ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--

Με ψήφους 503 υπέρ, 89 κατά και τέσσερις αποχές η γερμανική βουλή (Μπούντεσταγκ) έδωσε το «πράσινο φως» για την ενίσχυση του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) λίγο πριν την έναρξη της Συνόδου της ΕΕ.

Κατά, εκτός του κόμματος Die Linke - που κατέχει 76 έδρες και οι λόγοι της μη στήριξης αποδίδονται στο ότι το ταμείο εξυπηρετεί τις τράπεζες και στις διαχειριστικές θέσεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς περί δημοκρατικότερης και δικαιότερης ΕΕ - ψήφισαν και κάποιοι βουλευτές από τον κυβερνητικό συνασπισμό, ωστόσο οι διαρροές αυτές δεν ήταν ικανές να δημιουργήσουν προβλήματα στη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ, αφού ήταν δεδομένη η απόλυτη στήριξη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) και του Κόμματος των Πρασίνων.

Φυσικά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας επ' ουδενί ανατρέπει το τοπίο των αντιθέσεων που ενυπάρχει εντός της Γερμανίας, αντιθέσεων μεταξύ των πανίσχυρων γερμανικών μονοπωλίων που εκφράζονται και διά μέσου των πολιτικών τους εκφραστών. Εδώ και πολύ καιρό οι διαχωριστικές γραμμές έχουν διαφανεί και θέλουν ένα τμήμα του γερμανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου να επιθυμεί μία έγκαιρη στροφή προς τις αναδυόμενες αγορές (BRICS) και πρωτίστως την Kίνα και τη Pωσία που επιζητά με κάθε τρόπο την αναμόρφωση της Eυρωζώνης. Επίσης, ένα ακόμη σημαντικό τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου που συμπράττει με αυτή την πλευρά, το πράττει κατά κύριο λόγο, εξαιτίας της απεμπόλησης της πολιτικής στήριξης στην πυρηνική ενέργεια, που σημαίνει συνέπειες για ένα κρίσιμο τμήμα της ενεργειακής βιομηχανίας και συνάμα θα αυξήσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Pωσία.

Χαρακτηριστικές του είδους οι πρόσφατες εκτιμήσεις του οικονομικού ινστιτούτου «Ifo»: «...η Γερμανία δεν επωφελήθηκε από το ευρώ (...) αλλά από τις προσπάθειές της για να περιορίσει τους μισθούς της και τα κόστη της» .

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου - που φαίνεται ότι προς το παρόν υπερισχύει βάσει και του αποτελέσματος της ψηφοφορίας - που έχει επιλέξει την «ευρωπαϊκή επιλογή» και αναδεικνύει τη σημασία των ασθενέστερων ευρωπαϊκών χωρών του Mεσογειακού Nότου για τις γερμανικές εξαγωγές εμπορευμάτων και επενδύσεις κεφαλαίου. Ετσι στηρίζει τη συνοχή της μεγάλης EE-27, τη διατήρηση του γαλλογερμανικού άξονα, καθώς και τον παραδοσιακό ευρωατλαντικό προσανατολισμό προβάλλοντας την υπεροχή του ευρώ έναντι του μάρκου για τη γερμανική ανταγωνιστικότητα καθώς και τη σημασία της μεγάλης αγοράς της EE για τις γερμανικές εξαγωγές (το 60% των γερμανικών εξαγωγών γίνεται ενδοκοινοτικά) και τη διεθνή διαπραγματευτική δύναμη της Γερμανίας.