Οι σκέψεις του κ. Τόμπιν είχαν μείνει στα αζήτητα για τρεις ολόκληρες δεκαετίες, μέχρι το μεγάλο άλμα που έγινε στις χρηματιστηριακές συναλλαγές στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τότε, που αποτελούσε μόδα για τους προύχοντες των αναπτυγμένων χωρών το κίνημα κατά της φτώχειας, διάφοροι φορείς της ανανέωσης και των ...κινημάτων και μαζί τους ο ΣΥΝ στη δική μας χώρα, ξαναζέσταναν την ιδέα του «φόρου Τόμπιν», ως την εναλλακτική στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.
Ο θόρυβος που είχε προκληθεί ήταν τόσος, που ο ίδιος ο Τόμπιν, τον Σεπτέμβρη του 2001, παρά τα 83 χρόνια του τότε, βγήκε στο «Σπίγκελ» και υποστήριξε ότι «καταχρώνται το όνομά μου» και δήλωσε ότι όσοι τον επευφημούν «το κάνουν για τους λάθος λόγους». Οπως μάλιστα εξήγησε αναλυτικά, «δεν έχω το παραμικρό κοινό με τους αντίπαλους της παγκοσμιοποίησης. Είμαι υποστηρικτής του ελεύθερου εμπορίου. Υποστηρίζω το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου - όλα αυτά στα οποία επιτίθενται», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι αυτοί οι οργανισμοί αποτελούν τους καλύτερους φίλους των αναπτυσσόμενων χωρών και των φτωχών λαών.
Αυτά περί του «φόρου Τόμπιν» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!