Ισως, όμως, η πιο σοβαρή ζημιά για τους «παθόντες» του Χρηματιστηρίου να μην αφορά στην τσέπη τους, αλλά στο μυαλό τους. Κι αναφερόμαστε στη ζημιά που προκαλεί η αποδοχή της «λαθεμένης αντίληψης» ότι μπορούν οι φτωχοί άνθρωποι να «παίξουν» στο Χρηματιστήριο και, εν μια νυκτί, να γίνουν πλούσιοι και, προπάντων, της «παραπλανητικής άποψης» ότι μπορεί ο καπιταλισμός να είναι λαϊκός. Αυτή η «διανοητική ζημιά» έχει πολλές και άκρως επικίνδυνες παρενέργειες. Στον ίδιο τον «παθόντα» μπορεί να προκαλέσει το «σύνδρομο της αυτοεπιβεβαίωσης», καθώς, ως «χαμένος», νιώθει «άχρηστος», αλλά και το «σύνδρομο στέρησης», καθώς νιώθει να του λείπει πολύ ό,τι τόσο εύκολα κέρδισε. Για αρκετούς απ' αυτούς είναι δύσκολο να «συνέλθουν» και να «ξαναποντάρουν» τη ζωή τους στις ικανότητές τους, στην προσωπική και συλλογική προσπάθεια, όταν για κάποιο διάστημα τα εναπέθεσαν όλα στην ευκολία της «τύχης» και της «συγκυρίας». Οσον, δε, αφορά στην κοινωνία, η ζημιά είναι ευρεία και βαθιά, απειλεί διαχρονικές αξίες - όπως η εργασία, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη - και «φετιχοποιεί» άλλες «αξίες», όπως το χρήμα, ο ατομισμός και η αλληλοϋπονόμευση.