ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Του ανταποκριτή μας).-

Ενας δημιουργικός και ακούραστος άνθρωπος μπορεί, όχι μόνο να κυνηγά τα αμερικάνικα καράβια και τις ΝΑΤΟικές φάλαγγες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και να συμμετέχει ενεργά σε ποικίλες πολιτικές και κοινωνικές δραστηριότητες, αλλά και να βρίσκει χρόνο και για δημιουργική δουλιά και, μάλιστα, υψηλής αισθητικής. Αυτή η αίσθηση κυριάρχησε στο μεγάλο πλήθος φίλων της τέχνης, παραγόντων της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Θεσσαλονίκης, επώνυμων και ανώνυμων, που το βράδυ της Δευτέρας κατέκλυσαν τη Δημοτική Πινακοθήκη «Βίλλα Μπιάνκα» για να δουν και, τελικά, να απολαύσουν τα 150 περίτεχνα, δουλεμένα με πολύ μεράκι, έργα του δημοτικού συμβούλου του συνδυασμού «Θεσσαλονίκη Αντεπίθεση Τώρα», Αγάπιου Σαχίνη. Εργα, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό της πόλης.

Η πρωτότυπη έκθεση, με τίτλο «Φιλόκαλος ύλη», η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Φλεβάρη, τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Θεσσαλονίκης και η επιμέλειά της έγινε από την Ελένη Στούμπου, αρχαιολόγο - ιστορικό της Τέχνης.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, στην προσφώνησή του στα εγκαίνια της έκθεσης, υπογράμμισε ότι «η Θεσσαλονίκη του πολιτισμού έχει τη χαρά να φιλοξενήσει σ' αυτόν τον όμορφο χώρο του Δήμου, τις δημιουργίες του Αγάπιου Σαχίνη. Πρόκειται για έργα που εκφράζουν τις εμπειρίες μιας ζωής, αλλά και τις ευαισθησίες, το ταλέντο, τη δημιουργική διάθεση του δημιουργού τους. Ο Αγάπιος Σαχίνης είναι ένας άνθρωπος, του οποίου το πέρασμά του από τα κοινά της πόλης είναι και σημαντικό και δημιουργικό... Αγαπά τη Θεσσαλονίκη, όσο και τη δουλιά και την τέχνη του. Με το θάρρος της γνώμης του και την εργατικότητά του, προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στην πόλη, ενισχύοντας τις αντιδράσεις και τη φωνή της. Σήμερα, με τον οίστρο και το μεράκι του, ενισχύει την πολιτιστική της φαρέτρα με εξαιρετικές δημιουργίες».

«Αλλωστε», τόνισε ο Β. Παπαγεωργόπουλος, «η πορεία της Θεσσαλονίκης προς τα εμπρός έχει θεμέλιο τον πολιτισμό μιας συνιστώσας πολιτικής δύναμης και ποιότητας, που μπορεί να μας ενώσει, να μας ενθαρρύνει, να μας οδηγήσει σε μεγάλες διακρίσεις. Η έκθεση του Αγάπιου Σαχίνη ...πιστοποιεί τη δυνατότητά μας να αποδεικνύουμε την ποιότητα της κοινωνίας και του πολιτισμού. Για μας, ο πολιτισμός είναι ασπίδα στις προκλήσεις, αλλά και δόρυ που στοχεύει την επιτυχία».

Ο υπουργός Μακεδονίας Θράκης, Γιώργος Πασχαλίδης, στη σύντομη προσφώνησή του, χαρακτήρισε τον Αγάπιο Σαχίνη «σημαντικό καλλιτέχνη» και παραφράζοντας τον τίτλο ενός έργου είπε ότι «οι Αγάπιοι άργησαν μερικούς μήνες».

Ο Αγάπιος Σαχίνης, στην αντιφώνησή του, αφού ευχαρίστησε θερμά όλους για την παρουσία τους, χαρακτήρισε τα εγκαίνια της έκθεσης σαν μια «ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή για τον ίδιο και για την οικογένειά του», ομολογώντας «αν δεν υπήρχε αυτή η οικογένεια από πίσω να είστε βέβαιοι ότι εγώ τουλάχιστο, με όσα αμερικάνικα καράβια κυνηγώ στο λιμάνι, δε θα είχα τον καιρό να δημιουργήσω και να εκθέσω».

