Γίνεται φανερό πλέον, ότι το αντεργατικό ντελίριο των δυνάμεων του κεφαλαίου δεν έχει τέλος. Γι' αυτό, επιστρατεύουν και τα μοναδικά όπλα που τους έχουν απομείνει: Το ψέμα, τους εκβιασμούς, τις συκοφαντίες, που μια δόση πήραμε από τον υπουργό Υγείας. Και δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι σε αυτόν το δρόμο θα πορευτούν και το επόμενο διάστημα, εντείνοντας τον πόλεμο της προπαγάνδας, έχοντας για στήριγμα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της πλουτοκρατίας, επιστρατεύοντας και την καταστολή.

Η εργατική τάξη της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Να υποκύψουν στην επίθεση ή να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αντισταθούν. Μέση οδός δεν υπάρχει.

Να γιατί η επιλογή του αγώνα δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά είναι και η μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν οι εργαζόμενοι, αν θέλουν να αποτρέψουν ένα μεγάλο ιστορικό πισωγύρισμα. Αυτό το δρόμο δείχνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, σε αυτό το δρόμο συστρατεύονται η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ. «Πόλεμος στον πόλεμο των καπιταλιστών»! Το σύνθημα αυτό πρέπει να αντηχήσει σήμερα απ' άκρη σε άκρη της χώρας. Ο συναγερμός που σήμανε το ΠΑΜΕ να φτάσει παντού. Να μπει στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, να ακουστεί στις γειτονιές, στα σχολεία και στα χωράφια. Σε κάθε τόπο δουλειάς να γίνει συζήτηση, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να κουβεντιάσουν και να αναδείξουν τρόπους και μέσα αντίστασης στο τσουνάμι των μέτρων. Αμεσα να προετοιμαστεί νέα γενική πανελλαδική απεργία.

Τώρα, τα συνδικάτα, οι επιτροπές αγώνα, οι οργανώσεις των αυτοαπασχολουμένων, οι αγροτικοί σύλλογοι, οι επιστημονικοί φορείς, φοιτητές και σπουδαστές πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη οργάνωσης της πάλης. Να χτίσουν από τα κάτω, στη συνοικία, στην πόλη, στο πανεπιστήμιο, το μετερίζι της αντίστασης, βάζοντας ο καθένας τη δική του πέτρα. Με πρωτοβουλία, σχέδιο και επιμονή να οργανώσουν το λαϊκό ανάχωμα.

Οπλο στα χέρια των εργαζομένων είναι το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ που παρουσιάστηκε προχτές στη Θεσσαλονίκη. Πλαίσιο και διεκδικήσεις που απαντάνε σήμερα στις άμεσες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, που εκφράζουν γνήσια ό,τι συγκινεί και «πονάει» την εργατική τάξη. Αδήριτη ανάγκη και προϋπόθεση για έναν τέτοιο αγώνα είναι το χτύπημα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που μέσα και έξω από τις επιχειρήσεις κανακεύει τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Η αποδυνάμωση των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που ακόμα και τώρα, μπροστά σε αυτόν τον ορυμαγδό γίνονται οι ντελάληδες του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, χειροκροτούν τις συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα, προπαγανδίζουν προκλητικά την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου ως «λύση» για τους εργάτες.

Τα χτεσινά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η πλατιά λαϊκή συμμετοχή, έδειξαν ότι ο λαός μας μπορεί. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Οργανώνοντας νέα πανελλαδική γενική απεργία, κλιμακώνοντας την πάλη, μπορούμε να τους ρίξουμε από το καναβάτσο, να στραπατσάρουμε τα μέτρα τους, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, οριστικά και ανεπίστρεπτα να βάλουμε ταφόπλακα όχι μόνο στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και στο ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννά καθημερινά εκμετάλλευση, φτώχεια και δυστυχία.