Μπα, μάλλον κάποιος... δάκτυλος των συντηρητικών της Ευρώπης βρίσκεται στη μέση. Εδώ όλες οι «δημοκρατικές» και «αριστερές» δυνάμεις της χώρας είναι απολύτως βέβαιες ότι κάτι αλλάζει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι δυνατόν να κάνουν λάθος;
Εκτός κι αν δεν κάνουν λάθος και πραγματικά κάτι αλλάζει. Ομως προς το... χειρότερο, γιατί και αυτή αλλαγή είναι. 'Η μήπως πιστεύει κανείς (ειδικά στην Ελλάδα) πως δεν υπάρχουν «σοσιαλιστικές» λιτότητες;
ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ δείτε πώς αλλάζουν οι καιροί. Πριν μερικές εβδομάδες μόνο, η Δημοκρατική Συμμαχία μάς έλεγε για τα «ξεπερασμένα κόμματα», για τους «υπηρέτες του πελατειακού συστήματος» και τις «απαρχαιωμένες αντιλήψεις»...
Μάλιστα στη διακήρυξή του το κόμμα αυτό δηλώνει ότι θα γίνει ... «η κεντρομόλος δύναμη» της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Τώρα πώς από όλα αυτά κατέληξε σε «προχωρημένες συζητήσεις», διαπραγματεύσεις για θέσεις στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και άλλα πολλά σενάρια επιστροφής σε όσα μέχρι χτες καταδίκαζε, τι να πει κανείς...
Φυσικά η επίσημη απάντηση υποθέτουμε θα είναι πως το κάνουν γιατί το απαιτεί «το συμφέρον της χώρας». Η δικαιολογία για κάθε στροφή και τερτίπι δηλαδή.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ δεν το γνωρίζετε, ο ελληνικός λαός είναι εγγυητής της «ομαλότητας» και της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας. Ποιος το λέει αυτό; Μα ο... Δ. Δασκαλόπουλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Τουλάχιστον μας έδωσε μια καλή εικόνα για το πώς θα τον ήθελαν οι βιομήχανοι τον ελληνικό λαό: Ησυχο (δηλαδή φοβισμένο και τρομοκρατημένο) και «ευρωπροσανατολισμένο» (δηλαδή να πιστεύει κάθε είδους αυταπάτη περί της ΕΕ).