-- Στη δημόσια συζήτηση για την έξοδο από την κρίση πολλοί επικαλούνται την πολιτική που εφάρμοσε ο Ομπάμα στις ΗΠΑ. Το ΚΚΕ πιστεύει ότι υπάρχει δυνατότητα για έξοδο από την κρίση και για ανάπτυξη προς όφελος του λαού με τέτοια πολιτική;

-- Ο Ομπάμα λέει «ανάπτυξη με λιτότητα». Οχι «λιτότητα με ανάπτυξη», αλλά «ανάπτυξη με λιτότητα». Δηλαδή να δοθεί βάρος στην επανεκκίνηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αλλά με όρους λιτότητας, δηλαδή οι εργαζόμενοι όπως είναι τώρα και χειρότερα. Με αυτούς τους χαμηλούς μισθούς, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα λοιπά.

Αλλά, να δούμε και μια άλλη πλευρά: Επειδή θυμάμαι βασικές συζητήσεις που είχαμε στο Κοινοβούλιο τα τελευταία χρόνια, προβαλλόταν π.χ. ο «πολύς και πάρα πολύ ικανός» να εξασφαλίσει διέξοδο απ' την κρίση και βελτίωση της ζωής των εργαζομένων ο Γκόρντον Μπράουν. Θυμάμαι πριν 2 χρόνια όταν μιλούσαν και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τα άλλα κόμματα - ΛΑ.Ο.Σ. κ.ά. πριν γίνουν τα καινούρια - χτυπούσαν την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου φέρνοντας το θετικό παράδειγμα του Γκόρντον Μπράουν!

Οταν ένας φιλελεύθερος είτε σοσιαλδημοκράτης κρατικοποιεί μια τράπεζα ή παίρνει μια τράπεζα κάτω από τον έλεγχο του Δημοσίου, αυτό θεωρείται «αριστερή» επιλογή. Εμ, δεν είναι. Τώρα λοιπόν έχουν κάνει σημαία τον κ. Ομπάμα και τον κ. Ολάντ. Ανάπτυξη με βαριά λιτότητα.

Αποδεικνύεται αυτό που έλεγε το ΚΚΕ: Οτι ο καπιταλισμός σήμερα δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση του, είτε με σοσιαλδημοκρατική παραλλαγή είτε με φιλελεύθερη. Εχουν αδιέξοδα και ο λαός πρέπει να αξιοποιήσει αυτά τα αδιέξοδά τους, κάνοντας αντεπίθεση και όχι διαλέγοντας τη γαλλική ή τη γερμανική ή τη βρετανική λύση. Ας πούμε ο Ραχόι συναντήθηκε χτες με τον Ολάντ και συμπτύξανε συμφωνία. Ο Ολάντ είναι σοσιαλιστής, ο Ραχόι είναι φιλελεύθερος, λοιπόν; Τέτοιες συμμαχίες θα δείτε. Είναι αντιλαϊκές αυτές οι συμμαχίες.