Το Ναύπλιο χτίστηκε σύμφωνα με τη μυθολογία, από τον Ναύπλιο το γιο της Δαναΐδας Αμυμώνης. Κατοικημένο από την Προϊστορική Εποχή, πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Παρέμεινε ανεξάρτητη και ακμάζουσα πόλη ως τον 7ο αιώνα π.Χ, όταν καταστράφηκε από τους Αργείους. Στα Ελληνιστικά Χρόνια δημιουργείται ξανά ένας αξιόλογος συνοικισμός και οχυρώνεται ο λόφος της Ακροναυπλίας. Τη Ρωμαϊκή Εποχή παρακμάζει, ενώ τη βυζαντινή περίοδο αποκτά και πάλι αίγλη. Στους Φράγκους θα περιέλθει το 1210, ενώ στους Βενετούς το 1377 και τελικά το πήραν οι Τούρκοι το 1540. Επί τουρκοκρατίας τον 16ο και τον 17ο αιώνα υπήρξε πρωτεύουσα του Μοριά.. Μετά την απελευθέρωση το 1828 εγκαταστάθηκε εκεί η κυβέρνηση του Καποδίστρια.
Το Παλαμήδι: Εδώ βρισκόμαστε στο ξακουστό κάστρο που στεφανώνει την όμορφη πόλη του Ναυπλίου με την έντονα μεσαιωνική του μορφή. Οπως είναι γνωστό, ο Φραντσέκο Μοροζίνι απέσπασε την πόλη από τους Τούρκους το 1686 και οχυρώθηκε από τους Βενετούς. Την κατασκευή του κάστρου ανέλαβε ο Γάλλος Λα Σαλ για λογαριασμό των Βενετών μα τους πρόδωσε λίγο αργότερα, αχρηστεύοντας τα κανόνια τους για χάρη των Τούρκων,,, Στην κορυφή του εξαιρετικού αυτού λόφου δηλαδή σε ύψος 216 μέτρων και πάνω σε ίχνη προϊστορικού φρουρίου κάθονται τα ερείπια εφτά οχυρών, έξι από τα οποία έχουν τα ονόματα αρχαίων πολεμιστών ( Θεμιστοκλής, Μιλτιάδης, Αχιλλεύς, Φωκίων, Επαμεινώνδας, Λεωνίδας). Στην κορυφή του φρουρίου διατηρείται το ιστορικό εκκλησάκι του Αγιου Ανδρέα που χρονολογείται από την εποχή των Βενετών. Οποιος αντέξει να ανέβει, (εμείς το ομολογούμε πώς μονάχα κατεβήκαμε) τα 857 σκαλοπάτια που είναι σκαλισμένα στο βράχο θα δει τα τα κελιά που χρησίμευαν σα φυλακές. Σε ένα από αυτά φυλακίστηκαν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί με το συναγωνιστή του του Πλαπούτα για πέντε μήνες μέχρι να γίνει η δίκη. Η κατηγορία ήταν για εσχάτη προδοσία και η απόφαση του δικαστηρίου Θάνατος. Εισαγγελέας ο κάποιος Αγγλος ονόματι Μάσσων. Στη δίκη αυτή πήγαν, δυστυχώς, πολλοί ψευδομάρτυρες αλλά ευτυχώς δυο δικαστές όρθωσαν το ανάστημά τους και αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη: ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης. Επειτα ξέσπασαν πολλές λαϊκές εξεγέρσεις ο γέρος του Μοριά ελευθερώθηκε. Οταν είχαμε επισκεφτεί το κελί μάς έπιασε κλειστοφοβία, πανικός και αγανάκτηση. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως ο γενναίος αρχιστράτηγος, ο ήρωας της Επανάστασης του '21, κλείστηκε εκεί, σ' αυτή την υγρή σκοτεινή τρύπα. Φαίνεται πως αυτή είναι η μοίρα των ηρώων σ' αυτή τη χώρα. Τι τραγωδία, δυστυχία σκέτη είναι. Το Παλαμήδι θεωρούνταν απόρθητο οχυρό, γι' αυτό το λόγο η κατάληψή του, το 1822 από του Ελληνες, μετά από δύσκολη πολιορκία που κράτησε πολλούς μήνες, άφησε τον υπόλοιπο κόσμο κατάπληκτο. Φαίνεται πως στα δύσκολα πιστεύουμε!
Το Ναύπλιο δεν εξαντλείται έτσι, μέσα σε λίγες λέξεις, σε λίγες ώρες, σε λίγες μέρες. Το «Ναύπλιο» δεν περιγράφεται μόνον και μόνο επειδή τουλάχιστον στα δικά μας μάτια είναι απερίγραπτα όμορφο και μοναδικό. Συνεχώς το νοσταλγούμε, συνεχώς. Μα ήρθε η ώρα... Επιστροφή στην Αθήνα και η μελαγχολία αρχίζει.