Κακή παρένθεση ή αρχή του τέλους... Περίπου πέντε μήνες μετά την επίσημη έναρξη των αγώνων της ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ της ULEB και, παράλληλα, την οριστική διάσπαση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τα πράγματα για το τι μέλλει γενέσθαι είναι ακόμα ρευστά. Τα συναισθήματα άλλαξαν ουκ ολίγες φορές.... Λίγο μετά την έναρξη της ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ τα αποτελέσματα φάνηκαν να μην είναι αυτά που επιθυμούσαν οι υπεύθυνοί της. Τα άδεια γήπεδα, η έλλειψη τηλεοπτικής στέγης στους περισσότερους αγώνες, παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν οι ισχυροί σύλλογοι, ήταν τα χαρακτηριστικά στην καινούρια διοργάνωση στο χώρο του μπάσκετ. Αργότερα και με βάση τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι σύλλογοι, πολλοί μίλησαν για αποτυχημένη προσπάθεια. Κάτι τέτοια άκουγαν και στη ΦΙΜΠΑ και άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά λόγο για επιστροφή των «διασπαστών» στους κόλπους της. Ομως, λίγο πριν τα Χριστούγεννα οι υπεύθυνοι της ULEB άλλαξαν ρότα. Μάλιστα, άρχισαν να κάνουν λόγο και για καινούρια διοργάνωση με την επωνυμία «ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ 2». Πολλοί τότε μίλησαν για κινήσεις τακτικής από τους ισχυρούς συλλόγους και άλλοι για προπέτασμα καπνού και μέτρο πίεσης στη ΦΙΜΠΑ προκειμένου να μην έχει την αίσθηση ότι κερδίζει το παιχνίδι.

Ο διάλογος με τη ΦΙΜΠΑ είναι μέσα στις προθέσεις της ULEB, όχι όμως με τους όρους που προς το παρόν θέτει η διεθνής Ομοσπονδία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επανένωση του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Συγκεκριμένα, η ΦΙΜΠΑ δέχεται τη συμμετοχή της ULEB στο ενιαίο πρωτάθλημα, απαιτεί, ωστόσο, ένα 10% των συνολικών εσόδων και τον πρώτο λόγο στη «διαχείριση» όχι μόνο των χρημάτων, αλλά και της ίδιας της διοργάνωσης. Προτείνει, μάλιστα, ένα πρωτάθλημα με 32 ομάδες εκ των οποίων οι 12 θα προέρχονται από το «μέτωπο της ULEB» και οι άλλες 20 από τη φετινή Σουπρολίγκα. Το περίεργο, πάντως, είναι ότι αυτές οι προτάσεις κατατέθηκαν πριν από δύο μήνες περίπου από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία προκειμένου να συζητηθούν σε σύσκεψη των εκπροσώπων της Λίγκας στη Βαρκελώνη, αλλά πολλά μέλη της ΦΙΜΠΑ ούτε καν γνώριζαν την τακτική που ακολουθεί η συνομοσπονδία τους.

Οπως διαφάνηκε από τη σύσκεψη και παρά τις προτάσεις των διοικούντων της Συνομοσπονδίας, οι ομάδες, σε αρραγές μέτωπο, δεν προτίθενται να προσχωρήσουν «άνευ όρων» στην αγκαλιά της ΦΙΜΠΑ, τη στιγμή μάλιστα που, όπως επισήμανε ο τζένεραλ μάνατζερ της Μπενετόν Τρεβίζο, Μαουρίτσιο Τζεραρντίνι, «η Ευρωλίγκα μέσα σε 6 μήνες πέτυχε όσα η ΦΙΜΠΑ σε είκοσι χρόνια!».

Ο σχεδιασμός για την επόμενη χρονιά προβλέπει ακόμη και την Ευρωλίγκα Νο 2 με 38 ομάδες, ενώ ήδη συζητήθηκε και ο τρόπος αναβάθμισης της «κύριας διοργάνωσης». Στο τραπέζι έπεσαν δύο προτάσεις. Η μία έκανε λόγο για 32 ομάδες (με τέσσερις ομίλους των 8) και η δεύτερη (του Ολυμπιακού) για τρία γκρουπ των οκτώ. Η Μπαρτσελόνα έκανε λόγο για δύο ομίλους των 12, αλλά η πρόταση απορρίφθηκε, επειδή θα... κρατήσει σε μάκρος η κανονική περίοδος (22 αγωνιστικές)!

