Τέτοιοι «ήρωες» χαρακτηρίζονται και άτομα όπως ο Μίλαν Πάουμερ, που υπήρξε μέλος της συμμορίας στην οποία ηγούνταν τα αδέλφια Μασίν, που έφυγαν για το Δυτικό Βερολίνο το 1953, αφού προηγούμενα είχαν δολοφονήσει έξι ανθρώπους, ληστέψει τράπεζες, προχωρήσει σε δολιοφθορές, στο όνομα του δήθεν «αγώνα» κατά του σοσιαλιστικού καθεστώτος, και κατέφυγαν στις ΗΠΑ. Στα πλαίσια αυτής της επίσημης πολιτικής παραβρέθηκε το καλοκαίρι στις ΗΠΑ, για την κηδεία του Στιράντ Μάσιν, ο υπουργός Αμυνας Αλεξάντρ Βόντρα, αντιπροσωπεύοντας την κυβέρνηση.

Οπως αναφέρεται στο νόμο, οι μορφές της αντικομμουνιστικής αντίστασης ορίζονται ως «ενεργή συμμετοχή σε εκδηλώσεις που διοχετεύονταν στη διάρκεια της περιόδου καταπίεσης κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία οργανωμένα ή ατομικά (...) με σκοπό την κατάργηση, τη σημαντική αποδυνάμωση και αποσύνθεση ή να βλάψουν το κομμουνιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς και την εξουσία της Τσεχοσλοβακίας» προκειμένου «να επανιδρυθεί η ελευθερία και η δημοκρατία». Σε ό,τι αφορά τις μορφές «αντικομμουνιστικής αντίστασης» ο νόμος είναι ξεκάθαρος: «Η ένοπλη αντίσταση ή άλλος ανάλογος αγώνας που στρέφεται ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία, όπως σαμποτάζ, η συνεργασία με ξένες υπηρεσίες πληροφοριών ενός δημοκρατικού κράτους, η παράνομη διέλευση των συνόρων του κράτους με σκοπό τη συμμετοχή στην αντίσταση», δηλαδή τη συμμετοχή πρακτόρων. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για το ρόλο που έπαιξαν οι Σύμμαχοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι και το παρακάτω άρθρο του νόμου που αναφέρεται στις μορφές «αντίστασης»: «Η αντικομμουνιστική εξέγερση και η αντίσταση ενάντια στον κομμουνισμό θεωρούνται επίσης παρόμοιες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται πριν από την εποχή της καταπίεσης (σ.σ. δηλαδή στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), εάν ο στόχος ήταν η αποτροπή της δημιουργίας του κομμουνιστικού καθεστώτος και η διατήρηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Τσεχοσλοβακία».

Πρόκειται για ένα νέο «επεισόδιο» στην εντεινόμενη αντικομμουνιστική εκστρατεία που διεξάγουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις για την παραχάραξη της Ιστορίας, την εξίσωση του φασισμού με το σοσιαλισμό και τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού, ώστε να αποτρέψει τις νέες γενιές από τη γνωριμία με αυτό το σύστημα, με την επαναστατική διέξοδο στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Οι ενέργειες αυτές αποτελούν πρόκληση στην πλειοψηφία του λαού που έκρινε το Φλεβάρη του 1948 το πέρασμα προς το σοσιαλισμό, που εργάστηκε σκληρά και με ενθουσιασμό για να ανοικοδομήσει τη χώρα από τα συντρίμμια του πολέμου, ανέπτυξε την αγροτική οικονομία, δημιούργησε σχολεία, νηπιαγωγεία, νοσοκομεία, μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, τα οποία σήμερα έχουν όλα ξεπουληθεί.