ΠΑΡΙΣΙ.--

Σε κινήσεις εντυπωσιασμού προχωρά η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ που εμφανίζεται ως «ο αέρας αλλαγής» από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και στη χώρα μας. Λίγα 24ωρα πριν από τις κάλπες της αναμέτρησης των βουλευτικών εκλογών, των οποίων ο πρώτος γύρος πραγματοποιείται αυτήν την Κυριακή και ο δεύτερος και καθοριστικός για τη σύνθεση της νέας Βουλής, την επόμενη 17 Ιούνη, η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων Μαρισόλ Τουρέν ανακοίνωσε ότι συζητήθηκε το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που θα επαναφέρει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια, για όσους έχουν ασφάλιση επί 166 τρίμηνα, δηλαδή επί 41,6 χρόνια. Το διάταγμα αναμένεται να εκδοθεί μέχρι το τέλος του μήνα και να τεθεί σε εφαρμογή από το Νοέμβρη.

Πρόκειται για την προεκλογική δέσμευση του Ολάντ, που παρουσιάστηκε από πολλούς καλοθελητές -εντός και εκτός Γαλλίας- ως «απόδειξη των προθέσεων λήψης αποφάσεων υπέρ των εργαζομένων» του νέου Γάλλου προέδρου. Μόνο που... «άνθρακες ο θησαυρός». Και αυτό γιατί ουσιαστικά η πρόταση Ολάντ, πέραν του ότι αφορά ένα μικρό τμήμα των ήδη συνταξιούχων (υπολογίζεται 1 στους 6 ή αλλιώς 110.000), δεν αφορά σχεδόν κανέναν από τους νυν εργαζόμενους.

Με βάση το σκεπτικό της δήθεν ριζοσπαστικής πρότασης του Ολάντ, στα 60 χρόνια θα συνταξιοδοτείται όποιος εργάζεται, χωρίς διακοπή, από τα 18 ή 19 χρόνια του. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η πρόβλεψη δεν αφορά όσους εισέρχονται στην αγορά εργασίας χρόνια αργότερα, μετά τις σπουδές τους, και εννοείται ότι δεν αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους που για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν δίνουν καμία ασφαλιστική εισφορά.

Επιδιώκοντας να καλλιεργήσει αυταπάτες, στο σχέδιο προεδρικού διατάγματος περιλαμβάνονται δύο επιπλέον προβλέψεις - «πυροτεχνήματα»: προβλέπεται ότι για ανέργους και για πολύτεκνες μητέρες που υποχρεώθηκαν κάποια στιγμή να μείνουν σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, θα «χαρίζονται» δύο τρίμηνα ασφάλισης για να βγουν στη σύνταξη στα 60. Είναι προφανές ότι πρόκειται για «στάχτη στα μάτια».