«Αγορές σε νευρική κρίση, με τα χρηματιστήρια να καταρρέουν και τους επενδυτές να αναζητούν ασφαλή καταφύγια θεωρώντας ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά. Λογικό, οι έμπειροι των αγορών ξέρουν καλά ότι αυτές αρέσκονται στην ασφάλεια και τιμωρούν τα ημίμετρα και τις αποφάσεις που κουκουλώνουν τα προβλήματα» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε κάποιους τομείς πρωτογενούς μικρής και ακριβής παραγωγής (ελαιόλαδο, ντοματάκια Σαντορίνης, κρόκος Κοζάνης κ.λπ.), αλλά είναι προτιμότερο να εισάγει σιτηρά που παράγονται φθηνά στις αχανείς εκτάσεις του Καναδά ή της Ρωσίας παρά να δεσμεύσει τα λίγα σχετικά πεδινά εδάφη της για να παράγει ακριβά κάτι που μπορεί να αγοράζει φθηνά (...) Η ελληνική οικονομία πρέπει να γίνει "εξωστρεφής" (...) Ουδείς συνετός άνθρωπος επενδύει σε μια χώρα διαρκούς συντεχνιακής αναταραχής. Είναι σίγουρο ότι τα στελέχη των επιχειρήσεων κρουαζιερόπλοιων θα μετάνιωσαν την ώρα και την στιγμή που αποφάσισαν να εντάξουν ελληνικά λιμάνια στους προορισμούς τους. Αυτοί βγάζουν λεφτά εξυπηρετώντας τους πελάτες τους και ουχί υποδεχόμενοι αγανακτισμένους ταξιτζήδες, ΠΑΜίτες κι άλλες "δημοκρατικές δυνάμεις" (...) Με μια σειρά νόμων που "προστατεύουν" τα επαγγέλματα και ορίζουν κατώτατα ποσοστά κέρδους και αμοιβών (...) το κράτος (...) δημιούργησε διά νομοθετημάτων (κλειστά επαγγέλματα, κατώτατες αμοιβές, ποσοστό κέρδους στα φαρμακεία, υποχρεωτική δημοσίευση ισολογισμών στις εφημερίδες κ.λπ.) κίνητρα ώστε να προσανατολίζονται όλο και περισσότεροι νέοι στην παραγωγή εγχώριων υπηρεσιών (...) Αναγκαστικά η οικονομία θα περάσει μια επίπονη αναδιάρθρωση. Τις πρώτες φάσεις τις βλέπουμε. Είναι η μετανάστευση πλεοναζόντων επιστημόνων στο εξωτερικό, το κλείσιμο μικρών εμπορικών μαγαζιών και η ανεργία (...) Αυτό νομοτελειακά θα γίνει, είτε φωνασκούμε περί του αντιθέτου είτε όχι» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).