Σε επίδειξη δεξιοτήτων που εν πρώτοις δείχνουν εικόνα εξορθολογισμού, αλλά στην πράξη καταλήγουν σε περιορισμούς της χορήγησης φαρμάκων σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, προχωράει η κυβέρνηση στο όνομα του περιορισμού της δήθεν σπάταλης χρήσης φαρμάκων στη χώρα μας. Τα πρώτα θύματα αυτών των επιλογών είναι οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους και ακολουθούν οι φαρμακοποιοί, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις καλούνται να εισπράξουν τα χρήματα από τις συνταγές που εκτελούν μετά από... δυο χρόνια!

Οπως κατήγγειλε χτες σε συνέντευξη Τύπου η διοίκηση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ), το ΤΕΒΕ και ο ΟΓΑ ενημέρωσαν την περασμένη βδομάδα τους φαρμακοποιούς ότι πλέον η πληρωμή των συνταγών θα γίνεται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπει ένα Προεδρικό Διάταγμα του 1975 (!).

Πρόκειται για μια δαιδαλώδη γραφειοκρατική διαδικασία που θα οδηγήσει σε εξωφρενικές καθυστερήσεις, καθώς για να καταβληθεί η δαπάνη στο φαρμακοποιό θα πρέπει να γίνει συνολική εκκαθάριση όλων των συνταγών από την ειδική φαρμακευτική επιτροπή των ταμείων. Η ρύθμιση κάνει απαγορευτική τη χορήγηση φαρμάκων, αφού οι ελλείψεις προσωπικού των ταμείων και ο τεράστιος όγκος των συνταγών οδήγησαν το ίδιο το ΤΕΒΕ στην εκτίμηση ότι η εκκαθάριση των συνταγών θα γίνεται στην καλύτερη περίπτωση σε διάστημα από οκτώ μήνες έως και δύο χρόνια!

Μέχρι σήμερα η απόδοση των δαπανών στους φαρμακοποιούς γινόταν δυο μέρες μετά την κατάθεση των συνταγών. Σε περίπτωση που κατά τον έλεγχο των συνταγών ανά μια, που ακολουθούσε, διαπιστώνονταν λάθη το ποσό πληρωνόταν από κοινό λογαριασμό που διαθέτουν γι' αυτό το σκοπό οι κατά τόπους φαρμακευτικοί σύλλογοι.

Οι συνέπειες της «νέας» διαδικασίας που, σύμφωνα με πληροφορίες θα επεκταθεί -με την υποκίνηση από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων- και στα άλλα ταμεία, έχουν αρχίσει ήδη να φαίνονται σε αρκετές περιοχές της χώρας.

Στη Μακεδονία και τη Θράκη οι πρόεδροι των 15 τοπικών συλλόγων συνεδρίασαν το περασμένο Σάββατο και αποφάσισαν να σταματήσουν τη χορήγηση φαρμάκων επί πιστώσει στα ασφαλιστικά ταμεία που καθυστερούν τις πληρωμές για μεγάλο διάστημα από την 1η Απρίλη του 2001. Αντίστοιχη απόφαση για το σταμάτημα της εκτέλεσης συνταγών του ΤΕΒΕ επί πιστώσει - αφού παρατηρούνται καθυστερήσεις που ξεπερνούν τους πέντε μήνες - από την 1η Μάρτη 2001 πήραν οι φαρμακοποιοί της Αχαΐας με αποτέλεσμα τη φοβερή ταλαιπωρία των ασφαλισμένων, οι οποίοι αγοράζουν τα φάρμακα πληρώνοντας στο φαρμακείο και στη συνέχεια εξαναγκάζονται να πηγαίνουν με τη λιανική απόδειξη στο ταμείο για να πάρουν τα χρήματά τους.

«Με αυτή τη διαδικασία, που έρχεται να συμπληρώσει τους περιορισμούς που θέτει το ΠΔ 67/2000, έχουμε πλήρη οικονομική αδυναμία να λειτουργήσουμε τα φαρμακεία», επισήμανε χτες ο πρόεδρος του ΠΦΣ Δ. Βαγιωνάς. Οπως είπε, ο συνολικός τζίρος των συνταγών του ΤΕΒΕ κάθε μήνα φτάνει πανελλαδικά τα 800 εκατ. δραχμές.

«Ο έλεγχος των συνταγών πρέπει να γίνεται, αλλά όχι με τρόπο που να τίθεται ζήτημα λειτουργίας των φαρμακείων», υπογράμμισε από την πλευρά του ο Χρ. Τριάντης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΤΕΒΕ και τόνισε ότι η σχέση που είχαν μέχρι τώρα οι συνταξιούχοι με τους φαρμακοποιούς ήταν άψογη.

«Αν το κράτος εκπληρούσε τις υποχρεώσεις του προς τα ασφαλιστικά ταμεία δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το συνολικό χρέος του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία φτάνει τα 15 τρισ. δραχμές» είπε ο Χρ. Τριάντης, ενώ υπογράμμισε ότι μόνο στο ΤΕΒΕ το κράτος οφείλει 115 δισ δραχμές.

Αναφερόμενος, τέλος, στην απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, ο Χρ. Τριάντης υπογράμμισε ότι η καθιέρωση του ανταγωνισμού στον τομέα του φαρμάκου, οι περιορισμοί στη χορήγησή τους εντάσσεται στη γενικότερη επίθεση της κυβέρνησης στα ασφαλιστικά ταμεία και την κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία.

Τέλος, οι εκπρόσωποι του ΠΦΣ αναφέρθηκαν στις προτάσεις του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) για την απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών τονίζοντας ότι με τις προτάσεις αυτές ξεθεμελιώνεται ένας ολόκληρος κλάδος, ενώ θα δημιουργήσει τεράστια αναστάτωση στον τομέα του φαρμάκου.

«Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται», τόνισαν και επισήμαναν ότι οι θεωρίες περί ανάγκης του ανταγωνισμού σε κρίσιμους τομείς, όπως το φάρμακο είναι ψεύτικες. «Η ανάγκη είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης», είπαν και υπογράμμισαν, αναφερόμενοι σε συγκεκριμένα παραδείγματα, ότι ο ανταγωνισμός οδηγεί τις περισσότερες φορές στην αύξηση της τιμής των φαρμάκων.