«Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα»... Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμα φορά γίνονται «σημαία» απ' την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που προτρέχει να συμπεράνει «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού», σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» χτες, και «πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με νέα πια ποιοτικά χαρακτηριστικά να το συνθέτουν», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του σχήματος Π. Σκουρλέτη (ρ/σ «Κόκκινο»). Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την επιθυμία του για πραγματικότητα. Παλαιότερα είχε φτάσει μέχρι και 20% να παίρνει σε δημοσκοπήσεις, τις οποίες και πάλι έκανε παντιέρα μιας υποτιθέμενης «ανατροπής». Προσγειώθηκε γρήγορα και ανώμαλα, αλλά ο οπορτουνισμός παραμυθιάζει τον κόσμο.

Οι δυνάμεις που συνθέτουν το αστικό πολιτικό σκηνικό μπορεί πράγματι να ανασυντεθούν, να αναδιαταχθούν, νέες να προκύψουν που θα πάρουν τη θέση των παλιών. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είναι ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης του λαού, του οποίου η άρχουσα τάξη δεν έχει ακόμα κάνει χρήση όλων του των δυνατοτήτων. Σήμερα το ζήτημα για το λαό δεν είναι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτό σκόπιμα το αποσιωπούν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν παλεύουν για μια τέτοια προοπτική, αλλά για τη διατήρηση του καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο». Κοροϊδία δηλαδή η πολιτική που θέλει και τα μονοπώλια κερδοφόρα και τους εργάτες χορτάτους. Κομπάζει ο Π. Σκουρλέτης ότι «η αριστερά αθροιστικά αποτελεί σήμερα την πρώτη πολιτική δύναμη» και καλεί σε συνεργασία ώστε να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Μάλιστα, επικαλείται διαρκώς τον εργοτόκοσμο, τάχα ότι είναι προς το συμφέρον του μια τέτοια συγκόλληση.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, για τις δυνάμεις της «αριστεράς» που δε βλέπουν την ώρα να διαχειριστούν την εξουσία της αστικής τάξης. Ας ενωθούν κι ας διεκδικήσουν τη διαχείριση, ως εκεί πάει η «εναλλακτική» τους πρόταση και γι' αυτό πανηγυρίζουν τις δημοσκοπήσεις. Αλλά και για τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς, αντιμνημονιακούς, προοδευτικούς το εγχείρημα είναι δύσκολο αφού οι απόψεις τους είναι πολλαπλάσιες των «σχηματισμών» τους. Βεβαίως, το ΚΚΕ είναι προφανές ότι δεν έχει καμία θέση σ' αυτή την επιδίωξη. Γιατί δεν υπηρετεί το συμφέρον του λαού και της εργατικής τάξης. Αυτό υπηρετείται μέσα απ' την επιδίωξη για συγκρότηση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας που θα αναμετρηθεί με την εξουσία του κεφαλαίου και θα την ανατρέψει, οικοδομώντας τη λαϊκή εξουσία.