Β© 2011 MGP Productions, LLC.

Πώς ο φουσκωτός Σαμ Τσίλντερς, ο εξαρτημένος από ναρκωτικά και αλκοόλ ... που χτυπά την γυναίκα του επειδή άφησε το στρηπτιζάδικο για μια τίμια θέση στο εργοστάσιο ... που ανήκει σε συμμορία μοτοσικλετιστών τύπου Hell's Angels, (τα καλόπαιδα, οι μπιστικοί των εργοδοτών που με το όπλο στο τραπέζι, στην βόρεια Ευρώπη, στηρίζουν τ' αφεντικά τους στις συνδιαλλαγές με τα εργατικά συνδικάτα). Αυτός λοιπόν ο μορφονιός που πρόσφατα αποφυλακίστηκε, βουτιέται, με παροιμιώδη ευκολία, στον δρόμο του Θεού! Κόβει με το μαχαίρι τα ναρκωτικά και ρίχνεται με τα μούτρα στην τίμια χειρωνακτική εργασία. Ομως, θες η ανεργία, θες ένας καταστροφικός τυφώνας, τον ισοπεδώνουν. Ετσι, αποφασίζει να στήσει δική του επιχείρηση. Με το που διασχίζει το κατώφλι του αμερικάνικου ονείρου, σε ρόλο επιχειρηματία, όλα του 'ρχονται δεξιά. Πιάνει λεφτά, ένα μεγάλο σπίτι και περνά ζωή χαρισάμενη με την οικογένεια και τους φίλους του. Γίνεται και πάστορας ώσπου, εμφανίζονται κάτι «καινά ζιζάνια» - με την μορφή μαύρων παιδικών «αγγέλων» - και ροκανίζουν την δυτική του συνειδησιακή μακαριότητα. Σε αυτό το σημείο τελειώνουν τα όποια ψήγματα κριτικής απόστασης ενσωμάτωνε η συνοπτική αφήγηση και άρχονται αφηγηματικές στρατηγικές επικοινωνιακής απεικονιστικής αντίληψης που αναλαμβάνουν το βάρος μιας σοβαροφανούς σημασιολογίας !

Στην πασαρέλα του πυκνού φιλμικού κειμένου - που καλύπτεται έξυπνα για όποια τυχόν ανορθογραφία πίσω από την ιδιότητα της «βιογραφίας» - του διάσπαρτου με σαχλούς αμερικάνικους αστεϊσμούς και κλισέ της πεντάρας, παρελαύνει το σύνολο της προπαγανδιστικής επιχειρηματολογίας του δόγματος των ιμπεριαλιστικών «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων, ανά τον κόσμο. Οι προκλήσεις είναι που εξαναγκάζουν τον λευκό ιεροκήρυκα - σε ρόλο τυχοδιώκτη, μισθοφόρου και ανθρωπιστή - να απαντήσει με βία στην μαζική εξόντωση αθώων, στις νάρκες στους καταυλισμούς αμάχων και στο φαινόμενο των παιδιών στρατιωτών. Οταν βλέπει τον Θεό να του γυρίζει την πλάτη, παίρνει ο ίδιος την θέση του Θεού και με συγχώρεση και συμφιλίωση στην ψυχή ρίχνεται στην εξόντωση των ατάκτων που έχουν όλοι εμφάνιση αριστερών διαδηλωτών. Η ταινία στοχεύει ιδεολογικά στους, αφελείς ή θύματα της γενικευμένης αποβλάκωσης αποδέκτες, που διδάχθηκαν να καταπίνουν αμάσητα, καινοφανή και τετριμμένα ιδεολογήματα, σε χαρτί περιτυλίγματος διαφορετικών αποχρώσεων ... Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι το κακόγουστο αυτό pastiche φιλοξένησαν αρκετά «βαρύγδουπα» κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως, το διεθνές φεστιβάλ του Τορόντο, το φεστιβάλ της Αθήνας, του Λος Αντζελες και της Νέα Υόρκης ... Αποδεικνύεται έτσι ότι η συμμετοχή ενός φιλμ σε φεστιβάλ - ειδικά σήμερα που ο θεσμός έχει εκφυλιστεί, μια που κάθε γειτονιά έχει και το δικό της - ουδόλως προϋποθέτει ή/και υποδηλοί ύπαρξη μίνιμουμ έστω ποιότητας!

Εύλογα αρθρώνεται η απορία: Πώς γίνεται κι όλοι αυτοί που συγκλονίζονται τα μέγιστα από την δυστυχία μακρινών ανθρώπων, δεν δείχνουν την παραμικρή συγκίνηση μπροστά στην όλο κι εμφανέστερη εξαθλίωση των αδύνατων στη γειτονιά τους;

Παίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μάικλ Σάνον, Μισέλ Μόναγκαν, Μαντλίν Κάρολ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).