«Οι περιπέτειες του Τεν- Τεν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ

«ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝ ΤΕΝ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΡΙΝΟΚΕΡΟΥ», συμπαραγωγή ΗΠΑ, Νέας Ζηλανδίας και Βελγίου, έτους 2011. Ετσι τιτλοφορείται το πρώτο από τα τρία προγραμματισμένα τρισδιάστατα animation με θέμα τις περιπέτειες του Τεν Τεν, γυρισμένο με τεχνική performance capture, σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ, που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει... Στο χωνευτήρι της φαντασμαγορικής αυτής περιπέτειας έλιωσαν τρεις από τις δημοφιλέστερες ιστορίες του συγκεκριμένου κόμικ: το «Μυστικό του Μονόκερου», ο «Κάβουρας με τις Χρυσές Δαγκάνες» και ο «Θησαυρός του Κόκκινου Ρακάμ». Επιδίωξη των ιθυνόντων της ταινίας ήταν η διατήρηση μιας α-χρονικής πλοκής μέσα σε ένα νουάρ σύμπαν, με ρετρό, τεταμένη ατμόσφαιρα και συστατικά ολίγου θρίλερ κι ολίγου αστυνομικού, αλλά, πάνω απ' όλα, κλίματος καθαρόαιμης παλιομοδίτικης περιπέτειας... Ωστόσο, το εγχείρημα αναδεικνύει αναντίρρητα την υπεροχή του έντυπου Τεν Τεν, του, αντιδραστικής έμπνευσης, καρπού της αντισοβιετικής προπαγάνδας ήρωα κόμικς, του τέκνου του Βέλγου κομίστα Ζορζ Ρεμί, γνωστού με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Herg?, που πρωτοείδε το φως της δημοσιότητας το 1929 μέσα από τις σελίδες ενός εβδομαδιαίου περιοδικού για παιδιά. Μη έχοντας υπόψη τις γαλλόφωνες κινηματογραφικές βερσιόν του παρελθόντος - του 1961 και 1964 - που οπτικοποιούν τις περιπέτειες του νεαρού δημοσιογράφου με το λευκό, πανέξυπνο φοξ τεριέ Μιλού, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο «έντυπος» Τεν Τεν των 24 συνολικά επεισοδίων άφηνε χώρο στη φαντασία του αναγνώστη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τύπο δράσης και το γενικό ρυθμό, όπως αυτά τα στοιχεία συμβάδιζαν με τη δοσμένη αισθητική της εικονογράφησης, της θεματολογίας, αλλά και του context, των συμφραζόμενων δηλαδή, εντός του οποίου εντασσόταν το πρωτογενές, αυθεντικό κείμενο που, δυστυχώς, οι επόμενες γενιές θα γνωρίσουν, κατά τα φαινόμενα, μόνο μέσα από την αμερικανοποιημένη εκδοχή του, που σαν τσουνάμι δεν αφήνει όρθιο τίποτα ...

«Πως να κλέψετε έναν ουρανοξύστη» του Μπρετ Ράτνερ

Τέλος, η καινούρια ταινία του δημιουργού Κώστα Ζάπα, «Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΜΑΡΙΑΣ», παραγωγής 2011, με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στον ομώνυμο ρόλο και δίπλα του τον πρωτοεμφανιζόμενο Χ. Βερνίκο, κάνει ελληνική πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Το στόρι της ταινίας έχει ως εξής: «Σε μια πόλη με heavy metal μουσική και τη φωνή της Μαρίας Κάλλας να στοιχειώνει τους ήρωες, ένας ηλικιωμένος άνδρας, πρώην τρομοκράτης, ντύνεται γυναίκα, "Κόκκινη Μαρία", και ζει χωρίς νόμους, κρύβεται στο περιθώριο σαν πόρνη και διασκεδαστής, χορεύοντας στα καφέ παλιούς, ξεπερασμένους χορούς για τους θαμώνες που του δίνουν λεφτά. Στο δρόμο συναντά ένα νεαρό αγόρι που μένει εκεί σα χαμίνι, ετοιμοθάνατο από επίθεση νεοφασιστών που ζουν στην ίδια πόλη. Το αγόρι, εξαρτημένο από το αλκοόλ, ακούει τη φωνή της Μαρίας Κάλλας, μιλάει με τη νεκρή ντίβα, με τη μάνα που του λείπει. Σε overdose ονειρεύεται τον τέλειο κόσμο. Η "Κόκκινη Μαρία" σώζει το αγόρι και του μαθαίνει τη δουλειά. Για να επιβιώσουν μπουκάρουν σε καφέ, δίνοντας παραστάσεις που μιλούν για ένα νέο πολιτικό Θεό, για το πολιτικό λάθος του Θεού και για το τέλος της ιδεολογίας. Ο κόσμος τους είναι άγριος. Κι αστείος. Μαζί γίνονται ο μάγος της φυλής, ο ιερός τρελός, ο αντάρτης. Ζουν μια μαγική προσωπική επανάσταση. Ομως μια σειρά από φόνους θα τους κάνουν, από ιδεολόγους, κατά συρροή δολοφόνους»...

«Η ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» του Κώστα Ζάπα