Η λίστα των επιχορηγουμένων θυμίζει όσα η ηγεσία του ΥΠΠΟ Τ - με προκλητική ανακοίνωση - πριν αρκετούς μήνες μιλούσε για «διαφανείς διαδικασίες και σαφή κριτήρια» που «θα» θέσπιζε σαν να μην ήταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αποφάσιζαν. «Επρεπε» - λέει - «να αλλάξει ριζικά η κατάσταση που είχε παγιωθεί στις επιχορηγήσεις και η νοοτροπία που είχε καλλιεργηθεί στους επί μακρόν επιχορηγούμενους φορείς και δημιουργούς...». Γι' αυτό, δήθεν, αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα των επιχορηγήσεων, «ώστε να πάψει να αναπαράγει τις παθογένειες που είχε το ίδιο δημιουργήσει, να κλείσει οριστικά ο φαύλος κύκλος της αδιαφάνειας και να οικοδομήσουμε ένα νέο σύστημα που να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες της θεατρικής τέχνης».

Ποιες είναι αυτές οι ανάγκες; Ας δούμε πώς τις όριζε σε ανακοίνωσή της η λεγόμενη «Κίνηση Μαβίλη»: «Οι σύγχρονες παραγωγές δημιουργούν το δικό τους πρωτότυπο έργο, τη νέα ελληνική δραματουργία, στεγάζονται σε θεατρικούς και μη χώρους και συνομιλούν με το σύγχρονο βίο των ανθρώπων της πόλης. Η ανάδειξη υβριδικών μορφών τέχνης και η αναθεώρηση δεδομένων δομών της σκηνικής πρακτικής και γραφής είναι πλέον μια πραγματικότητα. Το παλαιό σύστημα επιχορήγησης έδειχνε να μη λαμβάνει υπόψη του τα νέα δεδομένα ξεχνώντας συχνά την πρωτοπορία, την έρευνα και την εξέλιξη. Ελπίζουμε να καταλήξουμε συλλογικά σε ένα καθολικά νέο και λειτουργικό σύστημα επιχορηγήσεων, που να υπηρετεί μια μακρόχρονη πολιτιστική πολιτική».

Την παραπάνω ανακοίνωση, μεταξύ άλλων, συνυπέγραφε και ο νυν πρόεδρος της Επιτροπής του ΥΠΠΟ-Τ Δημήτρης Τσατσούλης, ο οποίος συμμετείχε σε κάθε ημερίδα και εκδήλωση της Κίνησης ως σύνεδρος ή συντονιστής.

«Η μακρόχρονη συστηματική παρακολούθηση παραστάσεων από όλα τα μέλη» - ισχυρίζεται η επιτροπή διά λόγου του προέδρου, Δ. Τσατσούλη - «αλλά και οι επιμέρους γνώσεις τους επί πρακτικών και ουσιαστικών ζητημάτων επέτρεψαν τη σε μέγιστο βαθμό αντικειμενική προσέγγιση των αιτήσεων θιάσων ή ομάδων για επιχορήγηση και τη με απόλυτη συμφωνία τελικής επιλογής των επιχορηγούμενων».

Κατά τ' άλλα ο Δ. Τσατσούλης αυτοαποκαλούμενος «ανεξάρτητος», δήλωσε πως κανένα από τα μέλη της Επιτροπής «δεν σιτίζεται από επιχορηγούμενους θιάσους», αφήνοντας υπονοούμενα για τις παλαιότερες επιτροπές και τους επιχορηγούμενους θιάσους.

