Αρχαιρεσίες στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και στον Οργανισμό Εταιρικών Θιάσων, καθώς και Εξελεγκτικής Επιτροπής, Πειθαρχικού Συμβουλίου και αντιπροσώπων στα συνέδρια των δευτεροβάθμιων οργανώσεων, την ΠΟΘΑ και το ΕΚΑ πραγματοποιούνται τη Μ. Δευτέρα, 9 Απριλίου, από την ανατολή έως και τη δύση του ήλιου, στα γραφεία του ΣΕΗ (Κάνιγγος 33, 2ος όροφος), στην έδρα του ΚΘΒΕ και στις έδρες των ΔΗΠΕΘΕ.

Η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών με τη διακήρυξη της (εκτενή αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε σήμερα) καλεί τους ηθοποιούς να δώσουν μαζί τον αγώνα για τη διαμόρφωση συνθηκών τέτοιων που θα επιτρέψουν στους ηθοποιούς να παίζουν σωστά και αποτελεσματικά τον κοινωνικό «ρόλο» τους.

«Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι απολύσεις, η εκτεταμένη ανεργία, οι φόροι, τα χαράτσια, η διάλυση της δημόσιας δωρεάν Υγείας και Παιδείας έχουν συνέπειες στις ζωές όλων μας» - επισημαίνεται στην διακήρυξη της «Δημοκρατικής Ενότητας». «Και ενώ η ανάγκη για την αληθινή τέχνη που μπορεί να εξυψώσει και να εμψυχώσει τους εργαζόμενους θα αυξάνεται, ο λαός μας χτυπημένος από τη φτώχεια, όλο και λιγότερο θα βρίσκει το δρόμο για το θέατρο. Ηδη με την κατάργηση της εργατικής εστίας και των εργατικών εισιτηρίων αυτό θα εκφραστεί δραματικά».

Και συνεχίζει: «Ο κλάδος μας χτυπιέται και αυτός όπως το σύνολο των εργαζομένων. Πολλοί ηθοποιοί δοκιμάζονται από τη φτώχεια καθώς η ανεργία φουντώνει. Οι μισθοί μας έχουν υποστεί μειώσεις, η σύμβασή μας με βάση το νέο μνημόνιο ισχύει για ένα χρόνο ακόμα, πολλοί ηθοποιοί εκβιάζονται σε ανασφάλιστη ή και απλήρωτη εργασία που βαφτίζεται εθελοντική, άλλοι έχουν μείνει χωρίς βιβλιάριο Υγείας, ενώ αρκετοί αδυνατούν να πληρώσουν λογαριασμούς, δάνεια, ενοίκια, χαράτσια.

Στην περίοδο που διανύουμε εξαπολύεται η πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική στις τέχνες και τον πολιτισμό. Το ΥΠΠΟ-Τ, πρώτο ξεκίνησε τη «στάση πληρωμών» μειώνοντας ή κόβοντας την επιχορήγηση στο θέατρο. Ο νόμος για τον κινηματογράφο έχει καταδικάσει την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή σε ανυπαρξία, ενώ την ίδια στιγμή κανάλια και εταιρείες παραγωγής έχουν σταματήσει τις ελληνικές σειρές εντείνοντας επιπλέον το πρόβλημα της ανεργίας. Το επικείμενο νομοσχέδιο για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα θα αποτελέσει όχι μόνο ένα ακόμα χτύπημα στο εισόδημα μας, αλλά και στο δικαίωμά μας να είμαστε ο πραγματικός ιδιοκτήτης της σκέψης, του συναισθήματος, του ταλέντου και τελικά της τέχνης μας, παραχωρώντας ολοσχερώς αυτό το "δικαίωμα" στα μονοπώλια του οπτικοασκουστικού τομέα και στις άλλες μεγάλες επιχειρήσεις της βιομηχανίας του θεάματος. Παράλληλα, ετοιμάζεται νομοσχέδιο με το οποίο οι δημόσιοι πολιτιστικοί οργανισμοί (όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Βορείου Ελλάδος κλπ.) θα πάψουν ουσιαστικά να χρηματοδοτούνται από το κράτος.

