Συνέχεια στον πολύχρονο αγώνα τους δίνουν οι αγρότες της Θεσσαλίας, που ετοιμάζονται να ξαναβγούν στους δρόμους και να αντιπαλέψουν την αντιαγροτική πολιτική ξεκληρίσματος της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Στις 14 του Φλεβάρη οι ξωμάχοι του θεσσαλικού κάμπου ξεκινούν μια νέα αγωνιστική επίθεση, με νομαρχιακά συλλαλητήρια στις πρωτεύουσες των τεσσάρων νομών. Η αρχή γίνεται με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις κεντρικές πλατείες, χωρίς την παρουσία τρακτέρ. Αν, όμως, δεν εισακουστεί η φωνή τους, ή αν η κυβέρνηση θεωρήσει αδυναμία των αγροτών τη δυνατότητα που της δίνουν να αντιληφθεί το μέγεθος των προβλημάτων τους και την ευκαιρία να ασχοληθεί επιτέλους με την επίλυσή τους, τότε «έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα της». Αλλωστε, έχουν προειδοποιήσει προς κάθε κατεύθυνση ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο μέχρι την τελική δικαίωση, που είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται.

Οπως φαίνεται, η νέα μάχη της θεσσαλικής αγροτιάς θα έχει τα γνωρίσματα που είχαν όλες οι προηγούμενες, ιδιαίτερα εκείνες στα 6 τελευταία χρόνια, οι οποίες συγκλόνισαν την Ελλάδα. Θα οργανωθεί από τις Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, στις οποίες θα συμμετέχουν εκπρόσωποι όλων των Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων και των Ενώσεων Συνεταιρισμών. Θα στηρίζεται στην αρραγή ενότητα στη δράση των αγροτών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Θα αναπτύξει το διάλογο και τη δημοκρατικότητα στις αποφάσεις, σχετικά με την πορεία και την προοπτική του αγώνα. Θα επιλέγει τις μορφές πάλης με κριτήρια την αποδοχή τους από τους αγρότες και την αποτελεσματικότητά τους. Θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση και τη συμπαράταξη των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, αφού κοινά είναι τα προβλήματα και κοινός ο στόχος.

Οι Θεσσαλοί αγρότες θα προβάλουν, και σ' αυτές τις κινητοποιήσεις τους, τα γνωστά δίκαια αιτήματά τους. Θα προτάξουν, δε, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω των αντιαγροτικών μέτρων που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες - πάγωμα των τιμών των αγροτικών προϊόντων, περιορισμοί στις καλλιέργειες, ποσοστώσεις στην παραγωγή, πρόστιμα συνυπευθυνότητας κ.ά. - μαζί μ' εκείνα που αφορούν στην έλλειψη έργων υποδομής - ιδιαίτερα αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων - στην τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής - εξαιτίας των ανατιμήσεων στα καύσιμα, στα λιπάσματα, στα φυτοφάρμακα, στα σπόρια, στα ανταλλακτικά των μηχανημάτων κ.α. - στην αντιαγροτική λειτουργία του ΟΓΑ και της ΑΤΕ του Χρηματιστηρίου, στην πολιτική δικαστικών διώξεων σε βάρος των αγωνιστών της αγροτιάς.

Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίζει φέτος το πρόβλημα της επερχόμενης ξηρασίας στο θεσσαλικό κάμπο. Ο χειμώνας είναι μέχρι τώρα χωρίς πολλές βροχές και χιόνια και οι ταμιευτήρες δεν έχουν γεμίσει. Η κατάσταση αυτή προμηνύει μεγάλη έλλειψη νερού το καλοκαίρι και τεράστιες καταστροφές στις αγροτικές καλλιέργειες. Λύση του προβλήματος είναι η κατασκευή των έργων συγκέντρωσης νερού και αρδευτικών δικτύων, που με ευθύνη της κυβέρνησης έχουν σταματήσει ή δε γίνονται καθόλου. Η απερήμωση απειλεί τη Θεσσαλία, όπως και άλλες περιοχές της χώρας, αλλά η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξαναφορτώσει τα σπασμένα της αντιαγροτικής πολιτικής της στους παθόντες αγρότες. Προωθεί, δηλαδή, νέα αντιαγροτικά σχέδια στο όνομα της καταπολέμησης της απερήμωσης, τα οποία αποσκοπούν στο δραστικό περιορισμό των καλλιεργειών και στην επιβολή προστίμων και εισφορών στους αγρότες που θέλουν να ποτίσουν τα χωράφια τους. Μέχρι και βαριά τέλη στις πομόνες (γεωτρήσεις) σχεδιάζεται να επιβληθούν.

Από κοντά προστίθεται και η αγωνία των αγροτών για το τι θα γίνει με το βαμβάκι, που είναι μια από τις βασικές καλλιέργειες του θεσσαλικού κάμπου. Και μπορεί συγκυριακά φέτος οι τιμές στο βαμβάκι να ήταν κάπως καλύτερες σε σύγκριση με πέρσι, ωστόσο όμως το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι τι θα γίνει στη συνέχεια.

Μια από τις θηλιές, που βάζουν στους βαμβακοπαραγωγούς Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβέρνηση, είναι ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι, ο οποίος πρόκειται να ψηφιστεί φέτος και θα προβλέπει ακόμα χειρότερα μέτρα. Ανάμεσα στις καταστροφικές προτάσεις της Κομισιόν είναι η αύξηση του προστίμου συνυπευθυνότητας κατά 20%.

Η κυβέρνηση με διάφορα τερτίπια επιχειρεί να εμπαίξει τους βαμβακοπαραγωγούς και να δημιουργήσει κλίμα αποπροσανατολισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εκσυγχρονιστικής πολιτικής κοροϊδίας είναι ότι τον περασμένο Νοέμβρη το υπουργείο Γεωργίας ξαναποφάσισε νέα διοικητικά μέτρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας για το 2001. Στις 16/11 έγινε διεπαγγελματική σύσκεψη και μια μέρα αργότερα ο υφυπουργός Γεωργίας, Β. Αργύρης, ανακοινώνει ότι αποφασίστηκε ομόφωνα να μειωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια κατά 5%. Η μείωση αυτή θα είναι οριζόντια για όλους τους παραγωγούς, οι οποίοι την άνοιξη του 2001 θα πάρουν κάτι χαρτάκια που θα τους ορίζουν πόσα στρέμματα θα σπείρουν και τι παραγωγή θα βγάλουν.

Βέβαια, το πάγιο αίτημα των βαμβακοπαραγωγών για αύξηση του πλαφόν και της χρηματοδότησης, ούτε που το συζητάει η κυβέρνηση, γιατί τέτοιο πράγμα δεν το επιτρέπουν τα επιτελεία της ΕΕ και οι συμφωνίες της ΓΚΑΤΤ. Και η κυβέρνηση δε θέλει να στενοχωρήσει την Κομισιόν, ούτε να παραβεί τις εντολές του ΠΟΕ. Ετσι, ασκεί φιλοαγροτική πολιτική... μείωσης της βαμβακοκαλλιέργειας!