«Μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της τοξικομανίας; Ναι, μπορεί να αντιμετωπιστεί η τοξικομανία ως κοινωνικό φαινόμενο με την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Σε μια κοινωνία που η ολοκλήρωση της προσωπικότητας συντελείται μέσα από την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, που δεν υπάρχει το άγχος και η αγωνία για επιβίωση, που η εργασία αλλάζει μορφή και περιεχόμενο και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής προσφοράς, που η μόρφωση δε στηρίζεται στην απόκτηση αποσπασματικών γνώσεων, αλλά στην ικανότητα του ανθρώπου να ανακαλύπτει την αντικειμενική πραγματικότητα και τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, που ο αθλητισμός και ο πολιτισμός αποκτούν άλλο περιεχόμενο και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας, σε μια κοινωνία που ο παραγωγός του κοινωνικού πλούτου κατέχει τα μέσα παραγωγής, καθορίζει την οικονομία της και ελέγχει την πολιτική εξουσία που ίδιος κατέχει, σ' αυτή την κοινωνία μηδενίζονται όλοι οι κοινωνικοί παράγοντες που μπορούν να θεωρηθούν αναγκαία συνθήκη για τη διάδοση της τοξικομανίας», σημείωσε ο Παναγιώτης Κατηφές, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ, μιλώντας για «Τα ναρκωτικά ως μέσο κοινωνικού ελέγχου και χειραγώγησης της νεολαίας».

Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο «Κώδικας Ναρκωτικών», που μέσα στα άλλα προωθεί τη νομιμοποίηση της χρήσης, επισήμανε ότι «όχι μόνο δεν μπορεί το αστικό σύστημα να αντιμετωπίσει ολοκληρωτικά το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης, αλλά συνειδητά δε θέλει. Λιγότεροι χρήστες, λιγότεροι εξαρτημένοι σημαίνει περισσότεροι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την κοινωνική τους διάσταση μέσα στο σύνολο, περισσότεροι άνθρωποι με κριτική ικανότητα. Αντιλαμβάνομαι την κοινωνική μου διάσταση σημαίνει ότι μπορώ καλύτερα να προσδιορίσω την ταξική μου θέση και με βάση αυτή να δράσω συνειδητά για το συμφέρον μου που προσδιορίζεται μέσα από το συμφέρον όλης της τάξης μου. Ακριβώς σ' αυτή την οργάνωση της τάξης που θα δράσει με βάση το συμφέρον της και στην προκειμένη περίπτωση στην οργάνωση της εργατικής τάξης για την κατάληψη της εξουσίας και την εδραίωση της δικής της οικονομίας, πρέπει να μπουν εμπόδια. Γι' αυτό η αστική τάξη θέλει "ζωντανούς - νεκρούς", "ανθρώπους σκιές" που κινούνται έξω από κάθε κοινωνική διάσταση και διεκδίκηση, αλλά και ανοχή στο φαινόμενο από την κοινωνία γιατί συντελείται καλύτερα για το σύνολο της κοινωνίας η αταξική προσέγγιση για κάθε κοινωνική διαδικασία».