα.

Η βαρκάδα μας και ο καθαρός αέρας μάς άνοιξε την όρεξη και έτσι σε ένα μικρό ταβερνάκι, η παρέα απόλαυσε φρέσκο ψάρι, ντόπιο λουκάνικο με πράσο στα κάρβουνα, πιπεριές φλωρίνης ψητές με λαδόξιδο, γίγαντες από την περιοχή και φυσικά άφθονο κρασί. Εφοδιαστήκαμε με λουκάνικα και γίγαντες, και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με πρώτη στάση στην Εδεσσα.

Εκεί, μείναμε ένα βράδυ και την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε την περιήγηση της πόλης, για να θαυμάσουμε τους υπέροχους καταρράκτες, το σπήλαιο με τους σταλακτίτες και τον παλιό οικισμό, ο οποίος έχει κριθεί διατηρητέος και έχει αναστηλωθεί. Επισκεφτήκαμε και τα Λουτρά Αριδαίας, ήπιαμε από το φυσικό μεταλλικό και θεραπευτικό νερό της πηγής, θαυμάσαμε τον μοναδικής φύσης δρυμό και την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί, συνεχίσαμε το ταξίδι μας με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, αφού πρώτα διασχίσαμε τη Νάουσα. Μια μικρή στάση στην πόλη, για να θαυμάσουμε τους υπέροχους καταρράκτες της, τα υπέροχα υφαντά της, αλλά και να γευτούμε τις νοστιμιές του τόπου. Στη συνέχεια του ταξιδιού συναντήσαμε την πόλη της Βέροιας και από εκεί φτάσαμε στην αρχαία Πέλλα, όπου θαυμάσαμε τις αρχαιότητες και τα ευρήματα που εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο.

Μετά από περιήγηση 6 ημερών, γεμάτων από πρωτόγνωρες και αλησμόνητες εμπειρίες φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη όπου και διανυκτερεύσαμε. Την επομένη επιστρέψαμε στην Αθήνα, αλλά μέσα στις αποσκευές κουβαλούσαμε και την αγάπη για τις Πρέσπες.