Και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και «ΤΑ ΝΕΑ», χτυπάνε στο ίδιο σημείο: Θέλουν «αναδιοργάνωση» έτσι ώστε το κράτος να προσαρμοστεί καλύτερα στην ικανοποίηση των αναγκών του κεφαλαίου. Γι' αυτό και σημειώνουν ότι η «αξιολόγηση» και συνεπακόλουθα «οι απολύσεις» είναι απαραίτητοι όροι για να εξαλειφθούν οι... παθογένειες του δημόσιου τομέα.

Την ίδια ώρα και αυτό είναι επίσης τεράστιο πρόβλημα, ολ' αυτά συνδυάζονται με καταργήσεις οργανισμών του Δημοσίου, που οι περισσότεροι έχουν σχέση με την Πρόνοια, επομένως καταργούνται ανάλογες υπηρεσίες, με συγχωνεύσεις - με πιο χαρακτηριστικές αυτές των νοσοκομείων, σχολείων και άλλων οργανισμών για την εξυπηρέτηση εργαζομένων. Που σημαίνει ότι αυτή η πολιτική δεν είναι σε βάρος μόνο των δημοσίων υπαλλήλων αλλά σε βάρος όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος που την αναδεικνύει με απόλυτο κυνισμό ο δημοσιολόγος της τελευταίας σελίδας των ΝΕΩΝ. «Από πού προκύπτει άραγε ότι η φέτα ή η ζάχαρη ή ο τζόγος ή τα λαχεία ή οι μαρίνες αποτελούν ύψιστα κοινωνικά αγαθά, τα οποία πρέπει ανυπερθέτως να διαχειρίζεται το δημόσιο;» αναρωτιέται και συνεχίζει: «Προφανώς όλα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις και κουτοπονηριές. Το ζητούμενο είναι να μην αλλάξει τίποτα, να μην προχωρήσει τίποτα, να μη γίνει τίποτα. Για να νέμονται το κράτος οι ίδιοι που το νέμονταν ως τώρα. Και οι οποίοι το έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!».

Να λοιπόν ένας ακόμη διακηρυγμένος στόχος του δήθεν εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα: Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, για να μπορεί το κεφάλαιο να επενδύσει και να κερδοφορήσει. Είναι ένα από τα μέτρα διεξόδου από την κρίση σε όφελός του. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα που τους έχουν στήσει. Ενωμένοι να αγωνιστούν από κοινού, ενάντια σε όλες αυτές τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.