Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, καταφεύγει στην ιατρική ορολογία για να περιγράψει την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας.

«Διερχόμαστε τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά το Μεγάλο Κραχ (κρίση του 1929) και μετά τις υφέσεις και τις οικονομικές κρίσεις που έχουμε περάσει, ο ασθενής χρειάζεται χρόνο για να αναρρώσει», εξήγησε ο Αμερικανός πρόεδρος μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό.

«Η οικονομία μας υπέστη μια καρδιακή κρίση, ο ασθενής εξακολουθεί να ζει, πάει καλύτερα αλλά αναρρώνει υπερβολικά αργά», πρόσθεσε.

Στην πραγματική ζωή, και όχι στον κόσμο των αριθμών, η κατάσταση στις ΗΠΑ είναι τραγική. Μια πτυχή αυτής της πραγματικότητας αφορά στα 45 εκατομμύρια Αμερικανών που ζουν με κρατικά κουπόνια σίτισης!

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα αφού το 50% των Αμερικανών που ζουν στη ζώνη της πείνας είναι μικρά παιδιά και το 20% είναι μεγάλης ηλικίας, χωρίς καμιά ελπίδα.

Το υψηλό ποσοστό φτώχειας και πείνας σε συνδυασμό με το ποσοστό της ανεργίας διαμορφώνουν την «αθέατη» όψη του «αμερικανικού θαύματος».

Στις ΗΠΑ του 2011, τρία χρόνια μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, υπάρχουν 14 εκατ. άνεργοι. Στις ηλικίες 16-19 ετών το ποσοστό ανεβαίνει στο 24%. Περί τα 6,2 εκατ. Αμερικανοί, 45,1% του συνόλου των ανέργων στη χώρα, δεν έχουν δουλειά περισσότερο από έξι μήνες, ποσοστό που είναι το υψηλότερο από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης του 1929.

Οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι άνεργοι είναι τα «σκουπίδια» που η κυβέρνηση Ομπάμα θέλει να κρύψει κάτω απ' το χαλί. Γιατί κατά τα άλλα, την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ εξακολουθούν να παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου στον κόσμο, με τα επενδυμένα κεφάλαια των πλουσιότερων Αμερικανών να έχουν αυξηθεί 10% πέρυσι και να έχουν φθάσει στα 38,2 τρισ. δολάρια...

Η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη στην Ευρώπη, αφού σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ, στην «παντοδύναμη» Ευρωζώνη, πάνω από 63 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν από συσσίτια και φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Στην Ευρωζώνη και πάλι, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, το 50 % του εργατικού δυναμικού αμείβεται με μισθό μικρότερο των 500 ευρώ. Ετσι, αυξάνουν οι «φτωχοί εργαζόμενοι» δηλαδή οι εργαζόμενοι εκείνοι που δεν καταφέρνουν με το μισθό εργασίας να ξεπεράσουν το όριο της φτώχειας.