Στη διετία που πέρασε, πορευτήκαμε συνεχίζοντας στην ίδια αγωνιστική ρότα που έχει χαράξει το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Την εμπιστοσύνη του κλάδου που για άλλη μία φορά ανέδειξε τη «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» σε πλειοψηφία του ΔΣ επιδιώξαμε να την κάνουμε δύναμη για να εκφράσουμε με συνέπεια τα συμφέροντα και τους πόθους των ηθοποιών.

Το ΣΕΗ, έχοντας στην πλειοψηφία του τη «Δημοκρατική Ενότητα» όλα αυτά τα χρόνια προειδοποιούσε για τα μέτρα που τελικά ήρθαν. Πρόκειται για μέτρα προαποφασισμένα χρόνια στην ΕΕ. Καλούσε τον κλάδο σε διαρκή αγωνιστική επαγρύπνηση και ετοιμότητα.

Βρεθήκαμε στα θέατρα για να οργανώσουμε το διάλογο με τους ηθοποιούς και το κοινό, οργανώσαμε συσκέψεις του Σωματείου, Γενικές Συνελεύσεις, με ανακοινώσεις και πρωτοβουλίες επιδιώξαμε να φτάσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Πήραμε ολοκληρωμένη, επιστημονικά τεκμηριωμένη και ταξικά προσανατολισμένη θέση ως Σωματείο σε καίρια ζητήματα.

Υπογράψαμε συλλογική σύμβαση με το Ελεύθερο Θέατρο, το Εθνικό και το ΚΘΒΕ. Στηρίξαμε δεκάδες συναδέλφους που κατήγγειλαν την παραβίασή της (π.χ προσλαμβάνονταν ως κομπάρσοι και πληρώνονταν με 300 ευρώ), ενώ κινητοποιήσαμε και ηθοποιούς σε νέους χώρους για την ανάπτυξη αγώνων προκειμένου να υπογραφεί συλλογική σύμβαση (π.χ. ALLOU FUN PARK).

Οργανώθηκαν από το Σωματείο δεκάδες παραστάσεις διαμαρτυρίας και κινητοποιήσεις: για να γίνει η σύμβασή μας υποχρεωτικής ισχύος, για τα ασφαλιστικά των ηθοποιών.

Με τη μεγάλη και συνεχή δραστηριοποίηση της επιτροπής εκπαιδευτικών Δραματικής Τέχνης του ΣΕΗ οργανώσαμε για άλλη μία φορά με επιτυχία κινητοποιήσεις ενάντια στην απόλυση συναδέλφων και την κατάργηση του μαθήματος του θεάτρου από τα σχολεία.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα και το κύρος του Σωματείου μας στο χώρο, 17 σωματεία και φορείς καλλιτεχνών και εργαζομένων στο χώρο του πολιτισμού καταλήξαμε σε κοινό πλαίσιο - κείμενο. Ολοι μαζί, Ηθοποιοί, Εικαστικοί, Μουσικοί, Σκηνοθέτες, Εκτακτοι αρχαιολόγοι, λογοτέχνες, συνάδελφοι της Λυρικής, χορευτές κ.ά. πορευτήκαμε σε μεγάλη παγκαλλιτεχνική κινητοποίηση έχοντας ως σύνθημά μας ότι ο "πολιτισμός είναι συλλογική δημιουργία, πρέπει να είναι και συλλογική ιδιοκτησία".

Είμαστε όμως ξεχωριστά περήφανοι για τη μαχητική στάση του κλάδου μας σε πάνω από 20 απεργιακές μάχες με μεγάλα ποσοστά συμμετοχής.

