Η χτεσινή μάχη έδειξε την ανάγκη να οργανωθεί η πάλη σε κάθε τόπο δουλειάς, να γίνει διαφώτιση για τις σαρωτικές επιπτώσεις των μέτρων, να καταδικαστούν όσοι συνδιαμορφώνουν τη θανατική καταδίκη του λαού
Στην Αθήνα, η Ομόνοια και οι γύρω δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν από νωρίς με διαδηλωτές, ενώ το σύνθημα στην κεντρική εξέδρα έδινε το στίγμα: «Να φύγει τώρα η κυβέρνηση του εγκλήματος μαζί με την τρόικα. Να μην υπογραφεί κανένα νέο μνημόνιο, καμιά νέα συμφωνία. Να πληρώσει η πλουτοκρατία». Από κάθε πανό «ξεπροβάλλει» η βαρβαρότητα που επικρατεί στους χώρους δουλειάς: «8 μήνες απλήρωτοι - επίσχεση εργασίας» οι εργαζόμενοι της εταιρείας ΑΒΕΛΟΝ και χιλιάδες άλλοι, μισθοί πείνας στα νοσοκομεία, μειώσεις μισθών και εκ περιτροπής εργασία στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις. Η οργή των απεργών και των άλλων διαδηλωτών στράφηκε και ενάντια στους συμπαραστάτες της κυβέρνησης και των εργοδοτών: «Συγκυβέρνηση, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ σκάβουνε το λάκκο σ' εσένανε λαέ».
Ο Ηλίας Σταμέλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, στην κεντρική ομιλία της χτεσινής συγκέντρωσης, τόνισε, ανάμεσα σε άλλα: «Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες εργαζόμενους που πήραν μέρος στις απεργιακές κινητοποιήσεις, αψήφησαν την τρομοκρατία, την υπονομευτική στάση της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και έδωσαν περήφανη ταξική απάντηση στη βάρβαρη επίθεση. Ψηλά τη σημαία του αγώνα. Ψηλά τη σημαία του ΠΑΜΕ. Ψηλά τη σημαία της κοινωνικής συμμαχίας. Ο κάθε ένας και η κάθε μία στο πόστο του στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο γιαπί, στο σχολειό, στη γειτονιά, παντού μπροστάρηδες στον αγώνα του ξεσηκωμού της αντεπίθεσης. Να ανταποκριθούμε όλοι και όλες στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Αυτήν την ώρα η εργατική τάξη έχει μία και μόνη επιλογή: `Η τις αλυσίδες ή τα όπλα του αγώνα. Ξεσηκωμός σε κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς.
Οχι άλλη αναμονή, όχι άλλες αυταπάτες, τώρα είναι η ώρα για κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να βγάλει συμπεράσματα, να ακούσει τη φωνή του ΠΑΜΕ. Δε μας πίστευαν πολλοί εργαζόμενοι όταν μιλούσαμε ότι απέναντί μας είχαμε δυνάμεις αδίστακτες, ότι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι είναι έτοιμοι να φτάσουν στο πιο στυγερό έγκλημα για να σώσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Σήμερα δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες. Το κεφάλαιο δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή. Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. είναι το ίδιο αδίστακτοι. Η προστυχιά τους δεν έχει όρια. Κρύβονται πίσω από την τρόικα για να δικαιολογήσουν την υπογραφή τους στο σφαγιασμό της εργατικής τάξης. Κρύβονται πίσω από την τρόικα όλοι, ανάμεσά τους και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ».
«Στην επίθεση αυτή άξιο συμπαραστάτη έχουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τις Ομοσπονδίες που έχουν πλειοψηφία η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ. Μέρες τώρα στον "κοινωνικό διάλογο" διαπραγματεύονται με τους ληστές της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα κρύφτηκαν στο κάλεσμα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεκάδων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, αρνήθηκαν την προκήρυξη απεργίας. Στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων. Με τη συμμετοχή τους στο διάλογο αποπροσανατόλιζαν τους εργαζόμενους και έδωσαν χρόνο στην κυβέρνηση και την εργοδοσία να σχεδιάσουν τα εγκλήματά τους. Είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν είχαν άλλη στάση. Η σημερινή απεργία που κήρυξαν είναι άσφαιρη τουφεκιά. Δε θέλουν να παλέψουν, δεν έχουν διάθεση για αγώνα, δεν έχουν τέτοια στρατηγική.
Η συμμετοχή τους στον "κοινωνικό διάλογο" είναι αποδοχή της αισχρής και μαύρης προπαγάνδας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων, που λέει ότι οι εργάτες είναι κόστος γι' αυτό και πρέπει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας να κοντύνουν, να μικρύνουν. Σοβαρές ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού που είτε συμμαχούν ανοιχτά, όπως έκαναν στο Βόλο οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ με την εργοδοσία, είτε αρνούνται μαζί με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση, όπως κάνουν στις Ομοσπονδίες των πρώην ΔΕΚΟ και αλλού.
Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να ξεσηκωθεί, να μπει μπροστά στον αγώνα με όλες τις δυνάμεις της, να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις, να τους φοβίσουμε, να μην ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου κάτω από την πίεση και τη δράση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών».
Από τα χαράματα ξεκίνησε η απεργιακή μάχη και στην πειραιώτικη περιφέρεια, με το βάρος της περιφρούρησης να πέφτει στους ώμους των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Στις 5.30 το πρωί οι απεργιακές φρουρές είχαν ήδη συγκεντρωθεί στην πλατεία Καραϊσκάκη για να περιφρουρήσουν την απεργία στα καράβια, στο λιμάνι του Πειραιά. Ενώ με επιτυχία δόθηκε η μάχη της περιφρούρησης σε όλα τα εργοστάσια ελαιουργοσαπουνοποιίας, τα οποία και «νέκρωσαν». Νεκρό έμεινε και το εργοστάσιο της ΠΙΤΣΟΣ καθώς οι εργάτες πήραν μέρος καθολικά στην απεργία, όπως έγινε και με τους εργάτες του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού (ΒΙΠΑΣ) και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
Στο πλευρό των γονιών τους τάχθηκαν και μαθητές από σχολεία της πειραιώτικης περιφέρειας. Οι μαθητές του 2ου Λυκείου Περάματος έκλεισαν το σχολείο και συμμετείχαν στην απεργιακή διαδήλωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, διεκδικώντας τη δική τους θέση στο μαζικό μπλοκ του Πειραιά. Μαζικό ήταν επίσης το «παρών» στη διαδήλωση των μαθητών από το 1ο Λύκειο Δραπετσώνας, το ΕΠΑΛ Νίκαιας, το Ενιαίο Λύκειο Ρέντη και το 1ο Λύκειο Κερατσινίου.
Από την άλλη οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε ορισμένους χώρους υπονόμευσαν ευθέως την απεργία, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το εργοστάσιο μετάλλου ΕΛΣΑ, όπου οι παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ στη διοίκηση του σωματείου αποφάσισαν ότι έπρεπε να απεργήσει μόνο η διοίκηση (!), αλλά και στο εργοστάσιο της ΙΟΝ, όπου η πλειοψηφία (ΔΑΚΕ) της διοίκησης του σωματείου είπε «όχι» στην απεργία.