Η κυβέρνηση αγνόησε επιδεικτικά τις τοποθετήσεις του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας (ΤΚΜ) του ΤΕΕ, με τις οποίες ζητούσαν να μη γίνει αποδεκτή η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που κατέθεσε η «Ελληνικός Χρυσός» και να μην προχωρήσει η αδειοδότηση του έργου.

Το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του ΑΠΘ μεταξύ άλλων σημείωνε ότι: «Τα προτεινόμενα έργα στις Σκουριές χαρακτηρίζονται από σημαντικές περιβαλλοντικές πιέσεις. Η ΜΠΕ δεν απαντά ικανοποιητικά στις εκτιμήσεις και τις εύλογες ανησυχίες για δυσμενείς επιπτώσεις. Αναφέρονται ενδεικτικά οι επιπτώσεις α) στο φυσικό περιβάλλον (περιοχή αρχέγονου δάσους με πολλά προστατευόμενα είδη), β) στους υδατικούς πόρους (ταπείνωση στάθμης του υπόγειου νερού, πιθανή ενίσχυση της έντασης και της επικινδυνότητας των πλημμυρικών φαινομένων, κίνδυνος ρύπανσης από τις πρόσθετες δραστηριότητες, ασαφής περιγραφή της διαδικασίας εισπίεσης του πλεονάζοντος νερού), και γ) στην ποιότητα του αέρα της ευρύτερης περιοχής (υψηλά επίπεδα σωματιδιακής ρύπανσης τα οποία σε πολλές περιπτώσεις θα υπερβαίνουν τα θεσπισμένα όρια για την προστασία της υγείας).

Σε ό,τι αφορά τη μεταλλευτική δραστηριότητα στις περιοχές Στρατωνίου και Ολυμπιάδας, η προβλεπόμενη διαχείριση των παραγόμενων αποβλήτων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι επικίνδυνα και μη αδρανή με δυνατότητα παραγωγής οξύτητας, δεν διασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος στους χώρους απόθεσης ή αξιοποίησής τους, ενώ δεν είναι σαφές αν υπάρχει συμμόρφωση με τα όρια της νομοθεσίας σε ό,τι αφορά τα κυανιούχα στους χώρους απόθεσης αποβλήτων. Τέλος, δεν διευκρινίζεται το σημαντικό θέμα του διαχωρισμού του χρυσού μετά την ακαριαία τήξη».

Το ΤΕΕ-ΤΚΜ, σημείωνε ότι:

«Επιχειρείται υποβάθμιση του μεγέθους και της σημασίας των επιπτώσεων με ελλιπή πολλές φορές επιστημονικά δεδομένα.

Παρατηρούνται ελλείψεις στην τεκμηρίωση μελετών ασφαλείας και επιστημονικών μεθόδων.

Παρατηρούνται παρεκκλίσεις από τις διαδικασίες που προβλέπει η Ευρωπαϊκή και Εθνική νομοθεσία.

Η έκταση των μη αναστρέψιμων βλαβών στο περιβάλλον (κυρίως στο υδατικό) είναι δυσανάλογη σε σχέση με τα μεγέθη και τα όρια ανοχής της περιοχής.

Γίνεται χρήση επικίνδυνων τοξικών ουσιών όπως κυάνιο και αρσενικό, ενώ και ο τρόπος διαχείρισής τους κρίνεται ως μη ασφαλής.

Είναι σημαντικότατη η επιβάρυνση του αέρα εξαιτίας τόσο της εξορυκτικής όσο και της μεταλλουργικής δραστηριότητας».