Πρόσφατα αναταράχτηκαν τα επιφανειακά ήρεμα πολιτικά νερά στη Γερμανία. Παραιτήσεις δύο υπουργών και διορισμοί δύο νέων και διασταυρωμένα πυρά εναντίον άλλων δύο κυβερνητικών μελών - των σημαντικότερων υπουργών ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ και Εθνικής Αμυνας Ρούντολφ Σάρπινγκ.

Τους δύο πρώτους - της Γεωργίας και Υγείας - τους καταπόντισε το αγανακτισμένο κύμα της κοινής γνώμης για τις παραλείψεις τους και την ασυγχώρητη αμέλειά τους στο θέμα της υγείας του πληθυσμού. Γνώριζαν ή έπρεπε να γνωρίζουν από πολύ καιρό ότι τα γερμανικά τείχη δεν μπορούσαν να εμποδίσουν τη διείσδυση της αρρώστιας των τρελών αγελάδων (BSE) από τις δοκιμαζόμενες γειτονικές χώρες και όμως διαβεβαίωναν ότι οι γερμανικές αγελάδες είναι απρόσβλητες και οι καταναλωτές μπορούν άφοβα να τρώνε τα «εγγυημένα» γερμανικά λουκάνικα και τις «εγγυημένες» βοδινές μπριζόλες. Ωσπου τα αγελαδινά κρούσματα ήρθαν απανωτά και αποκάλυψαν τη φτήνια των υπουργικών ισχυρισμών και την παράλειψη των μέτρων προειδοποίησης και προστασίες του πληθυσμού. Ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ αναγκάστηκε να αποπέμψει τους δύο υπουργούς και στη θέση τους να υπουργοποιήσει δύο «δυναμικές» κυρίες - μια «Πράσινη» για τη γεωργία και μια σοσιαλδημοκράτισσα για την υγεία. Πιστεύει ότι με την αλλαγή προσώπων λύθηκε το πρόβλημα. Αλλά όπως ξέρουμε και σωστά η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (11 Γενάρη) σε πρωτοσέλιδο σχόλιο με τον τίτλο «ίντριγκες» παρατηρεί ότι χωρίς αλλαγή πολιτικής δε λύνεται το πρόβλημα. Γράφει: «Στην ως τώρα πολιτική, ακόμα και με ενδεχόμενη καλή θέληση των δύο νέων υπουργών δε θα αλλάξει τίποτα. Γιατί, πάντα ακόμα καθορίζει την πολιτική η λεγόμενη αγορά. Και στη φαρμακοβιομηχανία που έχει μεγάλη επιρροή, απέτυχαν εντελώς άλλοι υπουργοί Υγείας. Και (η άλλη υπουργίνα) η Ούλα Σμιτ θα «επιζήσει» ενδεχόμενα, αν δεν προσπαθήσει καν να ψαλιδίσει τα κέρδη των κατασκευαστών φαρμάκων. Επίσης, στην αγροτική πολιτική δεν μπορεί να επικρατήσει λογικά στη γνωστή σε όλους έλλειψη λογικής της αγοράς».

Βέβαια ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος σύνδεσε το διορισμό των δύο νέων υπουργών με τη λήψη ορισμένων διαρθρωτικών μέτρων. Ανέφερε π.χ. σαν κάποια μερική λύση τον προσανατολισμό στην «οικολογική» ζωοτροφία. Το επακόλουθο αυτής της τροφής όμως το προδικάζουν αρκετοί ειδικοί με άρθρα στο γερμανικό Τύπο: ότι πρώτον τέτοια προϊόντα θα επαρκούν για ελάχιστο ποσοστό καταναλωτών και δεύτερο ότι οι τιμές τους θα είναι αρκετά «τσουχτερές». Γι' αυτό καλούν τους καταναλωτές να έχουν κατανόηση για την πληρωμή, λόγω της «υψηλότερης ποιότητας». Και το συμπέρασμα είναι ότι τα πλατιά λαϊκά στρώματα με το ισχνό πορτοφόλι δε θα πλησιάσουν τα τρόφιμα αυτά και θα αρκούνται στα κατώτερης ποιότητας προϊόντα.

