Μετά το πρώτο μισάωρο, ο τρόπος αφήγησης σταθεροποιείται αρκετά και επικεντρώνεται στη σχέση μητέρας και πρωτότοκου γιου, σχέση που η ταινία εικάζει ως καθοριστικότερη για τη συμπεριφορά του Κέβιν. Σε αυτό το σημείο αρθρώνεται η ουσιαστική αδυναμία, όταν οι αιτίες της σφαγής παραμένουν σκοταδιστικά άγνωστες, ή, μάλλον, όταν τείνουν προς μια παράλογη και παθολογική εξήγηση. Κάτι που η οικογένεια δεν κατάφερε - λόγω στρουθοκαμηλισμού - να προλάβει έγκαιρα. Η ταινία, ωστόσο, παραμένει επίτευγμα τέχνης με εξαιρετικά ερμηνευτικά προσόντα και εμμονή κι επιμονή στη λεπτομέρεια, μέσα από το πορτρέτο μιας παγερά ψυχρής μητέρας που αγαπά και μισεί το γιο της και βασανίζεται από αδυσώπητα ερωτηματικά για τις δικές της ευθύνες. Μια θεαματική ερμηνεία της σπουδαίας Τίλντα Σουίντον, ως ακρογωνιαίου λίθου της ταινίας.

Παίζουν: Τίλντα Σουίντον, Τζον Σ. Ράιλι, Εζρα Μίλερ κ.ά.

Παραγωγή: Μ. Βρετανία, ΗΠΑ (2011).