Πρόκειται προφανώς για άλλη μια έμπρακτη απάντηση σε όλους όσοι πίνουν νερό στο όνομα της «φιλοπεριβαλλοντικής - φιλολαϊκής» πολιτικής της ΕΕ και στον τομέα των αποβλήτων, σε όλα δηλαδή τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και ιδιαίτερα στον «πιο καλό μαθητή» τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο συγκεκριμένα, στην απάντησή της (25.05.2012) η Επιτροπή, επικαλούμενη και την Οδηγία - Πλαίσιο για τα Απόβλητα (2008/98/ΕΚ) διαβεβαιώνει:
Διά ταύτα, και προς επίρρωση των παραπάνω, ο Επίτροπος απαντά: «Η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να διαπιστώσει παράβαση του ευρωπαϊκού δικαίου»!
Το κείμενο της Ερώτησης με τίτλο «Εγκληματική διαχείριση των αποβλήτων στην Περιφέρεια Αττικής», που υπέβαλε ο ευρωβουλευτής έχει ως εξής:
«Εκατοντάδες εργαζόμενοι στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Αττικής κατέβηκαν αυτές τις μέρες σε απεργία διαμαρτυρόμενοι για την παραχώρηση, μέσω σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), τεσσάρων μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων κόστους κατασκευής 450 έως 500 εκατ. ευρώ και 3,5 δισ. ευρώ για την 25ετή λειτουργία τους. Η όλη επένδυση θα χρηματοδοτηθεί από το πενιχρό εισόδημα της λαϊκής οικογένειας που συνεχώς συρρικνώνεται, σαν συνέπεια της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των επιλογών της τρόικας.
Με το έργο αυτό διαιωνίζεται η διοχέτευση του 85%-90% των απορριμμάτων της Αττικής για άλλα 30 χρόνια στο βεβαρημένο Θριάσιο Πεδίο. Επιβάλλεται ένα μείγμα πανάκριβων τεχνολογιών, μαζί και αναποτελεσματικών, με κορμό τη μεγιστοποίηση των σύμμεικτων απορριμμάτων (1.655.000 τόνοι το χρόνο) και την επικίνδυνη για το περιβάλλον και την υγεία αποτέφρωση των αποβλήτων.
Οι ανησυχίες ενισχύονται από τη μονοπώληση του κλάδου, όπως φαίνεται από τα στοιχεία της έκθεσης (2011/2038(ΙΝΙ)), από τέσσερις εταιρείες: Onyx (Veolia), Sita (Σουέζ) , Remondis και FCC, οι οποίες είναι παρούσες στα 2/3 των κρατών μελών της ΕΕ και έχουν αναλάβει το 60% της διαχείρισης των οικιακών αποβλήτων και το 75% αυτών που παράγονται από επιχειρήσεις.
Ποια είναι η τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα δίκαια αιτήματα των απεργών εργαζομένων στους ΟΤΑ Αττικής, στην επιλογή ακατάλληλων τεχνολογιών επεξεργασίας απορριμμάτων υψηλού κόστους, με δυσβάστακτα ανταποδοτικά τέλη και με σοβαρές απειλές για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία;».