Δόθηκαν, επίσης, αναλυτικά στοιχεία για την τηλεθέαση και την κίνηση των εισιτηρίων στην κανονική περίοδο και η επιτροπή μάρκετινγκ παρουσίασε το πρόγραμμά της για την ερχόμενη περίοδο, τα οποία και θα ανακοινωθούν εν ευθέτω χρόνω.

Για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των πλέι-οφ στην Ελλάδα, η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Τα ποσά που προσφέρουν τα ελληνικά κανάλια θεωρούνται πολύ μικρά από την Ευρωλίγκα και έτσι, τουλάχιστον στην πρώτη φάση, οι αγώνες δεν έχουν τηλεοπτική κάλυψη στη χώρα μας.

Από την άλλη συζητείται έντονα και η δημιουργία της Ευρωλίγκα Νο 2! Μιας δεύτερης διοργάνωσης που θα φέρει άλλες 24 ή 32 ομάδες στη «νέα τάξη πραγμάτων». Οι αιτήσεις για τη συμμετοχή υπάρχουν και όλα θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις του καλοκαιριού.

Οι εκπρόσωποι της Ευρωλίγκα (Τζόρντι Μπερτομέου, Αντρέα Μπασάνι, Κώστας Ρήγας) συζήτησαν με τους Ελληνες παράγοντες τα θέματα μάρκετινγκ και τηλεόρασης.

Πριν από έναν χρόνο, σε μία από τις πρώτες συσκέψεις της ULEB ενόψει της δημιουργίας του νέου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, οι εκπρόσωποι των «μεγάλων» ομάδων της «γηραιάς ηπείρου» είχαν συμφωνήσει στην προοπτική να αποχωρήσουν, κάποια στιγμή στο μέλλον, από τα εθνικά τους πρωταθλήματα και να συμμετέχουν μόνο στην Ευρωλίγκα, εξετάζοντας παράλληλα και την προοπτική δημιουργίας ενός νέου «πολυεθνικού» πρωταθλήματος που θα αντικαταστήσει τα εθνικά.

Πληροφορίες εξ Ισπανίας ανέφεραν ότι αυτή η στιγμή δε θα αργήσει να έρθει καθώς, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο εν λόγω side στο Διαδίκτυο, οι «μεγάλοι» της Ευρώπης σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι σχεδίαζαν τα εθνικά τους πρωταθλήματα, αντιδρώντας έτσι στην αδιαλλαξία όχι μόνο της ΦΙΜΠΑ αλλά κυρίως των ανά χώρα Ομοσπονδιών, που επιμένουν να μη δέχονται τη χρησιμοποίηση παικτών εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης (Σλοβενία, Λιθουανία κ.ά.) στις ομάδες.

Οπως φαίνεται, λοιπόν, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Κίντερ Μπολόνια, ο Ολυμπιακός αλλά και ο Παναθηναϊκός, παρά το γεγονός ότι οι «πράσινοι» βρίσκονται στο «άρμα» της ΦΙΜΠΑ, δηλαδή τη Σουπρολίγκα, έχουν ήδη συμφωνήσει να αποχωρήσουν από την επόμενη κιόλας αγωνιστική περίοδο από τα εθνικά τους πρωταθλήματα και να μετέχουν μόνο στην Ευρωλίγκα.

Η λίστα αυτή ενδέχεται να γίνει ακόμη μεγαλύτερη καθώς με τη συμπαράσταση και της ULEB οι ομάδες που θα «εγκαταλείψουν» τα εθνικά τους πρωταθλήματα θα είναι ακόμη περισσότερες, έτσι ώστε από τη νέα σεζόν η Ευρωλίγκα να διευρυνθεί ανοίγοντας τις πόρτες της σε ομάδες από όλη την Ευρώπη.