Αλλη μια πρόταση της κυβέρνησης κάνει το γύρο ανάμεσα στους αγρότες: Να σφαχτούν 400.000 μεγαλύτερης ηλικίας αγελάδες. Αν και το μέτρο αυτό το απορρίπτει για πολλούς λόγους, ένα μεγάλο μέρος των αγροτών, η Αγροτική Συμμαχία, στην οποία μετέχουν 20 αγροτικοί σύνδεσμοι, προτάσσει το ζήτημα της αποζημίωσης. «Μιας αποζημίωσης», δηλώνει, «που να συμφωνηθεί μεταξύ της ΕΕ, της (γερμανικής) κυβέρνησης και των κυβερνήσεων των (γερμανικών) κρατιδίων. «Ζητάει επίσης να ληφθούν μια σειρά από άλλα προστατευτικά μέτρα για τους αγρότες.

Μέσα στη σύγχυση που επικρατεί ακούστηκε και η ακόλουθη εξωφρενική γνώμη και μάλιστα από τον πρόεδρο της προαναφερθείσης συμμαχίας: Να αγοράσει η κυβέρνηση 400.000 αγελάδες, αλλά το «καθαρό» κρέας να μην καεί, αλλά «να διατεθεί στους πεινασμένους» άλλων χωρών και εννοούσε γι' αυτά τους Ρώσους και Αφρικανούς! Είναι άγνωστο από τι είδους φυλετικές αντιλήψεις εμφορείται ο αγροτιστής αυτός, αλλά πήρε αμέσως την απάντηση από άλλο, βιολόγο, αγροτιστή: Αυτά τα σφάγια, δήλωσε, δεν πρέπει να πουληθούν ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό. Διερωτήθηκε: «Επιτρέπεται να ζητήσουμε από τους πεινασμένους στην Αφρική ή τη Ρωσία να φάνανε το κρέας που οι καταναλωτές στη χώρα μας δε θέλουν πια να το φάνε;».

Ετσι έχουν τα πράγματα και ενώ καταναλωτές και αγελαδοτρόφοι (κοντά σ' αυτούς και οι χοιροτρόφοι) διερωτώνται αν και πότε θα δοθεί πάλι το πράσινο φως για κατανάλωση αντίστοιχου κρέατος, γρονθοκοπούνται τα επιχειρήματα μεταξύ οικολογικών και παραδοσιακών αγροτιστών και στο εργασιακό θέμα. Οι πρώτοι βεβαιώνουν ότι με την ένταση της οικολογικής παραγωγής θα δημιουργηθούν μερικές νέες δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ οι παραδοσιακοί δηλώνουν ότι κινδυνεύουν περί τις 50.000 θέσεις, τώρα άμεσα, και υπενθυμίζουν ότι με την πολιτική της ΕΕ τα τελευταία δέκα χρόνια έκλεισαν τις πόρτες για πάντα 10.000 γερμανικά αγροτικά νοικοκυριά.

Σε μεγαλύτερο βαθμό ανησυχία παρουσίασε για την κυβέρνηση το ζήτημα των υπουργών Φίσερ και Σάρπινγκ. Ισως γιατί είναι συνδυασμένο και με την εξωτερική πολιτική της και με το διεθνές της κύρος.

