Δε «νοικιάζονται» οι εργάτες | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Δε «νοικιάζονται» οι εργάτες

Χρόνος και χρήμα! Αυτές οι λέξεις έρχονται στο μυαλό των βιομηχάνων, όταν σκέφτονται την «ενοικίαση» εργαζομένων ή το «δανεισμό». Συνεπαρμένοι από την «τάση» της εποχής, κεφαλαιοκράτες, τεχνοκράτες, κυβερνώντες, ακόμη και συνδικαλιστές εργατοπατέρες, μιλούν ακατάπαυστα το τελευταίο διάστημα για το «δανεισμό», την «ενοικίαση», το outsourcing (άουτ σόρσινγκ) και τα πλεονεκτήματά του, λες και οι εργαζόμενοι είναι ιδιοκτησία τους. Οι βιομήχανοι το βλέπουν σαν μια μορφή ...απασχόλησης με θετικά αποτελέσματα για τα κέρδη των συναδέλφων τους εκεί που έχει εφαρμοστεί, δηλαδή σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Εκεί, μια επιχείρηση αμείβεται για να διαθέτει εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις για συγκεκριμένο έργο ή χρόνο. Οι θιασώτες της «ενοικίασης» ή «δανεισμού» δε λένε, όμως, ότι το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, στην Ασία και στην Αφρική. Εκεί, που πολλοί εργαζόμενοι πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί, όποτε μπορέσουν να δουλέψουν, αφού πρώτα περάσει το αφεντικό και διαλέξει τους «τυχερούς» της μέρας.

Αν για τους βιομήχανους η λέξη «ενοικίαση» έχει να κάνει με το χρόνο και το χρήμα, δεν ισχύει το ίδιο και για τους εργαζόμενους. Αυτοί δεν κερδίζουν από την «ενοικίαση» ούτε χρόνο, ούτε χρήμα. Αντίθετα, χάνουν πολλά. Χάνουν τη σταθερή δουλιά. Το σταθερό μεροκάματο, σύμφωνα με την ειδικότητά τους και τη θέση που θα είχαν στην επιχείρηση. Τη σταθερή ασφάλιση, σε ένα συγκεκριμένο κλαδικό ασφαλιστικό ταμείο. Τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, που δε θα μπορούν να τα ασκήσουν, καθώς σήμερα θα δουλεύουν στη μια επιχείρηση και αύριο στην άλλη. Οι βιομήχανοι κερδίζουν χρόνο και χρήμα, οι εργαζόμενοι χάνουν χρόνο, χρήμα και δικαιώματα. Αυτή είναι η πεμπτουσία της «ενοικίασης», γι' αυτό και προβάλλεται τόσο από κεφάλαιο, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση. Η «απασχολησιμότητα», η «ευελιξία» γενικότερα, η προσωρινή εργασία, η μερική απασχόληση, η «ενοικίαση» ή «δανεισμός», είναι όψεις ενός νομίσματος: Εκείνου της υπερεκμετάλλευσης και της συνεχούς εξαθλίωσης του εργαζόμενου, όχι μόνο σαν εργάτη, αλλά και σαν ανθρώπου.

Η «ενοικίαση», ο «δανεισμός» δεν είναι κάτι σύγχρονο, που έρχεται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τις κοινωνίας. Είναι κάτι, που έρχεται από πολύ παλιά, για να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο. Από μια εποχή χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις, όπου οι άνθρωποι ήταν αντικείμενα, τα οποία ελεύθερα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο κάθε ισχυρός. Κανένας, από όποια θέση και βήμα, δεν έχει δικαίωμα να το επαναφέρει αυτό, κανένας δεν έχει δικαίωμα να το επιτρέψει. Είναι μια απειλή για όλους τους εργάτες, σε κάθε δουλιά, κάθε ειδικότητας. Είναι μια απειλή για όλο το λαό, ένα σύγχρονο δουλεμπόριο, μια μορφή εκμετάλλευσης, που τη στόλισαν με φαμφάρες και πολύχρωμες κορδέλες για να γίνει αποδεκτή. Ο εργάτης και ο υπάλληλος έχουν δικαιώματα και δεν τα εκχωρούν. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε μέτρο που εμφανίζεται, υπογραμμίζει μια βασική αλήθεια: Ο καπιταλισμός δεν κάνει διακρίσεις, δεν ξεχωρίζει ειδικότητες, κλάδους, τραπεζοϋπάληλους, εμποροϋπάλληλους, μεταλλεργάτες, οικοδόμους. Τους απειλεί όλους, χτυπά εύστοχα και επιδέξια τα δικαιώματα του καθένα, χρησιμοποιεί διαφορετικά επιχειρήματα και μεθόδους κατά περίπτωση, αλλά ένα στόχο έχει. Χρόνο και χρήμα. Κέρδος. Γι' αυτό και απαιτείται κοινή πάλη, αγώνας σε μέτωπο ενάντια στα αντεργατικά και αντιλαϊκά τους σχέδια. Ξεγύμνωμα των συμμάχων του, απόρριψη των εκφραστών του, σύγκρουση, ρήξη και ανατροπή, τώρα, από όλους μαζί!