«Δε μπορούσα να το πιστέψω ότι ο δικός μου ο γιος έπεσε στα ναρκωτικά. Ντρεπόμουν, φοβόμουν. Εβγαινα από το σπίτι και νόμιζα ότι όλοι μ' έδειχναν "να ο πατέρας του χασικλή, του πρεζάκια". Τον έστειλα στο χωριό γιατί πίστευα ότι έτσι θα γίνει καλά, φυσικά δεν έγινε τίποτα. Αφησα να περάσουν χρόνια και πήγαν χαμένα. Οι γονείς να μη κλείνονται στο καβούκι τους, να πετάξουν την ενοχή από πάνω τους επειδή το παιδί τους παίρνει ναρκωτικά. Να κινητοποιούνται, να βρίσκουν τα "στεγνά" προγράμματα. Εκεί βλέπεις αποτέλεσμα», λέει ο Δημήτρης.

«Ολοι οι γονείς καταλαβαίνουμε πότε κάτι δεν πάει καλά με τα παιδιά μας. Οσο νωρίτερα δούμε την αλήθεια τόσο καλύτερα για τα παιδιά μας και για μας», προσθέτει η Αννα.

«Δεν υπάρχουν ακίνδυνα ναρκωτικά. Ο γονιός να μη χαρίζει τίποτα, να μη ντρέπεται, να μη φοβάται. Και να θυμάται ότι η κάνναβη δεν είναι ακίνδυνη και ελάχιστα παιδιά μένουν σ' αυτή», συμπληρώνει η Καίτη.

«Η αποποινικοποίηση θα είναι καταστροφική. Το πρόσχημα "να μη πηγαίνει ο χρήστης φυλακή" είναι ψέμα. Κανένα παιδί δεν είναι στη φυλακή επειδή κάνει χρήση ναρκωτικών. Βέβαιως, η χρήση σε οδηγεί σε παραβατική συμπεριφορά. Ομως, με την αποποινικοποίηση οι έμποροι θα αφήνονται ελεύθεροι και όλο και περισσότερα παιδιά θα πέφτουν στα ναρκωτικά. Τα παιδιά μας χρίζουν ψυχολογικής υποστήριξης και όχι νόμιμη μαστούρα», τονίζει η Αννα. Ενώ ο Γιώργος θέτει μια επιπλέον παράμετρο: «Ακόμη και το δικαστήριο, η φυλακή είναι μοχλός πίεσης, κίνητρο για να ξεκινήσεις απεξάρτηση. Αν αποποινικοποιηθεί η χρήση, αποτρέπει το χρήστη από το να καθαρίσει».

«Ολα τα ναρκωτικά είχαν επιπτώσεις σε μένα, η κάνναβη, τα πάντα. Από τη στιγμή που θα μπεις στη νοοτροπία της χρήσης, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Τα παιδιά που είναι στη χρήση, από τη στιγμή που θα θελήσουν να κάνουν κάτι καλύτερο για τη ζωή τους, να ξέρουν ότι εδώ υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα τους δώσουν το χέρι να δουν την άλλη πλευρά της ζωής», επισημαίνει η Μαρίνα.

Ενώ ο Γιώργος σημειώνει: «Για μένα το χασίς ήταν το πρώτο σκαλοπάτι προς τα κάτω. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων - για να μην πω το 99,9% - που γνώρισα, με την κάνναβη ξεκίνησε και συνέχισε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια. Ενας απ' αυτούς ήμουν κι εγώ. Οσο "αθώο" και αν πλασάρεται, όσο και να σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι "το κόβω όποτε θέλω" κάποια στιγμή βλέπεις ότι είσαι εξαρτημένος, σου αλλοιώνει την προσωπικότητα, σου βγάζει ξένες συμπεριφορές, αποκτάς άγνοια κινδύνου για το τι έρχεται. Μετά δοκιμάζεις και χάπια κι έχεις κατέβει άλλο ένα σκαλοπάτι. Μετά έρχονται τα υπόλοιπα. Οποιος πιτσιρικάς, όποιος άνθρωπος, είναι σε αυτό το "φλέρτ", δοκιμάζοντας χασίς, να ξέρει ότι δε θα του βγει σε μεγάλο έρωτα κι αν θα του βγει θα είναι δοκιμάζοντας κι άλλα ναρκωτικά και θα παντρευτεί το θάνατο. Οποιος βρίσκεται ήδη κοντά σε αυτό το "γάμο" χρειάζεται να απαντήσει μόνο σ' ένα ερώτημα: Θέλεις να ζήσεις; Ναι ή όχι; Αν απαντήσει ναι, αξίζει να προσπαθήσει και να έρθει σ' ένα "στεγνό" πρόγραμμα. Εκεί θα ανακαλύψει τη δύναμή του»...