Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία...
*
Αυτοί που με την πολιτική τους έχουν γεμίσει τους δρόμους, τα παγκάκια, τα πάρκα, τις εισόδους των πολυκατοικιών και των καταστημάτων με αστέγους...
*
Αυτοί που έχουν οδηγήσει τον έναν στους δύο νέους στην ανεργία και τον άλλον στο εργασιακό σκλαβοπάζαρο...
*
Αυτοί που κούρσεψαν από τους γέροντες τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα δώρα, την αξιοπρέπεια...
*
Αυτοί που έχουν το θράσος να αποκαλούν «γιορτή» (!) τις συγκεντρώσεις των απόρων γύρω από τα καζάνια των συσσιτίων...
*
Αυτοί που κατάντησαν τους ανθρώπους να κρέμονται από τους σκουπιδοτενεκέδες, να ψάχνουν κάτω από τους πάγκους των λαϊκών αγορών, να σέρνονται αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί μέσα στα σκουπίδια...
*
Αυτοί που οδήγησαν το 50% του ελληνικού λαού πέρα από το κατώφλι του κοινωνικού αποκλεισμού, να στέκεται στην ουρά της επαιτείας για μισό τσουβάλι πατάτες, αυτοί που έφεραν το υπόλοιπο 50% στον προθάλαμο της φτώχειας, της ανημπόριας και της δυστυχίας...
*
Αυτοί που δεν υπάρχει φόρος, χαράτσι, αυθαιρεσία, που να μην τα έχουν επιβάλει στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας...
*
Αυτοί που στη θέση των μικρομάγαζων που κλείνουν γέμισαν κάθε πόλη και κάθε χωριό με τις φωτεινές επιγραφές των «σαράφηδων» για να βάζουν οι ξεκληρισμένοι ενέχυρο από τις βέρες τους μέχρι τα χρυσά δόντια τους...
*
Αυτοί που κόβουν τους μισθούς και αυξάνουν 6 φορές (!) την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος,
που έχουν επιβάλει 6 διαφορετικούς φόρους (!) για τα υποθηκευμένα στις τράπεζες σπίτια,
που αυξάνουν τα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων στα λεωφορεία,
που διπλασίασαν την τιμή της βενζίνης,
που έχουν εξαναγκάσει εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης μέσα στο κρύο και στο χιονιά...
*
Αυτοί που μετέτρεψαν το δημόσιο χρέος, που οι ίδιοι δημιούργησαν, σε πρόσχημα της δημόσιας και διεθνούς μετατροπής ενός ολόκληρου λαού σε πειραματόζωο της πιο στυγνής επιδρομής της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας...
*
είναι αυτοί που έχουν το θράσος να ποζάρουν
σαν «σωτήρες» και
σαν «πατριώτες»!
*
Αυτοί,
οι «σωτήρες» και
οι «πατριώτες»
είναι οι ίδιοι
*
δεν είχαν καμία αναστολή να παραμερίζουν και να παραδίδουν την «Αρχή» από στρατηγούς και λοχίες, μέχρι σε συνταγματάρχες και εσχάτως σε δοτούς πρωθυπουργούς - τραπεζίτες!
*
μετά από την τόση καταστροφή που επέφεραν, μετά από τον τόσο πόνο που προκάλεσαν, πάνω στα ερείπια που οι ίδιοι δημιούργησαν, συνεχίζουν (!) να
χορεύουν ακόμα και υπό τους ήχους του ρέκβιεμ της καταισχύνης τους, να
πουλούν σαν «ηρωισμό» τον τιποτένιο θεατρινισμό των διαρκών τους μεταμφιέσεων, να
μεγαλορρημονούν για τα «θριαμβευτικά» Βατερλό των «κόκκινων γραμμών» τους και να
προβάρουν πάνω στην πασαρέλα της πολιτικής τους σαπίλας τα κοστούμια του μαυρογιαλουρισμού, της εναλλαγής και της βρωμερής συνδιαλλαγής τους!
*
για τους τραπεζίτες ένα Ενεργητικό που ξεπερνά τα 700 δισ. ευρώ,
για τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και για την κάστα του ΣΕΒ ένα Ενεργητικό πάνω από 500 δισ. ευρώ,
για τους «ελβετόψυχους» βιομήχανους, εφοπλιστές και κομπραδόρους ένα κομπόδεμα ύψους - κατά «Σπίγκελ» - 600 δισ. ευρώ κατατεθειμένο στις θυρίδες της Γενεύης,
μια διαρκή κατ' έτος ροή χρήματος ύψους 500 δισ. ευρώ μέσω των «οφ σορ» εταιρειών της πλουτοκρατίας!
*
`Η να πάρουμε το δρόμο της ξενιτιάς για να ζούμε στην προσφυγιά όπως εξαναγκάζονται από τους δικούς «μας» αφέντες να ζουν οι εξαθλιωμένοι μετανάστες στη Μανωλάδα,
ή να μείνουμε εδώ και να ζούμε «μετανάστες» στον τόπο μας με ένα μεροκάματο που, όπως αποφάσισαν τα μονοπώλια, οι κεφαλαιοκράτες, η ντόπια και η ξένη τρόικα, θα είναι μικρότερο κι απ' αυτό που - πριν δύο χρόνια - έδιναν στους μετανάστες οι «δουλέμποροι» της Μανωλάδας!
***
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της Ιστορίας του:
`Η θα απαντήσει με ένα ξερό «ΟΧΙ», θα σηκωθεί όρθιος και θα γίνει πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος φάρος της αντίστασης για την ανατροπή του συνόλου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, διεκδικώντας και επιβάλλοντας
τη δική του λαϊκή εξουσία,
που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος,
θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από το εκτελεστικό απόσπασμα της ΕΕ και
θα πάρει στα χέρια του τον πλούτο που ο εργάτης παράγει σε αυτήν τη χώρα κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής,
ή
θα γίνει θεατής του ίδιου του του παραναλώματος και του αφανισμού του.