Στις κρίσιμες συνθήκες που η επίθεση εναντίον μας αποκτά πρωτόγνωρες διαστάσεις οι απαιτήσεις από όλους μας μεγαλώνουν. Σήμερα ακόμα περισσότερο χρειάζεται σωματείο και κίνημα

Πιο μαζικό: Σπάζοντας το φόβο, όσοι θίγονται από αυτή την πολιτική πρέπει να μπουν στη μάχη. Δεν αρκεί να αγωνίζονται λίγοι για όλους. Το επόμενο διάστημα το Σωματείο μας τροποποιώντας το καταστατικό του (μείωση 200 ενσήμων) πρέπει να ανοίξει την πόρτα του για τους νέους ηθοποιούς που είναι οι πιο σκληρά εκμεταλλευόμενοι.

Με στόχους και ταξικό προσανατολισμό: η άμυνα για τα δικαιώματα που παίρνονται πίσω, είναι απαραίτητη, αλλά όχι αρκετή. "Η κοινωνία δεν έχει κανένα κοινό μεγάφωνο, όσο είναι χωρισμένη σε τάξεις" μας θυμίζει ο Μπρεχτ. Αυτό το κίνημα έχει αρχίσει να χτίζεται, όταν συμπορεύτηκαν σωματεία, επιτροπές αγώνα, μεμονωμένοι συνδικαλιστές από διάφορους χώρους και ένωσαν τις δυνάμεις τους σε αυτή την κατεύθυνση, συγκροτώντας το ΠΑΜΕ. Το σωματείο μας πορευόμενο σε αυτό το δρόμο συναντήθηκε πολλές φορές με τις δυνάμεις και τα άλλα σωματεία του ΠΑΜΕ.

Τώρα πια ξέρουμε: Η φωνή μας ενώνεται με τη φωνή του ΠΑΜΕ, του πιο μαχητικού και ουσιαστικού οργανωτή της εργατικής αντίστασης και αντεπίθεσης μπροστά στην ομοβροντία της επίθεσης. Αυτός ο προσανατολισμός είναι η δύναμή μας. Αυτός ο προσανατολισμός πρέπει όχι απλώς να διατηρηθεί, αλλά και να ενισχυθεί.

Οχι στα λογύδρια συμβιβασμού

Αυτόν τον προσανατολισμό πολέμησαν σε όλη τη διετία οι ηγεσίες των άλλων παρατάξεων του ΔΣ, η Κίνηση Ηθοποιών και η Ελεύθερη Εκφραση. Ο πόλεμος σε αυτό τον προσανατολισμό διέγραψε και την κοινή πορεία των δυνάμεων αυτών που στηρίζονται από το ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ η Κίνηση Ηθοποιών, από τη ΝΔ η Ελεύθερη Εκφραση. Συναντήθηκαν οι δυο τους στα καλέσματα για ανοργάνωτο, δήθεν "αυθόρμητο" κίνημα στις πλατείες, τη στιγμή που κυβερνητικά χείλη στήριζαν αυτό το κίνημα. Συναντήθηκαν στην αντι-μνημονιακή γραμμή πάλης τη στιγμή που τα μέτρα εφαρμόζονται και σε άλλες χώρες της ΕΕ και είναι αποφασισμένα πριν την κρίση και τα μνημόνια. Συναντήθηκαν στην προσπάθεια εξωραϊσμού της ευθύνης της ΕΕ για να μη στραφεί η οργή των εργαζομένων συνολικά ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και τις ενώσεις τους.

Εχουν γραμμή συμβιβασμού ακόμα κι όταν εκφράζεται με αγωνιστικά λογύδρια: Οχι μόνο δε συμβάλλουν στην οργάνωση των αγώνων του κλάδου, αλλά και κάνουν ό,τι μπορούν για να σημάνουν σιωπητήριο. Καταψήφισαν απεργίες, απείχαν από συνεδριάσεις για να μην τοποθετηθούν και φυσικά απείχαν από κάθε προσπάθεια οργάνωσης των απεργιών, από τη στήριξη συναδέλφων που δέχονταν τις εργοδοτικές απειλές

Εχουν επικίνδυνες θέσεις: Η Κίνηση Ηθοποιών, για παράδειγμα, τοποθετήθηκε υπέρ της μετατροπής των ΔΗΠΕΘΕ σε Ανώνυμες Εταιρείες, με 6 θέατρα, αντί των σημερινών 16 και με εργαζόμενους τεχνικούς, διοικητικούς κ.λπ. συμβασιούχους ορισμένου χρόνου.

