Συνεχίζονται οι «διαρροές» για το σχέδιο του νόμου - πλαισίου, που προβλέπεται να κατατεθεί στη Βουλή το επόμενο διάστημα. Το σχέδιο νόμου, τυπικά, πρέπει να περάσει από Υπουργικό Συμβούλιο που κατά πάσα θα γίνει σήμερα το απόγευμα. Αναμένεται δε, να παρουσιαστεί απ' το υπουργείο Παιδείας στη σύνοδο πρυτάνεων, το Σάββατο στο Βόλο.

Ανάμεσα στις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται είναι και η διάλυση των προγραμμάτων σπουδών, τα οποία θα αντικατασταθούν από «μενού» (όπως τα έχει ονομάσει η υπουργός Παιδείας), διαμορφώνοντας, στην ουσία «ατομικά» πτυχία. Επίσης, με την εισαγωγή σε Σχολή, στο πρώτο έτος, και μετά σε τμήμα, η διάρκεια των σπουδών, πρακτικά, γίνεται τριετής. Η αποσάθρωση, όμως, θα πάει ακόμα παραπέρα. Μέσα στα πανεπιστήμια θα υπάρχουν μονοετή προγράμματα Διά Βίου Μάθησης, ενώ, σύμφωνα με χτεσινά δημοσιεύματα βασισμένα σε πληροφορίες από τον Κοινοβουλευτικό Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, θα υπάρχουν και σχολές με τριετή διάρκεια σπουδών που θα χορηγούν πτυχία που θα αντιστοιχούν σε 180 πιστωτικές μονάδες κι όχι σε 240 μονάδες που μετρούν τα σημερινά πτυχία.

Απ' το τέλος της προηγούμενης βδομάδας, βλέπουν το φως της δημοσιότητας διάφορες πληροφορίες για το νόμο, χωρίς να υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας. Πάντως, ανεξάρτητα απ' τα «νέα» μέτρα που φαίνεται πως θα μπουν στο νόμο - πλαίσιο, το προσχέδιο που έχει δοθεί για «διαβούλευση» εδώ και μήνες αρκεί για να απορριφθεί απ' την αρχή ως το τέλος.

Θυμίζουμε ότι πέρα από την αποσάθρωση των σπουδών, προβλέπετε ακόμα, τα ιδρύματα να χρηματοδοτούνται με προγραμματικές συμβάσεις απ' το κράτος, σύμφωνα με κριτήρια «ανταγωνιστικότητας». Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για να μεγαλώσουν ή να συμπληρώσουν τη χρηματοδότησή τους θα πρέπει να ...απευθυνθούν στις επιχειρήσεις. Μάλιστα, οι διοικήσεις των ιδρυμάτων και η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ δεν έχουν φέρει αντίρρηση στην προοπτική της οικονομικής και διοικητικής αυτοτέλειας των ιδρυμάτων, για να μπορούν να έχουν «ανοιχτή επικοινωνία» με την «αγορά».

Στο «νέο» πανεπιστήμιο η κυβέρνηση σκοπεύει να θεσμοθετήσει πανεπιστημιακές έδρες με χορηγία, φοιτητικά δάνεια (που θα αποπληρώνονται για χρόνια και χρόνια), φέρνει μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της φοιτητικής μέριμνας με τη διαχείρισή της από συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κ.ά.