Ποια είναι λοιπόν τα συγκεκριμένα δεδομένα με τις επιχορηγήσεις που ανακοινώθηκαν: η Επιτροπή επιχορηγεί παραστάσεις πολλών ομάδων της «Κίνησης Μαβίλη», ενώ πετσοκόβει θιάσους ιστορικούς, με αναγνωρισμένο έργο. Παράδειγμα:. Οι Βασίλης Νούλας και Μανώλης Τσίπος επιχορηγούνται για την παράσταση «Οι κότες και οι ψύλλοι» με 30.000 ευρώ και με το ίδιο ποσό επιχορηγείται το «Θέατρο Τέχνης», για το έργο του Καμπανέλλη «Ο δρόμος περνά από μέσα». Με 20.000 η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη από την «Πράξη», η «Στοά», το «Απλό Θέατρο», αλλά και το περιβόητο «πρωτοποριακό» «ΑΒ OVO» για την ανεκδιήγητη παράσταση το «Ιδρυμα». Με 50.000 ο «Δόλιχος» για 5 παραστάσεις και με το ίδιο ποσό ο Σ. Κακάλας για 3 παραστάσεις (οι δύο είναι επανάληψη και η άλλη δεν έχει ακόμη ανέβει...) Να σημειωθεί ότι επιχορηγούνται και παραστάσεις που ακόμη δεν έχουν ανεβαστεί. Ο θίασος «Πράξη» λόγω οικονομικής δυσχέρειας θα κλείσει τη Β' Σκηνή του, η οποία από το ΥΠΠΟ-Τ δεν εκτιμάται ότι προσφέρει έργο, παρότι σ' αυτήν «ανδρώθηκαν» σκηνοθέτες όπως οι Λιβαθινός, Μαστοράκης, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, κ.ά.

Το ΥΠΠΟ-Τ διαθέτει συνολικά 2.015.000 ευρώ σε 67 θιάσους ή ομάδες για την παραγωγή 89 παραστάσεων. Αίτηση για επιχορήγηση έκαναν 155 θίασοι για την παραγωγή 242 παραστάσεων.

Και από τις φετινές επιχορηγήσεις αναδεικνύεται ότι πραγματική λύση στα προβλήματα του θεάτρου, τέτοια που να ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες για θεατρική τέχνη που να πλουτίζει τον πνευματικό κόσμο των ανθρώπων αντί ευχάριστα να αποκοιμίζει ή να χειραγωγεί, απαιτεί ριζικές αλλαγές. Το ΚΚΕ καλεί τους ανθρώπους του πολιτισμού να παλέψουν για την λαϊκή εξουσία, ώστε και η παραγωγή του θεατρικού έργου να συγκεντρωθεί σταδιακά σε ένα δημόσιο - κοινωνικοποιημένο οργανισμό θεάτρου συνδεμένο με τον ευρύτερο Δημόσιο Φορέα Τέχνης και Πολιτισμού, που να διαθέτει ένα μεγάλο δίκτυο κρατικών θεατρικών σκηνών σε κάθε πόλη νομού και σε κάθε συνοικία των μεγαλουπόλεων. Οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες του θεάτρου θα έχουν την αναγκαία υποδομή και τα μέσα, όπως κοινωνικό μισθό, για να υπηρετήσουν ελεύθερα, δηλαδή συνειδητά την τέχνη τους και την πραγματική κοινωνική της αποστολή. Ταυτόχρονα πρέπει άμεσα να διεκδικηθούν:

• Ουσιαστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τον πολιτισμό (τουλάχιστον 2%) και ειδικότερα για το θέατρο με ταυτόχρονη αλλαγή του προσανατολισμού της, ώστε αντί να ενισχύει αφειδώς τα μέγαρα των πολυεθνικών ομίλων να κατευθύνεται στους δημιουργούς και τα σχήματα που παράγουν αληθινή και χρήσιμη κοινωνικά τέχνη (καταξιωμένους θιάσους και νέα σχήματα).
• Για τη διασφάλιση της όλης διαδικασίας και τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση σχημάτων που δεν ικανοποιούν τον όρο περί συμβολής στη θεατρική καλλιέργεια του λαού μας και ανάπτυξης της θεατρικής τέχνης, θα πρέπει να συσταθεί σχετική επιτροπή, στην οποία να έχουν καθοριστικό και αποφασιστικό ρόλο οι αιρετοί και ανακλητοί εκπρόσωποι των φορέων του θεατρικού χώρου (ΣΕΗ, Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, σκηνοθέτες, θεατρικοί συγγραφείς, μουσικοσυνθέτες, ΕΕΤΕ, θεατρολόγοι κ.λπ.).