«Χαίρομαι», τόνισε, «που στην έκθεση, απόψε, υπάρχει κόσμος από διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, ίσως και διαφορετική πολιτική κουλτούρα και διαφορετική πολιτιστική κουλτούρα. Αυτό ήταν ένα στοίχημα. Είμαι ευτυχής, που μου δώσατε την ευκαιρία αυτό το στοίχημα να το κερδίσω...».

Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν άνθρωποι και από το χώρο της τέχνης και των γραμμάτων, αλλά και της πολιτικής, της κοινωνικής ζωής, της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, του συνδικαλιστικού κινήματος και πλήθος απλοί και ανώνυμοι πολίτες από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Η βραδιά των εγκαινίων ήταν μια πραγματική πολιτισμική γιορτή και μαζί λαϊκό πανηγύρι, γεμάτο συναίσθημα, ψυχική γαλήνη και ανάταση, αισθητική χαρά, προβληματισμό και συναίσθηση της δύναμης της ανθρώπινης δημιουργίας.

Η Ελένη Στούμπου αναφέρθηκε στη σπάνια τέχνη της μαρκετερί, η οποία, αν και έχει προέλευση ευρωπαϊκή, έχει πλήθος εφαρμογών στην ελληνική παράδοση, με τις ενθετικές τεχνικές. Αναφερόμενη στην τεχνική του Α. Σαχίνη και τα έργα της έκθεσης, υπογράμμισε ότι «πρόκειται για έναν τεχνίτη πολύ ξεχωριστό, ο οποίος κατάφερε να δαμάσει υλικά πάρα πολύ δύσκολα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον στο έργο του Α. Σαχίνη είναι ότι ξεπερνάει τη διακοσμητική πλευρά της τεχνικής και στα έργα του - ενώ ξεκίνησε βεβαίως από τη διακόσμηση επίπλων - οι επίπεδες επιφάνειες που υπήρχαν στα έπιπλα ανεξαρτητοποιήθηκαν. Εγιναν έργα από μόνα τους. Ο τρόπος, με τον οποίον αντιμετωπίζει τα υλικά του, είναι ο πλέον εικαστικός τρόπος... Εχοντας ο καλλιτέχνης κατακτήσει πλήρως τους ρυθμούς - και τον αναγεννησιακό και τα μοτίβα του μπαρόκ και του ροκοκό - μπορεί να βάζει μέσα στη σύνθεση προβληματισμούς και κατακτήσεις των εικαστικών τεχνών του 20ού αιώνα, αλλά και περισσότερα πράγματα που αφορούν τον ίδιο. Είναι δικές του προσωπικές κατακτήσεις, στις οποίες έφθασε μέσα από την πολύ καλή γνώση του υλικού».

Η τέχνη του Αγάπιου Σαχίνη είναι πολύ παλιά και σήμερα σπάνια, αφού ελάχιστα εργαστήρια σ' ολόκληρο τον κόσμο ασχολούνται με την τέχνη της μαρκετερί. Πρόκειται για μια τεχνική διακόσμησης επίπλων, με λεπτά φύλλα ξύλου και άλλων διακοσμητικών υλικών, που εμφανίστηκε στην Ιταλία τον 14ο αιώνα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Μεγάλη επίδοση στην τέχνη αυτή απέκτησαν οι ξυλουργοί της Τοσκάνης και αργότερα της Φλωρεντίας, όπου η τεχνοτροπία αυτή καλλιεργήθηκε συστηματικά. Τη μεγαλύτερή της ανάπτυξη και αισθητική τελειότητα απέκτησε στη Γαλλία το 16ο και 17ο αιώνα, ιδιαίτερα με τα έργα του Αντρέ - Σαρλ Μπουλ (Andre Charles Boulle), που έφτασε σε τέτοια επίπεδα καλαισθησίας, ώστε τα έπιπλα που φέρουν διακόσμηση μαρκετερί να προσδιορίζονται και ως έργα «Boulle».

Στα μέσα του 18ου αιώνα, το μπαρόκ εξελίχθηκε σε ροκοκό, το οποίο πρόσθεσε μεγάλη ποικιλία υλικών στη διακόσμηση των επίπλων, όπως χαλκό, έβενο, φίλντισι, ασήμι, χρυσό, μαργαριτάρια.