Επισήμως, καμία από τις ομάδες που φέρονται να συμμετέχουν στην «κίνηση» αυτή δεν επιβεβαίωσε αλλά ούτε και διέψευσε την είδηση, αλλά πληροφορίες αναφέρουν ότι οι διεργασίες ανάμεσα σε παράγοντές τους είναι συνεχείς. Οπως και να έχει πλέον, τα εθνικά πρωταθλήματα έχουν ήδη περιέλθει σε δυσμενή θέση. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πλέον η σύνδεση με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αφού ουσιαστικά οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να συμμετάσχει σε κάποια διοργάνωση. Αρα πλέον δεν υφίσταται το άγχος μιας καλής θέσης.

Ολα αυτά τα σενάρια επί σεναρίων για το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν μπορεί να θεωρηθούν τίποτα άλλο από μια σκιαγράφηση των επικίνδυνων δρόμων όπου έχει οδηγηθεί το άθλημα στη «γηραιά ήπειρο». Οι πειραματισμοί από τους εκάστοτε διοικούντες, παλιότερα αποκλειστικά από την Ομοσπονδία και σήμερα από τους ισχυρούς συλλόγους, μόνο καλό δεν κάνουν στο άθλημα. Η κατακόρυφη άνοδος του αθλήματος στη δεκαετία του '80 και ιδιαίτερα σε αυτή του '90 στην Ευρώπη αποδείχτηκε πρόσφορο έδαφος για να διεξαχθεί μια μάχη για το όσο δυνατόν περισσότερο κέρδος. Μόνο που το κρυφό όνειρο της ΦΙΜΠΑ να μοιάσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε θέματα εμπορευματοποίησης, πράγμα που σημαίνει και περισσότερα κέρδη, στο ΝΒΑ μετατράπηκε σε εφιάλτη. Οταν τον περασμένο Απρίλη στη Θεσσαλονίκη ο Μπορισλάβ Στάνκοβιτς ανακοίνωνε περιχαρής τα νέα σχέδια της Συνομοσπονδίας με το γνωστό στόχο για «αναβάθμιση του αθλήματος», κάποιοι ακροατές του είχαν διαφορετική γνώμη. Και όταν αποφάσισαν να πάρουν τα ηνία της διαχείρισης αυτοί στα χέρια τους, ο γενικός γραμματέας της ΦΙΜΠΑ άρχισε να βλέπει τον μεγαλύτερο εφιάλτη να μην είναι πλέον φήμες. Η μονομαχία των δυο όμως γρήγορα έφερε τα αποτελέσματα... Οχι αυτά όμως που επιθυμούσαν. Τα άδεια γήπεδα, η αδιαφορία του κόσμου για ένα άθλημα που δεν ξέρει ποια διοργάνωση να παρακολουθήσει, φανερώνουν το μέγεθος του... εγκλήματος. Το μειωμένο ενδιαφέρον των φιλάθλων δεν αποδεικνύνεται μόνο από τη μη προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα αλλά και από την έλλειψη τηλεοπτικού ενδιαφέροντος. Η εισήγηση των προέδρων πριν από δυο χρόνια περίπου στον γενικό γραμματέα της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας για ανακατανομή του πλούτου και της διαχείρισης και η ολοκληρωτική απόρριψή της από τους ιθύνοντες έδωσαν το έναυσμα για την αρχή του... πολέμου.

Το ειρωνικό, βέβαια, είναι ότι και οι δυο πλευρές στην αρχή θεωρούσαν τη διάσπαση επιζήμια για το άθλημα αλλά κανείς δεν έκανε κάτι να την αποφύγει. Πώς θα μπορούσε όμως να κάνει κάτι; Από τη μια η ΦΙΜΠΑ με τους σπόνσορές της και τις μακροχρόνιες οικονομικές συμφωνίες της και από την άλλη οι μάνατζερ και το... ξύπνημα των «ισχυρών συλλόγων», που αποφάσισαν πλέον να εισπράττουν μόνοι τους τα κέρδη, δεν επέτρεπαν κάποια χρυσή τομή. Βέβαια, για να πούμε και του... στραβού το δίκιο, όχι πως αν βρισκόταν αυτή η χρυσή τομή θα άλλαζαν τα πράγματα. Αλλωστε, και αυτό να μη γινόταν θα παρέμενε η πάγια τακτική της ΦΙΜΠΑ για να πλησιάσει τη λογική... της πέραν του Ατλαντικού (βλ. ΝΒΑ).