«Υπάρχει άλλη εκδοχή; Ενας ριζοσπαστικός λόγος εκτός πλαισίου; Δε βλέπω κανέναν να τη διατυπώνει την πολιτική αυτή ευθαρσώς. Δε θεωρώ δηλαδή ότι τα κόμματα της Αριστεράς διατυπώνουν μια αντιπρόταση. Η πρότασή τους είναι συνδικαλιστικού χαρακτήρα, είναι μια άσκηση πίεσης, θεμιτή ως ένα βαθμό όταν έχεις τέτοιες κοινωνικές συνθήκες, αλλά ως εδώ». Το ερώτημα και η απάντηση ανήκουν στον Ε. Βενιζέλο, ο οποίος μιλώντας χθες στην ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ για τον προϋπολογισμό του 2012, υπερασπίστηκε όπως ήταν αναμενόμενο το μονόδρομο της αστικής διαχείρισης της κρίσης από την τρικομματική κυβέρνηση του κεφαλαίου, για την οποία δεν δίστασε να ισχυριστεί ότι «διασώζει την πολιτική και τη δημοκρατία», εννοώντας προφανώς την κυρίαρχη πολιτική και την αστική δημοκρατία. Εχει επίσης βάσιμους λόγους ο υπουργός Οικονομικών να μη «βλέπει» εναλλακτική λύση στα διάφορα «αντιμνημονιακά» ή «πατριωτικά μέτωπα» που προτείνουν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένες άλλες πολιτικές δυνάμεις, ακριβώς γιατί αφήνουν στο απυρόβλητο την ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων. Ομως εναλλακτική λύση υπάρχει αλλά είναι «εκτός (καπιταλιστικού) πλαισίου» αφού εναντιώνεται στο σύστημα και καλεί το λαό σε συσπείρωση και πάλη για να το ανατρέψει. Είναι η πρόταση του ΚΚΕ που θέτει ευθέως το ζήτημα της εργατικής, λαϊκής εξουσίας. Πιο «ευθαρσώς» δεν μπορούσε να έχει διατυπωθεί. Εγκαιρα και σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι το πραγματικό δίλημμα ιδιαίτερα σήμερα είναι: Με το λαό ή με τα μονοπώλια. Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει. Αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι ότι η πρόταση αυτή ωριμάζει ολοένα και περισσότερο στη συνείδηση του λαού, ακριβώς γιατί συνιστά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση εξόδου από την κρίση προς όφελος των συμφερόντων του λαού.