Εκδήλωση με θέμα τη συμμετοχή των νέων γυναικών στην ταξική πάλη πραγματοποίησε η Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ το απόγευμα της Κυριακής με ομιλήτρια τη Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση πλαισιώθηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα που επιμελήθηκε και παρουσίασε η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΝΕ παρουσιάζοντας σημαντικούς σταθμούς της πάλης του εργατικού και του γυναικείου κινήματος.

Από το βήμα της εκδήλωσης η Λουίζα Ράζου αναφέρθηκε στον πραγματικό ταξικό χαρακτήρα της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας: «Η 8η του Μάρτη δεν είναι μια οποιαδήποτε μέρα. Εχει καθιερωθεί σαν μέρα αγωνιστικού απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών, για την κοινωνική τους ισότητα. Είναι μέρα που το εργατικό και το γυναικείο κίνημα κάνει το δικό του απολογισμό, προετοιμάζει τη συνέχεια της δράσης του σε μια περίοδο που εξαπολύεται μια νέα καταιγιστική και ολομέτωπη επίθεση σε βάρος των όποιων κατακτήσεων έχουν αποσπάσει οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων στις συνθήκες του καπιταλισμού».

Η Λουίζα Ράζου μίλησε αναλυτικά για μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια έως και πολύ πρόσφατα και που ισοπεδώνουν τη ζωή των νέων γυναικών, ενώ στάθηκε στα ιδεολογήματα με βάση τα οποία αυτά τα μέτρα «σερβίρονταν» και στην ιδεολογική αντιπαράθεση γύρω από το γυναικείο ζήτημα.

Είπε χαρακτηριστικά η ομιλήτρια: «Η νομική ισότητα των γυναικών στον καπιταλισμό έχει τόση αξία, όσο έχει η νομική ισότητα όλων των "πολιτών" στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας. Είμαστε όλοι τόσο ελεύθεροι και τόσο ίσοι, ώστε να πουλάμε την εργατική μας δύναμη στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Οι γυναίκες εργάτριες είναι, μάλιστα, τόσο ίσες με τους άντρες, που έχουν το δικαίωμα να τις εκμεταλλεύονται οι εργοδότες σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, σε νυκτερινές βάρδιες, σε άθλιους ρυθμούς εντατικής εργασίας, σωματικής και πνευματικής. Και ας είναι πια ολοφάνερο ότι βιολογικά οι οργανισμοί των γυναικών και των αντρών δεν είναι ίδιοι. Είμαστε όλοι ίσοι στην εκμετάλλευση στον καπιταλισμό.

Η ισότητα λοιπόν στους όρους εκμετάλλευσης δεν αναιρεί την εκμετάλλευση και την ανισοτιμία. Αυτό είναι ένα βασικό κριτήριο, ένα βασικό χαρακτηριστικό που διαχωρίζει το ΚΚΕ στη θέση που παίρνει, απ' όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα που μιλάνε γενικά περί ισότητας, περί διαμόρφωσης προϋποθέσεων ανάπτυξης της γυναικείας πρωτοβουλίας, περί της δυνατότητας να συμμετέχουν οι γυναίκες στα κέντρα των αποφάσεων, γιατί έχουν δυνατότητες, και μια σειρά άλλες κολακείες.

Εμείς θέλουμε να πούμε καθαρά και ξάστερα ότι ούτε και όλες οι γυναίκες μεταξύ τους είναι ίδιες και ίσες μέσα στον καπιταλισμό. Δεν έχουμε τον ίδιο προβληματισμό και την ίδια ανησυχία για το πώς τα βγάζουν πέρα οι γυναίκες της αστικής τάξης μέσα στον καπιταλισμό, με την ανησυχία που έχουμε για την προοπτική και τη συσπείρωση των εργατριών γυναικών, των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Δε μας ενδιαφέρει οι γυναίκες να συμμετέχουν γενικά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δεν μας ενδιαφέρει να εκλεγούν περισσότερες γυναίκες που θα υπηρετούν την πολιτική της αστικής τάξης. Μας ενδιαφέρει η πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών να βρει το δρόμο, να ξεπεράσει τα εμπόδια και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, να μπει στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, να διεκδικήσει τα δικαιώματά της».

«Το ΚΚΕ πρωτοστατεί ενάντια σε κάθε ιδεολόγημα που συντηρεί και αναπαράγει στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις των γυναικών τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και εν τέλει την απομάκρυνση από το ταξικό κίνημα. Δείτε πώς παρουσιάζουν οι εκπρόσωποι και το πολιτικό προσωπικό του καπιταλισμού τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας, τη μερική απασχόληση, πως την προβάλλουν και τη "διαφημίζουν" στις γυναίκες. Η μερική εργασία και οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας δεν είναι διευκόλυνση για τις γυναίκες. Είναι ένταση της εκμετάλλευσης. Σήμερα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για σταθερή δουλειά, μόνιμη, καλά αμειβόμενη, για το σύνολο των εργατριών γυναικών και όλες οι υποδομές για να αναλάβουν τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων. Και δεν είναι φυσιολογικό το 2012, τον 21ο αιώνα με τόσα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, με τέτοια μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, οι γυναίκες να δουλεύουνε μισή δουλειά, δήθεν για να μπορούν να συνδυάσουν τα οικογενειακά, τα εργασιακά τους καθήκοντα, με τα υπόλοιπα καθήκοντα που απορρέουν από το γεγονός ότι ο καπιταλισμός έχει πάρει πίσω όσες κατακτήσεις είχαν μέχρι τώρα οι γυναίκες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Η ανεργία των γυναικών δεν είναι ευκαιρία να δεθεί η οικογένεια, όπως τώρα τελευταία παρουσιάζουν αυτό το ζήτημα. Είναι παράγοντας γκρίνιας και δυστυχίας, πολύ περισσότερο όταν το μεροκάματο του άντρα δεν φτάνει ούτε για τα χαράτσια να πληρωθούν.

