«Η εργασιακή εφεδρεία ήταν δική μας πρόταση, την οποία στην αρχή η κυβέρνηση την αποδοκίμασε και τελικά την αποδέχθηκε, αλλά δεν ξέρει πώς θα την εφαρμόσει». Αυτά έλεγε ο Α. Σαμαράς μόλις πριν μερικές μέρες στη συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής», διεκδικώντας με ελάχιστα συγκαλυμμένη περηφάνια την «πατρότητα» του αντεργατικού μέτρου της εργασιακής εφεδρείας.

Μετά όμως τις προχτεσινές εξαγγελίες της κυβέρνησης για «φαστ τρακ» υλοποίηση των «διαρθρωτικών αλλαγών», μεταξύ των οποίων και η εργασιακή εφεδρεία, μέσω της οποίας θα οδηγηθούν στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να κρατήσει κάποιες φραστικές αποστάσεις, προκειμένου να μη θεωρηθεί «συνένοχη του εγκλήματος», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε σημείωμα του Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ. «Η ΝΔ δεν συνδύαζε το θεσμό της εργασιακής εφεδρείας με απολύσεις», υποστήριξε στη δήλωσή του ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, επιχειρώντας να βάλει κάποιες επίπλαστες πινελιές «κοινωνικής ευαισθησίας» στην αντιλαϊκή πολιτική της.

Η αλήθεια όμως είναι ότι «από χέρι» ο θεσμός της εργασιακής εφεδρείας ήταν ένα φονικό εργαλείο για να υλοποιηθεί ο στόχος της δραστικής «μείωσης του κράτους» και του περιορισμού του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» και ως τέτοιο το πρότεινε πρώτη η ηγεσία της ΝΔ. Σύμφωνα με την αρχική της πρόταση, οι εργαζόμενοι που περνούσαν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας θα έπαιρναν το 60% των βασικών αποδοχών τους, όσο δηλαδή περίπου το επίδομα ανεργίας, αφήνοντας σκόπιμα θολό το χρονικό διάστημα που θα έμεναν σε αυτό. Αργότερα επανήλθε, διευκρινίζοντας ότι «για όσους είναι πάνω από τα 50, προτείνουμε εφεδρεία με το βασικό μισθό ως τη σύνταξη, εκτός κι αν βρει δουλειά αλλού, για όσους είναι από τα 40-50 δύο τριετίες και για όσους είναι από τα 30-40 μια τριετία».

Ειδικά για τις δύο τελευταίες ηλικιακές κατηγορίες πρότεινε να παραμείνουν σε εφεδρεία μέχρι να υπάρξει ανάκαμψη και δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα διεκδικήσουν. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για βάναυση κοροϊδία και εμπαιγμό των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει «καλή» και «κακή» εργασιακή εφεδρεία. Οπως δεν υπάρχει και διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, των οποίων γέννημα - θρέμμα είναι το σημερινό Δημόσιο, που τώρα προσπαθούν πιο αποτελεσματικά να προσαρμόσουν στις ανάγκες των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν με τα ιδεολογήματά τους. Οργάνωση για να μπουν εμπόδια στην πολιτική τους, με στόχο την ανατροπή της στρατηγικής που συνυπηρετούν σε βάρος του λαού.