«Η κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αλλά και η ευρωζώνη είναι δημοσιονομική» διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας στην προσπάθειά τους να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και για εμφανίσουν ως διέξοδο την «ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση και δημοσιονομική πειθαρχία», δηλαδή κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε βάρος των λαών. Ομως, την ίδια στιγμή αποκρύπτουν ότι η λεγόμενη δημοσιονομική κρίση δημιουργήθηκε εξαιτίας της απλόχερης κρατικής στήριξης, των προνομίων και των φοροαπαλλαγών προς τους μονομοπωλιακούς ομίλους. Το επιβεβαιώνουν περίτρανα για ακόμα μια φορά τα προχθεσινά στοιχεία της Κομισιόν, σύμφωνα με τα οποία οι κρατικές ενισχύσεις υπέρ των τραπεζών και γενικότερα του χρηματοπιστωτικού τομέα έφτασαν στο 1,6 τρισ. ευρώ την περίοδο από τον Οκτώβρη του 2008 έως την 31η Δεκέμβρη του 2010. Εννοείται ότι μέσα στο 2011 τα πακέτα στήριξης έχουν αυξηθεί πολύ περισσότερο... Το μεγαλύτερο μέρος της παραπάνω ενίσχυσης (74%) είχε τη μορφή των κρατικών εγγυήσεων και επρόκειτο για μέτρα με στόχο τη στήριξη της ρευστότητας των τραπεζών. Είναι γνωστό ότι αυτά τα κρατικά πακέτα στήριξης πέρασαν στους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών μελών, προκειμένου να ενισχυθεί η ρευστότητά τους αφού κρίση σημαίνει και καταστροφή κεφαλαίου, επομένως και χασούρα των τραπεζών που αν μείνουν αβοήθητες η καταστροφή συνολικά του κεφαλαίου θα είναι τεράστια, αφού οι τράπεζες δανείζουν βασικά τα μονοπώλια στην παραγωγή για να κάνουν επενδύσεις. Προϋπόθεση όμως για την αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου είναι η πληρωμή των συνεπειών της επομένως και η χρηματοδότηση των τραπεζών, στις πλάτες των λαών. Η αιτία της κρίσης είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και γι' αυτό δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλισμού παρά μόνο με την ανατροπή του. Ο λαός πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του.