- Πώς διαγράφεται το 2000 για τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;

- Τόσο οι εργαζόμενοι στους δήμους, όσο και οι υπόλοιποι έχουν να αντιμετωπίσουν και το νέο έτος την επίθεση της κυβέρνησης σε δικαιώματα και κατακτήσεις τους. Η επίθεση αυτή αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στον κρατικό προϋπολογισμό του 2000, ο οποίος αποτελεί ένα συμπληρωματικό μηχανισμό αναδιανομής του πλούτου, που δημιουργούν οι εργαζόμενοι σε βάρος τους και σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Η λιτότητα σε κοινωνικές δαπάνες συνεχίζεται, ενώ οι αυξήσεις για τους εργαζόμενους του δημοσίου και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) κυμαίνονται στα εξευτελιστικά ποσοστά του 2,1 έως 2,6%. Είναι αυξήσεις, που δεν καλύπτουν ούτε κατά ένα χιλιοστό τις αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων και απέχουν πάρα πολύ από τις τεράστιες απώλειες, που είχε το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων από τη συνεχή πολύχρονη λιτότητα. Σε όλα αυτά, πρέπει να προσθέσουμε τα δισεκατομμύρια που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες για φροντιστήρια, τα χάλια των δημόσιων νοσοκομείων, την ανεργία που ξεπερνά το 13%, με επίσημα στοιχεία. Με άλλα λόγια, η κύρια πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και το 2000 οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ είναι η κυβερνητική πολιτική.

- Ποια είναι τα κύρια προβλήματα του κλάδου και τα αντίστοιχα αιτήματα που πρέπει να προταθούν;

- Ενα από τα σημαντικότερα είναι η διαιώνιση του θεσμού των εκτάκτων και της μερικής απασχόλησης ή εργολαβικής σύμβασης. Πρέπει να τακτοποιηθούν άμεσα όλοι όσοι βρίσκονται σήμερα στη δουλιά και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν καλύφθηκαν με τη νομοθετική ρύθμιση του 1997. Ταυτόχρονα, πρέπει να τακτοποιηθούν και αυτοί των δημοτικών επιχειρήσεων, που δουλεύουν σε οργανωμένες υπηρεσίες των δήμων. Δεν είναι δυνατόν, εργαζόμενοι δύο, τρία, ακόμα και εννιά χρόνια, να θεωρούνται έκτακτοι. Κύριο αίτημα αποτελεί η αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών των δήμων, που γίνονται είτε άμεσα είτε έμμεσα, μέσα, δηλαδή, από τις δημοτικές επιχειρήσεις, καθώς σαν αποτέλεσμα έχουν την πρόσθετη αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Στα αιτήματα του 2000 πρέπει να είναι, επίσης, η επέκταση των βαρέων ανθυγιεινών και σε άλλα επαγγέλματα, πέρα από την καθαριότητα. Η μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στο 58ο έτος της ηλικίας και άλλα. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι πολλά προβλήματα των εργαζομένων στους ΟΤΑ είναι συνυφασμένη με το πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον ίδιο το θεσμό και τις επιλογές που εφαρμόζει σε αυτόν.

- Ποιες είναι αυτές οι επιλογές; Βλάπτουν ή ωφελούν το θεσμό;

- Επιγραμματικά, οι όποιες κυβερνητικές παρεμβάσεις στόχο έχουν τη μετατροπή της ΤΑ σε οδοστρωτήρα εργασιακών κατακτήσεων, καθώς την καλούν να εφαρμόσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές μορφές εργασίας. Στόχο έχουν τη μετατροπή της ΤΑ σε μηχανισμό επιβολής των αντιλαϊκών κυβερνητικών επιλογών, σε επιχείρηση, που θα πουλά και θα αγοράζει έργα, υπηρεσίες και αρμοδιότητες, στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Τόσο αυτές οι επιλογές, όσο και τα προβλήματα των εργαζομένων στην ΤΑ πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο συνεδριάσεων των Σωματείων των εργαζομένων στους δήμους της χώρας, ώστε από κοινού να διεκδικήσουν δυναμικά λύσεις.

- Το έδαφος στον κλάδο των εργαζομένων στους ΟΤΑ δίνει τέτοιες προοπτικές;

- Σαν παράταξη επισημαίνουμε πως κριτήριο δράσης για τα συνδικάτα, τους συλλόγους και την Ομοσπονδία μας πρέπει να είναι οι ανάγκες των εργαζομένων. Ανάγκες, όπως σταθερή δουλιά και αυξανόμενο εισόδημα, ανάλογα με τα σημερινά δεδομένα για αξιοπρεπή διαβίωση. Κάτι, που απαιτεί τη σύγκρουση με την ασκούμενη πολιτική. Αυτό επισημάναμε και στην τελευταία, του προηγούμενου έτους, συνεδρίαση της Ομοσπονδίας μας, όπου σαν παράταξη προτείναμε αγώνες, με συγκεκριμένες διεκδικητικές προτάσεις. Οι άλλες παρατάξεις πρότειναν συζητήσεις και καταγραφές των προβλημάτων... Γι' αυτό την υπόθεση πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.