Μπορεί η ίδια η αστυνομία να αποφεύγει να μιλήσει για τρομοκρατικό χτύπημα κατά του Β. Μιχαλολιάκου, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καθόλου τη δημιουργία ενός κλίματος «αντιτρομοκρατικής υστερίας», το οποίο έχει στο «διά ταύτα» του την κατάθεση εδώ και τώρα του νομοσχεδίου για το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία. Μάλιστα, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ θεωρεί ως δεδομένη τη «συναίνεση» των κομμάτων στις αντιδημοκρατικές διατάξεις του νέου νόμου και ασκεί πιέσεις για την άμεση εφαρμογή τους. Την ίδια στιγμή, θεωρείται εντελώς φυσιολογικό να αλωνίζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας και να αναλαμβάνουν τις έρευνες, ενώ επιχειρείται να περάσουν ως «αναγκαία» τα μέτρα, που θέλουν στο νέο νομοσχέδιο, όπως οι ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις «υπόπτων», η χρησιμοποίηση του DNA, η τοποθέτηση πρακτόρων μέσα σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις, η αλλαγή της σύνθεσης των δικαστηρίων μόνο με δικαστές, κ.ο.κ. Μετά τα παραπάνω, αν βάλει κάποιος το κλασικό ερώτημα «ποιον εξυπηρετούσε το δολοφονικό χτύπημα κατά του βουλευτή της ΝΔ», τα συμπεράσματα μάλλον είναι εύκολα.