Βέβαια, την ίδια ώρα, καταγράφονται και έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, με τη Μόσχα να αντιδρά σθεναρά -και για τους δικούς της λόγους- σε οποιαδήποτε δυτική πρόταση για νέες διεθνείς κυρώσεις κατά της Δαμασκού ή και για παραίτηση του Ασαντ από τον προεδρικό θώκο. Η Ρωσία όπως και αρκετές αραβικές χώρες (πλην της Σαουδικής Αραβίας, του Μπαχρέιν κ.ά.) δείχνουν περισσότερη υπομονή και ανοχή, αναμένοντας προφανώς την έμπρακτη υλοποίηση των πρόσφατων διαβεβαιώσεων του Σύρου Προέδρου περί ολοκλήρωσης των επιχειρήσεων του στρατού έναντι ένοπλων τρομοκρατικών ομάδων και περί της πραγματοποίησης σειράς πολιτικών μεταρρυθμίσεων, που θα εκτονώσουν την ένταση και θα άρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Εντούτοις, προβάλλει σχεδόν σίγουρο το γεγονός πως οι δραματικές εξελίξεις στη Συρία δεν θα τελειώσουν σύντομα. Ισα ίσα που αναμένεται να κλιμακωθούν ακόμη πιο επικίνδυνα, με δεδομένη την ισχυρή γεωπολιτική θέση της χώρας και τις συνεχιζόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και επιβουλές...