Τα κοκκινισμένα από το αίμα των αθώων Γιουγκοσλάβων τεφτέρια τους είναι βέβαιο ότι θα εμφανίζουν θετικό ισολογισμό. Ποια είναι η αξία της ζωής πολιτών γ΄ κατηγορίας συγκριτικά με τον στρατηγικό έλεγχο μιας περιοχής; Ελα ντε! Στα κέρδη τους όμως δεν καταχωρούνται μόνο τα στρατηγικής σημασίας κι ελέγχου εδάφη περιοχών. Ούτε οι κυβερνήσεις-μαριονέτες που θα εκτελούν κατά γράμμα τις επιθυμίες των «ισχυρών». Ούτε η αφαίμαξη της οικονομίας μιας χώρας. Αλλο ένα «έσοδο», και μάλιστα προχωρημένο, ήρθε να προστεθεί στα παραπάνω: Η απαλλαγή τεράστιων ποσοτήτων πυρηνικών αποβλήτων των εργοστασίων τους, χωρίς το παραμικρό κόστος. Η αποθέωση των οικονομικών της αγοράς, που με τόση λαγνεία έχουν ενστερνιστεί εγχώριοι και Ευρωπαίοι ηγετίσκοι, οι οποίοι ουσιαστικά είναι διεκπεραιωτές των επιθυμιών του Μεγάλου Αδερφού. Των ΗΠΑ. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις που στην «πρεμούρα» τους να τον ευχαριστήσουν προηγούνται των κελευσμάτων του, αναμένοντας «ως μάννα εξ ουρανού» τα εύσημά του. Η κατάντια σ' όλο της το μεγαλείο.
Με την ίδια ευκολία που βάζουν τις υπογραφές τους όταν ψωνίζουν με πιστωτικές κάρτες, υπέγραφαν τους βομβαρδισμούς. Σήμερα χωρίς το παραμικρό πρόβλημα ψελλίζουν σαν τις μωρές παρθένες, ότι δήθεν δε γνώριζαν για τις βόμβες ουρανίου, δεν είχαν ενημερωθεί επακριβώς, επιτυγχάνοντας μόνο τον «τέλειο εξευτελισμό τους», για να θυμηθούμε τα λόγια του ποιητή. Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι δε γνώριζαν, κάτι που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική μια και υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο, το έγκλημά τους δε μειώνεται στο ελάχιστο. Κατέστρεψαν μια ολόκληρη χώρα, σκότωσαν ανθρώπους, καταπάτησαν διεθνείς συμφωνίες, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια κάθε έννοια δημοκρατίας. Και τώρα καμώνονται τους αθώους!
Αλήθεια, ποιο δικαστήριο θα δικάσει τους σύγχρονους χιτλερίσκους του ΝΑΤΟ; Πώς θα μπορέσει να αναστηλωθεί ξανά μια χώρα που η ρύπανση που προξενήθηκε από τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς εργοστασίων, διυλιστηρίων, αποθηκών καυσίμων κτλ. έχει μολύνει έδαφος, νερό και ατμόσφαιρα;
Οι στατιστικές προβλέψεις για τους μελλοντικούς θανάτους από καρκίνους κάνουν λόγο για αύξηση, τα επόμενα χρόνια, με γεωμετρική πρόοδο. Τότε οι κεντρο-«αριστεροί» ηγέτες θα απολαμβάνουν τη σύνταξή τους σε πολυτελείς επαύλεις με παχυλότατες απολαβές (για τις υπηρεσίες τους στην ανθρωπότητα) και θα διηγούνται στους συνήθεις εντεταλμένους μαρκουτσοφόρους (και κονδυλοφόρους) της αποπληροφόρησης τα επιτεύγματά τους! Κάποιοι ίσως και να επιχειρήσουν να γράψουν τα απομνημονεύματά τους για να κάνουν καμιά επιπλέον «κονομησιά» (μάζευε κι ας είν' και ρώγες). Μπορεί ίσως να συγγράψουν ένα συλλογικό έργο για να έχει μεγαλύτερο κύρος (και πωλήσεις). Κάτι σαν την Μπριτάνικα, ας πούμε, και να επιβληθεί η αγορά του από τις σχολικές βιβλιοθήκες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το βέβαιο είναι ότι όλοι τους έχουν σε βιντεοκασέτες τις στιγμές Αποκάλυψης από τους βομβαρδισμούς για να σπάνε την ανία τους τις κρύες νύχτες του χειμώνα!
Φυσικά η φαιδρότητα δεν αφορά τους πολίτες της Ελλάδας, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία αντέδρασαν στον πόλεμο και έδειξαν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους στη γειτονική χώρα. Είναι χαρακτηριστικό των κυβερνώντων που συντάχτηκαν και συστοιχήθηκαν πλήρως από την πρώτη στιγμή με τον άξονα ΗΠΑ- Γερμανίας-Βρετανίας, ανήμποροι να αρθρώσουν ένα ΟΧΙ, καλυπτόμενοι πίσω από τα ανοιχτά εθνικά θέματα (διάβαζε Ελληνοτουρκικά). Τα έδωσαν όλα, βαφτίζοντας τη συμμετοχή στο έγκλημα, «διευκολύνσεις». Παραχώρηση των βάσεων Ακτίου κ.ά., λιμανιών κι εδαφών για την προέλαση των ορδών των δολοφόνων. Εφτασαν στο σημείο να στείλουν Ελληνες στρατιώτες ως επικυρίαρχους σε μια φίλη χώρα. Ισως θα είχε ενδιαφέρον - αν και δεν είναι αυτό το ζητούμενο - να ακούσουμε κάποτε πόσο μας στοίχισε (σε ευρώ) το μακέλεμα. Η ελληνική εκδοχή της κεντροαριστεράς προσπαθεί τώρα να μας πείσει ότι ήταν αντίθετη στους βομβαρδισμούς. Ο φαρισαϊσμός σ' όλο του το μεγαλείο! Ομως δεν έχουν την τόλμη να υποστηρίξουν τις απόψεις τους και μιλούν συνήθως μέσω των γραφικών ΑΕΚτζήδων του κ. Μπίστη. Οι τελευταίοι, φυσικά, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να μας χαρίζουν ανάσες γέλιου από τις εμφανίσεις τους στα τηλεοπτικά παράθυρα, ισοφαρίζοντας τα κύματα θλίψης κι αγανάκτησης που προκαλούν οι κυβερνώντες κηδεμόνες τους.