Είναι χαρακτηριστικό σχετικά με το πρώτο ότι τη μέρα που έγινε η συζήτηση στο Μπούντεσταγκ για το «αμαρτωλό παρελθόν» του ΥΠΕΞ, ο καγκελάριος ακύρωσε κάθε προγραμματισμένο ραντεβού και επί ένα δίωρο ήταν καρφωμένος στην κοινοβουλευτική του έδρα δίπλα στον κρινόμενο και επικρινόμενο υπουργό του και αντικαγκελάριο. Ο κοινοβουλευτικός ρεπόρτερ μιας μεγάλης καθημερινής εφημερίδας του Βερολίνου θέλει μάλιστα να συνέλαβε τη στιγμή που ο καγκελάριος σφύριξε κάτι στο αυτί του πρώτου διπλωμάτη, ενώ την ίδια στιγμή το χέρι του το στήριζε στο μηρό του εκνευρισμένου κυρίου Φίσερ για να τον «καθησυχάσει». Τελικά, ο καγκελάριος από το βήμα απάντησε στους αντιπολιτευόμενους επικριτές ότι δεν παίρνουν υπόψη τη συγνώμη για τις πράξεις του υπουργού στο παρελθόν, αλλά αποσκοπούν στην πολιτική του, ότι αυτό όμως «δε θα τους περάσει». Πραγματικά εδώ είναι η ουσία. Μπορεί ο ΥΠΕΞ να θεωρούσε στα νιάτα του άδικο το γερμανικό καθεστώς, μπορεί να συμμαχούσε με «τρομοκράτες», να κατέβαινε μαζί τους στους δρόμους, να πετροβολούσε και να τραυμάτισε (ή όχι) αστυνομικούς, όμως έκτοτε έγινε μετανοούσα Μαγδαληνή, αναγνώρισε πόσο σωστό και δίκαιο είναι το καθεστώς και έγινε ΥΠΕΞ. Ζήτησε συγνώμη. Δεν αρκεί αυτό; Ναι, αλλά υπάρχει το θέμα του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας. Σ' αυτόν ο κ. Φίσερ, μαζί με τον κ. Σάρπινγκ και τη «ροδοπράσινη» κυβέρνηση, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο. Χιλιάδες οι σκοτωμένοι και σακατεμένοι, τεράστιες οι υλικές καταστροφές στη Γιουγκοσλαβία, άγνωστος ο αριθμός των προσβλημένων από τα καρκινογόνα βλήματα του ουρανίου και του πλουτωνίου. Γι' αυτά όμως δε ζητήθηκε καμιά συγνώμη και ο καταστροφικός πόλεμος δεν αναφέρθηκε ούτε με μια λέξη. Ούτε και η αντιπολίτευση θεώρησε σκόπιμο να το υπενθυμίσει. Γιατί και γι' αυτήν δεν είναι ζήτημα αλλαγής της πολιτικής, αλλά μιας επιφανειακής κριτικής προσωπικού χαρακτήρα για να αποκτήσει τακτικά οφέλη.

Στην ίδια βάση κινείται το ζήτημα του κ. Σάρπινγκ. Μπορεί οι επιστημονικές εκθέσεις και άλλα επίσημα ντοκουμέντα να διαπιστώνουν τη ρίψη των καρκινογόνων βλημάτων, μπορεί να αμφισβητείται ότι υπήρξε ομαδική σφαγή Κοσσοβάρων πολιτών από τους Σέρβους στο Ρόστακ, ο Γερμανός υπουργός Εθνικής Αμυνας σ' αυτό που κυρίως επιμένει είναι ότι οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ... δεν τον ειδοποίησαν εγκαίρως. Αναζήτηση του «άλλοθι» και όχι συγνώμη για τις βόμβες. Ετσι η κυβερνητική πολιτική θα συνεχιστεί, αλλά οι ανησυχίες στην καγκελαρία από τα πρόσφατα γεγονότα δε θα λείψουν, γιατί μετράνε τα ποσοστά για τις προσεχείς εκλογές σε ορισμένα κρατίδια και κυρίως για τις εκλογές του 2002.

Είχα τελειώσει τούτο το σημείωμα, όταν ξαφνικά βουλευτές της αστικής αντιπολίτευσης και ορισμένα ΜΜΕ άνοιξαν μέτωπο και εναντίον ενός τρίτου υπουργού, του Πράσινου υπουργού Περιβάλλοντος Τριτίν. Τον κατηγορούν για ανάμειξη σε «τρομοκρατικές» δραστηριότητες στη δεκαετία του -70 και ότι δεν έχει μετανοήσει γι' αυτό, αφού δεν έχει ζητήσει δημόσια συγνώμη, παρότι ο ίδιος βεβαιώνει εντελώς το αντίθετο.

Το συμπέρασμα είναι ότι ίσως τελικά να μην αναγκαστούν οι υπουργοί σε παραίτηση, αλλά βέβαιο πρέπει να θεωρείται ότι στις εκλογές του Μάρτη στα δυο κρατίδια της Ρηνανίας-Βεστφαλίας και Βάδης-Βυρτεμβέργης οι Πράσινοι θα έχουν εκλογικές απώλειες.