Κοντά στη Γρανάδα, στο χωριό Βιθνάρ, κοντά στην «Πηγή των Δακρύων», βρήκε τραγικό θάνατο πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια, το πρωινό της 19ης Αυγούστου 1936, δολοφονημένος από τους Φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο, ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκείνη τη χρονιά μόνο στην περιοχή γύρω από την Αλάμπρα οι Φαλαγγίτες εκτέλεσαν 30.000 άτομα, καθώς ο Φράνκο είχε διακηρύξει ότι θα «προστάτευε» την Ισπανία από «τη διεθνή κομμουνιστική, εβραϊκή και μασονική συνωμοσία». Παρόλο που ο ποιητής ποτέ δεν εντάχθηκε στο εργατικό κίνημα, οι κοινωνικές και πολιτικές του θέσεις ήταν τόσο εμφανείς, που για τον Φράνκο και τους υποστηρικτές του δεν είχε καμιά διαφορά από έναν κομμουνιστή.

Ανθρωποι, πόθοι, πάθη, έρωτες, αγώνες, παραδόσεις, φύση, ήταν ο μαγικός ιστός πάνω στον οποίο ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ύφανε την ποίησή του. Μέσα από αυτήν «τραγούδησε» την αγάπη, αλλά και το θάνατο, μίσησε το δεσποτισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όρθωσε το ανάστημά του σε κάθε μορφή αδικίας. Το έργο του απαγορεύτηκε στην Ισπανία μέχρι το 1953, όταν ξαναεμφανίστηκε λογοκριμένο. Μόνο μετά το θάνατο του Φράνκο, το 1975, έγινε δυνατό να συζητηθούν δημόσια το έργο και ο θάνατός του.