Ο Αγάπιος Σαχίνης μπήκε στο επάγγελμα του ξυλουργού για λόγους βιοποριστικούς, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του. Τις πρώτες του μαρκετερί τις δημιούργησε το 1974, για διακόσμηση επίπλων. Μαθαίνοντας γρήγορα τις ιδιότητες των υλικών, τις τεχνικές ένθεσης και συγκόλλησης και ακολουθώντας τις καλλιτεχνικές του παρορμήσεις και ανησυχίες, με τη σπάνια ικανότητά του στη λεπτή δουλιά, δεν άργησε να αναλάβει τη διακόσμηση των μουσικών οργάνων του ονομαστού οργανοποιού Κώστα Δεκαββάλα.

Η συνεχής έρευνά του για νέα υλικά και η προσπάθεια τελειοποίησης και ολοκλήρωσης της τεχνικής του, τον οδηγούν στην καλλιτεχνική δημιουργία. Η συνεχής και επίπονη εργασία τον καθιστούν ικανό να σχεδιάζει πρωτότυπα θέματα, σ' όποιον αισθητικό ρυθμό ήθελε και να επιλέγει στοιχεία από διαφορετικούς ρυθμούς.

Στα υλικά που χρησιμοποιεί ο Αγάπιος Σαχίνης στα έργα του, συμπεριλαμβάνονται η ελληνική καρυδιά, ρίζα καραγάτσι, χαλκός, ορείχαλκος, ανοξείδωτο μέταλλο (inox), φίλντισι, ρίζα λεμονιάς, τριανταφυλλιά, έβενος, ρίζα μαδρόνας, αχλαδιά, σφένδαμος, κερασιά, ρίζα λεύκας, παλίσανδρος, ρίζα ελιάς κ.ά.

Τα έργα της έκθεσης περιλαμβάνουν τις σειρές «Μινιατούρες», «Επίτιτλα», «Κάνιστρα», «Δράκοι», «Δένδρο της ζωής» και τις σειρές των μεγάλων συνθέσεων «Παράσταση δράκων», «Μέδουσα», «Δικαιοσύνη». Η «παράσταση δράκων» ανήκει στα πρώτα έργα της δεκαετίας του '70. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί εδώ μόνο τον ορείχαλκο και το ξύλο, ενώ το σχέδιο περιέχει ένα «κράμα» δράκων της Κίνας και αναγεννησιακή φυτική διακόσμηση.

Τα «Επίτιτλα», έργα της δεκαετίας του '80, απεικονίζουν την τέχνη των βυζαντινών χειρογράφων, σε διάφορες παραλλαγές. Το κεντρικό θέμα αποτελείται από το «Δένδρο της ζωής», ένα κάθετο φυτικό μοτίβο, με παγόνια και εννέα επιμέρους στοιχεία, ενώ το σύνολο περικλείεται σε ωοειδές πλαίσιο. Η «Μέδουσα», έργο του τέλους της δεκαετίας του '80, καμωμένη με περισσότερα από 4.500 κομμάτια, έχει στο βάθος ελληνική καρυδιά, ενώ χρησιμοποιούνται και τα τρία μέταλλα στο κυρίως θέμα. Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τη Μέδουσα, όχι σαν τέρας, αλλά σαν άνθρωπο σε απόγνωση. Δεν είναι, δηλαδή, μια τρομακτική μάσκα, αλλά ένα πλάσμα με ψυχή, που συγκρούεται με τα φίδια που αναταράσσονται στο κεφάλι του.

Η «Δικαιοσύνη», έργο της δεκαετίας του '90, όπου χρησιμοποιεί και τα τρία μέταλλα, έχει συμβολικό περιεχόμενο. Επιχειρείται να εικονιστεί η εξέλιξη της δικαιοσύνης, η παγκοσμιότητα και η ιστορική της διάσταση. Η έννοια της δικαιοσύνης συμβολίζεται με τη Δαμόκλειο Σπάθη, το βασιλικό στέμμα, τον αμφορέα, τον πέλεκυ και, τέλος, το ζυγό.

Να σημειώσουμε, τέλος, ότι στα εγκαίνια μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν οι: Θεοδόσης Κωνσταντινίδης (μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ), πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ και της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Κ. Παπαδόπουλος, σύσσωμη η Διοίκηση του ΕΚΘ, οι δήμαρχοι Συκεών, Νεάπολης κ.ά. δημοτικοί σύμβουλοι, καλλιτέχνες και πλήθος παράγοντες της πόλης.