Δεν είναι ο τοκετός στο σπίτι επιστροφή στην παράδοση και δέσιμο της γυναίκας και του παιδιού. Είναι επικίνδυνος αναχρονισμός που πάει να καλύψει τις ελλείψεις των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, το γεγονός ότι η εργατική - λαϊκή οικογένεια δεν έχει πιθανά, και σκέφτεται πολύ σοβαρά, να ανταπεξέλθει στα έξοδα ενός τοκετού στο δημόσιο ακόμα νοσοκομείο πια.

Αλλο ιδεολόγημα: οι περιβόητες διαχειριστικές ικανότητες των γυναικών, που μπορούν να τα βγάλουν πέρα με λίγα, γιατί είναι καπάτσες και θα γεμίσουν το τσουκάλι με τις συνταγές της κατοχής. Είναι εμπαιγμός για τις γυναίκες της βιοπάλης στις σημερινές συνθήκες της κρίσης, της φτώχειας και της ανέχειας που μας έχει βυθίσει η αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, της ίδιας της ΕΕ, της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας των αστών, να μας λένε σήμερα ότι πάλι καλά, και μη χειρότερα, γιατί έχουμε περάσει και κατοχή. Είναι εμπαιγμός για τη νέα γυναίκα σήμερα οι συμβουλές των "ειδικών", ιδιαίτερα στα νέα κορίτσια, για επιτυχημένες δήθεν καριέρες, όπως προβάλλονται από τα αστικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, μέσα ενημέρωσης, και σε διαφόρων τύπων εκπομπές που προσπαθούν να γεμίσουν το μυαλό της νέας εργάτριας, ότι δήθεν με εξυπνακισμούς και προβάλλοντας ιδιαίτερα στοιχεία του σώματός της και του μυαλού της, ότι αυτή μπορεί και να τα βγάλει πέρα μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Είναι προσβολή στην προσωπικότητα της εργάτριας, στις αρχές και στις αξίες της εργαζόμενης γυναίκας.

Αυτά όλα πρέπει να απορριφθούν από τις λαϊκές γυναίκες. Να απορριφθούν και ταυτόχρονα πρέπει να τις θυμώσουν και να τις πεισμώσουν. Και πρέπει ακριβώς αυτά και όλα τα άλλα ιδεολογήματα, που κατά καιρούς γίνονται μόδα, να αποτελέσουν τον παράγοντα όχι της αναδίπλωσης αλλά τον παράγοντα της ενεργητικής συμμετοχής των γυναικών στο ταξικό εργατικό κίνημα, μαζί και πλάι με το ΚΚΕ, για να πάνε από κει που ήρθαν όλοι αυτοί που βασανίζουν αυτές και τις οικογένειές τους».

«Η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ αφορά πρώτα και κύρια και πρέπει να γίνει αντικείμενο της πάλης των εργαζόμενων γυναικών. Γιατί η Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας θα είναι η Ελλάδα του σοσιαλισμού, όπου οι εργαζόμενες γυναίκες θα απολαμβάνουν σταθερή και μόνιμη δουλειά, θα απολαμβάνουν όλες τις κατακτήσεις που θα αναδεικνύουν τον κοινωνικό τους ρόλο και στο πλάι των αντρών θα αξιοποιούν και θα σχεδιάζουν, μαζί με τα όργανα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, την ικανοποίηση και τη διεύρυνση των κοινωνικών, πολιτιστικών, εργασιακών, αθλητικών αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Μια τέτοια διέξοδος είναι απόλυτα ρεαλιστική και απόλυτα αναγκαία. Είναι η μόνη που μπορεί να απαντήσει σήμερα στους μονόδρομους του κεφαλαίου, στους μονόδρομους των θυσιών χωρίς αντίκρισμα για το λαό. Στους μονόδρομους της εκμετάλλευσης, των μνημονίων, της τρόικας, των αντιλαϊκών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Είναι μια μάχη, ένας πόλεμος που θα κερδηθεί μάχη - μάχη, τόπο τον τόπο δουλειάς για να μην περάσουν σήμερα τα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν, ούτε οι εφαρμοστικοί νόμοι της κυβέρνησης. Για να βρουν τοίχο, μια γροθιά την εργατική τάξη, άντρες και γυναίκες, μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γραφείο, σε κάθε εργοστάσιο. Περνάει μέσα από την αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις εκλογές που έρχονται και όχι μόνο στις εκλογές. Πολύ περισσότερο στις θύελλες που θα αντιμετωπίσουμε για να δημιουργηθούν και να βαθύνουν τα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μια πλατιά λαϊκή συμμαχία να βάλει πλώρη και να διεκδικήσει την εξουσία για τον εαυτό της. Να γκρεμίσει τους εκμεταλλευτές, την αστική τάξη και την εξουσία της. Να τσακίσει τους μηχανισμούς της και να οικοδομήσει τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Εκεί είναι η θέση των εργαζόμενων γυναικών.

Εκεί πρέπει να κατευθύνεται η διαφωτιστική, η προπαγανδιστική δουλειά της ΚΝΕ, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες σήμερα που έχουν κάθε συμφέρον, από όλες τις απόψεις, τις επόμενες δεκαετίες της ζωής τους να τις περάσουν και να τις ζήσουν σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».