Δε θέλουν σωματείο ζωντανό με μαζικές διαδικασίες: Γι' αυτό και υπονόμευσαν όλες τις προσπάθειες για ΓΣ είτε απέχοντας, είτε όταν η συμμετοχή του κλάδου δεν επέτρεπε την απουσία τους, επιδιώκοντας να διαλυθεί η διαδικασία.

Εχουν παραπλανητική τακτική: Ουσιαστικά γίνονται ουρά της ΓΣΕΕ στις κινητοποιήσεις.

Ο λαός μας σήμερα και το επόμενο διάστημα θα δίνει τη μεγαλύτερη μάχη που έχει δώσει τις τελευταίες δεκαετίες στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει, κυβέρνηση ΕΕ, ΔΝΤ.

Μια μάχη δύσκολη, που η επιτυχία της εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τη συμμετοχή όλων μας στο πλευρό των ταξικών δυνάμεων, αμφισβητώντας στην πράξη την εξουσία τους.

Ο πολιτισμός δεν υπάρχει αν δεν υπάρχει λαός αποδέκτης. Το θέατρο δεν είναι έξω από την κοινωνία. Δεν πρέπει να είναι. Ο λαός μας έγραψε στις λαμπρές σελίδες της ιστορίας του τους καλλιτέχνες που αντιστάθηκαν, που συμμετείχαν στους ταξικούς αγώνες, που ύψωσαν ανάστημα μαζί με τον αγωνιζόμενο λαό και δεν έκαναν "τέχνη για την τέχνη" τη στιγμή της μάχης.

Εργασιακή και οικονομική αναβάθμιση των ηθοποιών. Σταθερή και μόνιμη δουλειά. Δηλαδή, εξασφάλιση όρων σταθερού μισθού και μόνιμης εργασίας στο πλαίσιο της εναλλασσόμενης διάθεσής μας σε διάφορα καλλιτεχνικά σχήματα ή τομείς.

Ενιαίο καθολικό και αποκλειστικά δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Σύνταξη στα 55 για τους άνδρες και στα 50 για τις γυναίκες. Βιβλιάριο Υγείας για όλους.

Μέτρα προστασίας για τους ανέργους: Καμιά μείωση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας. Επιδότηση ανεργίας για όλους τους ανέργους μέχρι να βρουν δουλειά στο ύψους του 80% του μισθού.

Κατάργηση όλων των φορολογικών επιβαρύνσεων των μνημονίων που αφορούν εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα. Απαλλαγή από τους φόρους για τη λαϊκή οικογένεια με εισόδημα 40.000 ευρώ το χρόνο και 5.000 για κάθε παιδί. Φορολογία των κερδών του κεφαλαίου με συντελεστή 45%.

Να μπει τέλος στην εμπορευματοποίηση και την καπιταλιστική εκμετάλλευση του πολιτισμού και του θεάτρου. Για να γίνει αυτό χρειάζεται η παραγωγή του θεατρικού έργου να συγκεντρωθεί σταδιακά σε ένα δημόσιο - κοινωνικοποιημένο οργανισμό θεάτρου συνδεμένο με τον ευρύτερο Δημόσιο Φορέα Τέχνης και Πολιτισμού, που να διαθέτει ένα μεγάλο δίκτυο κρατικών θεατρικών σκηνών σε κάθε πόλη νομού και σε κάθε συνοικία των μεγαλουπόλεων.

Γενναία αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για τον πολιτισμό και ειδικότερα για το θέατρο με ταυτόχρονη αλλαγή του προσανατολισμού της, ώστε αντί να ενισχύει τα μέγαρα των πολυεθνικών ομίλων να κατευθύνεται στους δημιουργούς και τα σχήματα που παράγουν αληθινή και χρήσιμη κοινωνικά τέχνη».